5 martta doğanlar

• 1475 – Michelangelo, İtalyan heykeltıraş, ressam, mimar ve şair (ö. 1564)
• 1483 – Francesco Guicciardini, İtalyan tarihçi, diplomat ve devlet adamı (ö. 1540)
• 1619 – Cyrano de Bergerac, Fransız asker, oyun yazarı ve şair (ö. 1655)
• 1779 – Giovanni Battista Bugatti, Papalık Devletleri’nin infazcısı ve celladı (ö. 1864)

Mastro Titta
Mastro Titta infazdan önce mahkuma enfiye veriyor
Doğum	6 Mart 1779 Marche, İtalya
Ölüm	18 Haziran 1869 (90 yaşında) Senigallia, İtalya
Meslek	Papalık Devletleri celladı
Dönem	22 Mart 1796 – 17 Ağustos 1864

Giovanni Battista Bugatti (1779, Marche – 1869, Senigallia) 1796’dan 1864 yılına kadar Papalık Devletleri’nin infazcısı, celladıydı. Devletlerin en uzun süre görev yapan celladıydı ve takma adı Mastro Titta idi.^[1] 85 yaşında, aylık 30 altın emeklilik maaşı ile Papa IX. Pius tarafından emekliye ayrıldı.

Hayatı

[değiştir | kaynağı değiştir]

Bugatti, 6 Mart 1779’da Marche, İtalya’da doğdu. Henüz 17 yaşındayken cellatlık yapmaya başladı. Bugatti’nin cellatlık görevi 68 yıl sürdü; 22 Mart 1796’da başladı ve 1864 yılında emekli oldu. 1810 yılına kadar balta ve tokmak kullandı, mahkûmları genelde askıya çekerek infaz etti. 1816’da Papalık Devletleri, giyotin kullanmaya başladı.

Bugatti, 68 yıl boyunca yılda ortalama 7 olmak üzere toplam 514 infaz gerçekleştirdi. Bugatti, kısa ve şişman; güzel giyimli birisi olarak tanımlanır. İbadetlerini Traspontina’da yer alan Santa Maria kilisesinde yapardı. Evliydi ancak çocuğu yoktu. Resmi görev dışında Bugatti ve eşi turistlere boyalı şemsiyeler ve çeşitli hediyelik eşyalar satardı.

Resmi görev dışında oturduğu Trastevere mahallesinden ayrılmadı. Nedeni ise, infaz ettiği kişilerin akrabalarının intikam almaya karar vermesi gibi durumlardan kendini korumak içindi. Bilinene göre cellatlık görevinin yanında yürüttüğü eşya satma işini “batıl inançlarından” dolayı yaptığı söylenir. Bulunduğu konumdaki evi, bir köprünün ötesindeydi ve Papalık yetkilileri tarafından verilen emirle, kimsenin Bugatti’nin evinin olduğu bölgeye geçmesi yasaktı. İnfaz zamanı Roma halkına haber verilir ve Bugatti köprüden öteye bu şekilde geçerdi.

8 Mart 1845’te gerçekleştirdiği infazlarından biri Charles Dickens tarafından Pictures from Italy (1846) adlı eserinde yer almıştır.

Battista Bugatti’nin kan lekeli kıyafetleri, baltaları ve giyotinleri Via del Gonfalone Kriminoloji Müzesi’nde sergilenmektedir. Giyotini, düz bıçaklı ve V şeklindedir.

• 1784 – Anselme Gaëtan Desmarest, Fransız zoolog ve yazar (ö. 1838)
• 1787 – Joseph von Fraunhofer, Alman fizikçi (ö. 1826)
• 1791 – Anna Claypoole Peale, Amerikalı ressam (ö. 1878)
• 1806 – Elizabeth Barrett Browning, İngiliz şair (ö. 1861)
• 1810 – George Robert Waterhouse, İngiliz doğa tarihçisi (ö. 1888)
• 1826 – Marietta Alboni, İtalyan opera şarkıcısı (ö. 1894)
• 1835 – Mariya Aleksandrovna Ulyanova, Rus sosyalist devrimci (ö. 1916)
• 1872 – Ben Harney, Amerikalı besteci ve piyanist (ö. 1938)
• 1886 – Saburō Kurusu, Japon diplomat (ö. 1954)
• 1889 – Hamza Hakimzade Niyazi, Özbek şair, yazar ve edebi çevirmen (ö. 1929)
• 1889 – Ulrich Grauert, Alman Luftwaffe generali (ö. 1941)
• 1891 – Clarence Garrett, Amerikalı beyzbol oyuncusu (ö. 1977)
• 1897 – Joseph Berchtold, Alman Sturmabteilung ve Schutzstaffel’in kurucularından biri (ö. 1962)
  Joseph Berchtold
  Berchtold SA üniforması içinde.
  2. Reichsführer-SS
  Görev süresi 15 Nisan 1926 – 1 Mart 1927
  Hükümdar	Adolf Hitler
  Yerine geldiği	Julius Schreck
  Yerine gelen	Erhard Heiden
  Kişisel bilgiler
  Doğum	6 Mart 1897 Ingolstadt, Bavyera Krallığı, Alman İmparatorluğu
  Ölüm	23 Ağustos 1962 (65 yaşında) Herrsching, Bavyera, Batı Almanya
  Partisi	Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi (Nazi Partisi; NSDAP)
  Askerî hizmeti
  Bağlılığı	Alman İmparatorluğu
  Branşı	Alman Ordusu
  Çatışma/savaşları	I. Dünya Savaşı

  Joseph Berchtold (6 Mart 1897 – 23 Ağustos 1962), ilk kıdemli Nazi görevlilerinden biri ve hem Sturmabteilung hem de Schutzstaffel‘in kurucularından biriydi.

  Berchtold I. Dünya Savaşı’nda görev yaptı ve Almanya’nın yenilgisi üzerine o zamanın küçük bir aşırıcı örgütü olan Alman İşçi Partisi’ne (DAP) katıldı. Parti Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi (Nazi Partisi; NSDAP) olarak bilinmeye başladığında partiden ayrılmadı ve Nisan 1926 ve Mart 1927 arasında ikinci Schutzstaffel (SS) lideri olarak görev yaptı.

  SS lideri olmaktan çekilmesinden sonra Berchtold zamanının çoğunu Nazi dergileri ve gazeteleri için yazarak geçirdi. Savaştan sağ çıktı, ama savaşın bitmesinden sonra Müttefikler tarafından tutuklandı. Berchtold daha sonra salındı ve 1962’de öldü. Berchtold, Reichsführer-SS unvanına sahip olmuş kişiler arasında son hayatta kalan ve II. Dünya Savaşı’nda hayatta kalan tek kişiydi.

  Erken dönem

  Berchtold, 6 Mart 1897’de Ingolstadt’da doğdu ve 1903 ve 1915 arasında Münih’te okula gitti. I. Dünya Savaşı sırasında (1914-18) Bavyera Kraliyet Ordusu’nda askerlik yapmaya devam etti ve savaşın sonunda ikinci teğmen rütbesine terfi edildi. Savaştan sonra Münih Üniversitesi’nde ekonomi okudu ve gazeteci olarak çalışmaya başladı.^[1] 1920’nin başlarında, küçük aşırı sağcı örgüt Alman İşçi Partisi’ne (DAP) katıldı. Partinin Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi (Nazi Partisi; NSDAP) olarak bilinmeye başlamasından sonra Berchtold partiden ayrılmadı.^[2] Berchtold Temmuz 1921’in sonundaki istifasına kadar Nazi Partisi’nin mali işler sorumlusu olarak görev yaptı.^[3]

  SA kariyeri

  

  1922’de partiye yeniden katılmasından sonra Berchtold, mitinglerinde konuşmacıları korumak ve Nazi toplantılarını denetlemek için kurulmuş, partinin paramiliter kanadı Sturmabteilung‘a (Türkçe: Taarruz Bölüğü; SA) katıldı.^[3] 1921’den beri partinin lideri olan Adolf Hitler, 1923’te kontrolsüz bir parti kitlesi yerine, kendi kişisel hizmetine ve korunmasına adanmış küçük ve ayrı bir koruma birimi oluşturulmasını emretti.^[4] Orijinal olarak birim sadece sekiz kişiden oluşuyordu ve Berchtold ile Julius Schreck tarafından komuta ediliyordu.^[5] Birim başlangıçta Stabswache olarak adlandırıldı. Aynı yıl içinde daha sonra, birimin adı Stoßtrupp-Hitler olarak değiştirildi.^[4]

  9 Kasım 1923’te Stoßtrupp; SA ve bazı diğer paramiliter birimler ile birlikte Münih’teki Birahane Darbesi’nde yer aldı. Darbenin amacı askerî darbe yolu ile şehrin kontrolünü ele geçirmek ve ardından Berlin’deki hükûmetin yönetimini reddetmekti. Darbe yerel polis kuvvetleri tarafından hızlıca bastırıldı ve 16 Nazi destekçisi ile 4 polis memurunun ölümüyle sonuçlandı. Başarısız darbe girişiminin sonrasında Hitler ve diğer Nazi liderleri Landsberg Hapishanesi’nde hapsedildi.^[6] Nazi Partisi ve Stoßtrupp dahil Naziler ile ilişkilendirilen tüm kuruluşlar resmi olarak dağıtıldı.^[7] Bunun üzerine Berchtold Almanya’dan ayrıldı ve Tirol, Avusturya’ya kaçtı. Berchtold, Birahane Darbesi’ndeki rolü nedeniyle 1924’te Münih’teki özel Halk Mahkemesi’nde gıyaben yargılandı ve hapis cezasına çarptırıldı. Avusturya’da geçirdiği zamanda Berchtold yasadışı olmasına rağmen Nazi Partisi’nin faaliyetlerine devam etti.^[3]

  20 Aralık 1924’te Hitler hapishaneden salındığında, Berchtold Nazi Partisi’nin Karintiya Bölge Müdürü ve aynı kentte SA’nın lideriydi.^[3] 20 Şubat 1925’te Nazi Partisi yeniden kurulunca Berchtold partiye yeniden katıldı ve 964 numaralı üye olarak kaydedildi. Mart 1926’da Berchtold Avusturya’dan ayrıldı ve Münih’e geri döndü.^[6] Geri dönüşünden sonra Münih’te SA’nın lideri oldu.^[3]

  SS kariyeri

  15 Nisan 1926’da Berchtold, Nazi Partisi’nin SA’nın yönetimi altındaki paramiliter birimi olan Schutzstaffel‘in (SS) şefi olarak Schreck’in halefi oldu. Berchtold, rütbesinin unvanını Reichsführer-SS olarak değiştirdi.^[8] SS’nin görevini ve mevkisini belirlemek için yeni kurallar yayınladı. Yayınladığı kurallara göre SS, “ne askeri bir örgüt ne de bir asker grubu, ancak hareketimizin ve Führer’imizin güvenebileceği küçük bir grup er” idi.^[8] Berchtold ayrıca erlerinin “sadece parti disiplinini” takip etmesi gerektiğini vurguladı.^[8] Berchtold, selefinden daha dinamik olarak görülüyordu, ama yine de partinin kıdemli üyelerini SS’ten uzak tutamadı. Sonunda daha bağımsız bir birime sahip olma çabalarından yıldı ve SA’nın SS üzerinde sahip olduğu söz hakkı nedeniyle hayal kırıklığına uğradı.^[9] 1 Mart 1927’de SS liderliğini vekili Erhard Heiden’e devretti.^[10]

  SS’ten sonra

  1927’de Nazi Partisi’nin gazetesi Völkischer Beobachter baş yazarı oldu. Berchtold, 1928’den 1945’e kadar Üstün SA liderliğinin (OSAF) kadrosu içindeydi ve SA lideriydi. 1934’te Völkischer Beobachter gazetesinin daimi genel yayın yönetmeni yardımcısı oldu. Sonraki yıllarda çoğunlukla gazeteci ve propagandacı olarak çalıştı. 1928’de Berchtold SA-Mann (Türkçe: SA Adamları) gazetesini kurdu. OSAF tarafından yayınlanan gazetenin Ocak 1938’e kadar ana yazarıydı. Berchtold ayrıca diğer çeşitli Nazi yayınlarının ve dergilerinin personeli ve yazarıydı.^[11]

  Nazi Almanyası’ndaki diğer görevler Berchtold için ikincil öneme sahipti. Mart 1934’ten savaşın sonuna kadar Berchtold, Münih belediye meclisi üyesiydi. 15 Kasım 1935’te Reich Kültür Senatosu’na senatör olarak atandı. Ek olarak, 6 Mart 1936’dan itibaren “SA Kültür Çemberi”nde ve 29 Mart 1936’dan itibaren Reichstag‘da yer aldı. 29 Nisan 1940’tan itibaren Berchtold, Wehrmacht‘ta geçici olarak rezerv birimlerin yüzbaşı olarak görev yaptı.^[12]

  Savaş sonrası

  Avrupa’da II. Dünya Savaşı’nın bitmesinden sonra 1945’te, Berchtold tutuklandı ve Oberpfaffenhoen’de hapsedildi. Berchtold daha sonra 23 Ağustos 1962’de Münih yakınındaki Herrsching am Ammersee’de öldü.^[12]

  Rütbeleri

  Berchtold’un Rütbeleri[1]
  Tarih	Rütbe
  1 Kasım 1926	Reichsführer-SS
  1 Ocak 1933	SA-Oberführer
  9 Kasım 1934	SA-Brigadeführer
  1 Mayıs 1937	SA-Gruppenführer
  29 Nisan 1940	Hauptmann der Reserve
  30 Ocak 1942	SA-Obergruppenführer

  • José Antonio Aguirre, Bask siyasetçi, aktivist, futbolcu ve avukat (ö. 1960)
  • Harald Koethe, Alman sanat tarihçisi, arkeolog ve akademisyen (ö. 1944)
• 1906 – Lou Castello, Amerikalı aktör ve komedyen (Abbott ve Costello ikilisinin Costello’su) (ö. 1959)
• 1909 – Obafemi Awolowo, Nijeryalı iş insanı, sendikacı, avukat ve siyasetçi (ö. 1987)
• 1909 – Stanislaw Jerzy Lec, Polonyalı şair ve yazar (ö.1966)
• 1911 – Frederick Charles Frank, İngiliz teorik fizikçi (ö. 1998)
• 1916 – Harvey M. Lifset, Amerikalı avukat ve siyasetçi (ö. 2005)
• 1917 – Donald Davidson, Amerikalı filozoftur (ö. 2003)
• 1917 – Will Eisner, Amerikalı çizgi romancı, yayıncı, yazar (ö. 2005)
• 1924 – Ottmar Walter, Alman eski futbolcu (ö. 2013)
• 1925 – Saadettin Erbil, Türk tiyatro ve sinema sanatçısı (Mehmet Ali Erbil’in babası) (ö. 1997)

Saadettin Erbil
Doğum	Saadettin Erbil 6 Mart 1925 İstanbul, Türkiye
Ölüm	16 Kasım 1997 (72 yaşında) İstanbul, Türkiye
Ölüm sebebi	Beyin kanaması
Defin yeri	Zincirlikuyu Mezarlığı, İstanbul
Milliyet	Türk
Vatandaşlık	Türkiye
Eğitim	Kabataş Erkek Lisesi, İstanbul
Meslek	Oyuncu, seslendirme sanatçısı
Etkin yıllar	1943-1997
Evlilik	Yurdagül Gönenç (?) İffet Semerci (?)
Çocuk(lar)	Mehmet Ali Erbil Yeşim Erbil Mustafa Erbil

Saadettin Erbil (6 Mart 1925, İstanbul – 16 Kasım 1997, İstanbul), Türk oyuncu ve aynı zamanda seslendirme sanatçısıdır.^[1]

Yaşamı ve kariyeri

Dedesi Erbil doğumludur. Kabataş Erkek Lisesi’nde okurken hocası Faruk Nafiz Çamlıbel’in yönlendirmesiyle tiyatroya başladı. Aksaray Bulvar Tiyatrosu’na girdi. Burada Kenan Büke, Asuman Korad, Aziz Basmacı gibi isimlerle çalışma fırsatı buldu.

Oyuncu ve şovmen Mehmet Ali Erbil’in babası olan Sadettin Erbil, çok sayıda filmde oynadı ve seslendirme yaptı. Sanatçının sesi; Türk sinemasında özellikle Erol Taş, Hayati Hamzaoğlu, Tanju Gürsu, Ekrem Bora ve Kazım Kartal ile özdeşmiş olup, bu isimlere yüzlerce filmde seslendirme yapmıştır. Erbil, 16 Kasım 1997’de İstanbul’da beyin kanaması sonucu öldü ve Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi. Erbil, Yurdagül Gönenç ve İffet Semerci ile evlilikler yaşamış ve 3 çocuk sahibi olmuştur.

Filmografisi

• 1944: Deniz Kızı
• 1945: On Üç Kahraman
• 1947: Yanık Kaval
• 1950: Onu Affettim
• 1952: Destan Destan İçinde
• 1952: İki Kafadar Deliler Pansiyonunda
• 1952: Kanun Namına
• 1953: Aşk Istıraptır
• 1953: Katil
• 1953: Çalsın Sazlar Oynasın Kızlar
• 1954: Bulgar Sadık
• 1954: Fındıkçı Gelin
• 1954: Şimal Yıldızı
• 1955: Lokum Sultan
• 1955: Tuş
• 1956: Papatya
• 1957: Kahpe Kurşun
• 1957: Lejyon Dönüşü
• 1957: Leyla’nın Kaderi
• 1957: Öksüz Ayşe
• 1958: Ana Hasreti
• 1958: Civan Ali
• 1958: Dokuz Dağın Efesi: Çakıcı Geliyor
• 1958: Fakirler
• 1958: The Barkeeper’s Daughter
• 1959: Abbas Yolcu
• 1959: Kalpaklılar
• 1959: Şehvet Uçurumu
• 1959: Unutulmayan Aşk
• 1959: Yalnızlar Rıhtımı
• 1959: Ölmeyen Aşk
• 1960: Benli Emine
• 1960: Cilalı İbo ve Tophane Gülü
• 1960: Denize İnen Sokak
• 1960: Gece ve Gündüz
• 1960: Küçük Kahraman
• 1961: Allah Cezanı Versin Osman Bey
• 1961: Mahalleye Gelen Gelin
• 1961: Oğlum
• 1961: Rüzgâr Zehra
• 1962: Aşka Kinim Var
• 1962: Bir Gecelik Gelin
• 1962: Bülbül Yuvası
• 1962: Erkeklik Öldü Mü Atıf Bey?
• 1962: Hayat Bazen Tatlıdır
• 1962: Yavru Melek
• 1962: Üç Tekerlekli Bisiklet
• 1963: Badem Şekeri
• 1963: Bahriyeli Ahmet
• 1963: Bekarlık Sultanlıktır
• 1963: Beyaz Güvercin
• 1963: İki Gemi Yan Yana
• 1963: Kadınlar Hep Aynıdır
• 1963: Yaralı Aslan
• 1963: Beni Osman Öldürdü
• 1963: Cicican
• 1963: Çapraz Delikanlı
• 1964: Acemi Çapkın
• 1964: Anadolu Çocuğu
• 1964: Avanta Kemal
• 1964: Gel Barışalım
• 1964: Halk Çocuğu
• 1964: İstikbal
• 1964: Kadın Berberi
• 1964: Katilin kızı
• 1964: Kral Arkadaşım
• 1965: Hüseyin Baradan Çekilin Aradan
• 1965: Pişkin Delikanlı
• 1965: Şenol Birol Gool
• 1965: Yabancı Olduk Şimdi
• 1966: Boyacı
• 1966: Dalgacı Mahmut
• 1966: Dişi Düşman
• 1966: El Kızı
• 1966: O Kadın
• 1966: Seni Seviyorum
• 1967: Demir Yumruklu Üçler
• 1967: Karım Beni Aldatırsa
• 1967: Krallar Ölmez
• 1968: Altın Avcıları
• 1968: Atlı Karınca Dönüyor
• 1968: Kadın Asla Unutmaz
• 1968: Katip
• 1968: Sus Sus Kimseler Duymasın
• 1968: İncili Çavuş
• 1969: Şahane İntikam
• 1970: Şoför Nebahat
• 1971: Satın Alınan Koca
• 1971: Kavanoz Dipli Dünya
• 1971: Çılgın Yenge
• 1972: Behçet Cezayir’de
• 1973: Güllü Geliyor Güllü
• 1974: Belalılar
• 1979: Yusuf ile Kenan
• 1984: Ortadirek Şaban
• 1986: Duvardaki Kan – Boğos Nubar Paşa
• 1986: Tarzan Rıfkı
• 1994: Hangimiz Eşek
• 1994: Zapping Ailesi
• 1995: Bay E

Seslendirme çalışmaları

• 1962: Acı Hayat – Hasan
• 1963: Susuz Yaz – Hasan
• 1965: Dağların Oğlu – Hamo/Hamit Bey
• 1965: Haremde Dört Kadın – Rüstü
• 1966: Hudutların Kanunu – Aziz
• 1966: Sonsuz Geceler – Feridun
• 1966: Zorba – Zorba Ahmet
• 1966: İzmir’in Kavakları: Çavdarli Murat – Çavdarli Murat
• 1967: Alpaslan’ın Fedaisi Alpago – Hasan Sabbah
• 1968: Kader Ayırsa Bile
• 1968: Kafkas Kartalı – Boris
• 1968: Kuyu – Hayati Hamzaoğlu
• 1968: Hırsız Kız (Hümayun)
• 1969: Ateşli Çingene – Derbeder Ali
• 1969: Dağlar Kızı Reyhan – Ekrem (Metin Serezli)
• 1969: Serseri Kabadayı
• 1969: Yaşamak Ne Güzel Şey – Şükrü Güler
• 1969: Hayat Kavgası
• 1970: Cafer Bey – Nurettin
• 1970: Demir Yumruk: Devler geliyor – Enver
• 1970: Sevenler Ölmez – Osman Bey
• 1970: Yemende Bir Avuç Türk – Yüzbasi Murat
• 1970: Altın Tabancalı Ajan – Murat (Murat Soydan)
• 1970: Güzel Şoför – Hümayun
• 1970: Çeko – Çeko (Yılmaz Köksal)
• 1970: İşportacı Kız (Hümayun)
• 1970: Fadime (Mansur Türkmen)
• 1970: Şeytan Kayaları – Tina’nin Abisi
• 1971: Feride – Izzet
• 1971: Kurşun Memed – Gary
• 1971: Yavru ile Kâtip – Ahçi
• 1971: Bir Teselli Ver – Kadir (Kadir Savun)
• 1971: Hak Yolu – Miri
• 1971: İki Esir (Hümayun)
• 1972: Acı Zafer – Bekir
• 1972: Deli Oğlan – Kurt
• 1972: Kalleşler – Selim
• 1972: Akma Tuna – Kazım Kartal
• 1972: Kozalı Gelin – Erol
• 1972: Süreyya – Hakkı (Cüneyt Gökçer)
• 1972: Baskın – Koca Yusuf
• 1972: Mahkûm – Kemal Erkan
• 1972: Çöl Kartalı – Seyit Idris
• 1972: İblis – Zühtü Aga
• 1972: Ölüme Köprü – Murat (Fikret Hakan)
• 1973: Bataklık Bülbülü – Gazino Patronu
• 1973: Ben Böyle Doğdum – Kemal
• 1973: Düğün – Cabbar
• 1973: Kırık Hayat – Tarik
• 1973: Şehvet Kurbanı – Sait
• 1973: Zalim – Fabrikatör Bilal Bey
• 1973: Bitirim Kardeşler – Veli (Kartal Tibet)
• 1973: Bitirimler Sosyetede – Veli (Kartal Tibet)
• 1973: Topal
• 1973: Yedi Evlat İki Damat – Emrullah
• 1974: Civanım – Doktor Murat (Sermet Serdengeçti)
• 1974: Evet mi Hayır mı? – Recep
• 1974: Fedai – Atif’in Adami
• 1974: Gaddar – Doktor Kemal
• 1974: Kalleş – Komiser Reha
• 1974: Komando Behçet – Panter
• 1975: Cellat (Serdar Gökhan)
• 1975: Halime’nin Kızları – (Tamer Yiğit)
• 1975: Hızlım Benim – Dursun
• 1975: Babacan – Tufan
• 1975: Babanın Oğlu – Cemil Topuzoğlu
• 1975: Çin İşi – Berber Ali
• 1975: Öpme Sev – Behçet (Behçet Nacar)
• 1976: Çağrı (film) – Ebu Süfyan
• 1976: Bıktım Her Gün Ölmekten
• 1976: Kadıhan
• 1976: Korkunç Şüphe – Komiser Orhan
• 1976: Lüküs Hayat
• 1976: Tepedeki Ev – Kasim
• 1976: Kader Bağlayınca (film, 1976) – Beyk İmanverdi
• 1976: Darbe – Arap Kemal
• 1976: Şoför – Osman
• 1977: Arabacının Aşkı – Zühtü
• 1977: Selam Dostum – Kemal
• 1977: Babanın Evlatları – Cin Ali (Reza Beyk İmamverdi)
• 1977: Yuvanın Bekçileri – Enver
• 1977: Baba Ocağı – Müslüm
• 1977: Baskın – Komiser Sahin Atak
• 1977: Sevgili Dayım – Riza
• 1977: Çesme – Ceylan’in Babasi
• 1978: Batan Güneş – Sait
• 1978: Benim Gibi Sevenler – Cemil Dayi
• 1978: Dilek Taşı – Serif
• 1978: Düzen – Kara Haydar
• 1978: Ana Ocağı – Kamil Bey
• 1978: Lekeli Melek – Yusuf Kaptan
• 1978: Son Şabah – Kazim
• 1978: Vahşi Gelin – Temel Gürsu
• 1979: Ateşli Kız – Metin
• 1979: Canın İsterse – Kazanova Oktay
• 1979: Püsküllü Bela – Orhan Gün
• 1979: Rezil – Hasim
• 1979: Sev Beni – Ali
• 1979: Yuvasız Kuşlar – Hilmi
• 1979: Canikom – Selim
• 1979: Dokunmayın Şabanıma – Hulusi Bey
• 1979: Gazeteci – Kemal Sahin
• 1979: Üç Tatlı Bela – Atmaca Ahmet
• 1979: Öttür Kuşu Ömer – Dedektif
• 1980: Beddua – Bülent’in Babasi/Hamza
• 1981: Kader Arkadaşı – Hasan
• 1981: Unutulmayanlar – Ekrem
• 1983: Doğarken Öldüm – Osman
• 1983: Kahır – Hayri
• 1983: Şekerpare – Nazir
• 1984: Dil Yarası – Bilal
• 1984: Geçim Otobüsü – Satilmis Haci Emmi
• 1984: Yangın – Bekir
• 1984: Alev Alev – Mahmut
• 1985: Boynu Bükükler – Arap Salih
• 1985: Şendul Saban
• 1985: Suçlu Gençlik – Sedat Ilgaz
• 1985: Mahkûm- Cemil
• 1985: Paramparça – Sabri
• 1986: Ölüm Yolu – Haydar
• 1986: Ölüm Avcısı
• 1987: Dişi Kurt
• 1987: Sultan – Ethem Aga
• 1987: Vurmayın – Ömer
• 1987: Dört Hergele – Kivircik Erol
• 1988: Aptal Aşık – Faruk Bey
• 1988: Oruç Reis – Oruç Reis
• 1989: Namusun Bedeli – Hikmet
• 1989: Kavgamız – Müslüm Dayi

• 1926 – Alan Greenspan, Amerikalı ekonomist
• 1926 – Andrzej Wajda, Polonyalı sinema yönetmeni (ö. 2016)
• 1927 – William J. Bell, Amerikalı dizi ve film yapımcısıdır (ö. 2005)
• 1927 – Gordon Cooper, Amerikalı bir uzay mühendisi, test pilotu, Hava Kuvvetleri pilotu (ö. 2004)
• 1927 – Gabriel García Márquez, Kolombiyalı yazar ve Nobel Edebiyat Ödülü sahibi (ö. 2014)
• 1928 – Cüneyt Arcayürek, Türk gazeteci ve yazar (ö. 2015)
• 1929 – Fazıl İskender, Abhaz yazar (Rusça yazdığı mizahi eserleriyle toplumsal sorunları eleştiren) (ö. 2016)
• 1932 – Felix Tarasenko, Rus matematikçi (ö. 2021)
• 1936 – Choummaly Sayasone, Lao siyasetçi
• 1937 – Ege Ernart, Türk şair, tiyatro, sinema oyuncusu ve reklamcı (ö. 2002)
• 1937 – Valentina Tereşkova, Sovyet kozmonot (16 Haziran 1963’te fırlatılan Vostok 6 ile uzaya çıkan ilk kadın)
• 1939 – Adam Osborne, İngiliz-Amerikalı yazar, yayıncı ve bilgisayar tasarımcısı (ö. 2003)
• 1944 – Richard Corliss, ABD’li gazeteci (ö. 2015)
• 1944 – Kiri Te Kanawa, Yeni Zelanda’lı opera sanatçısı
• 1944 – Mary Wilson, Amerikalı vokalist (ö. 2021)
• 1946 – David Gilmour, İngiliz müzisyen
• 1947
  • MKADS Gunawardana, Sri Lankalı siyasetçi (ö. 2016)
  • Rob Reiner, Amerikalı oyuncu, yönetmen, yapımcı ve yazar
• 1949 – Şevket Aziz, Pakistanlı siyasetçi
• 1951 – Mahmut Gökgöz, Türk tiyatro, sinema ve dizi oyuncusu
• 1953 – Carolyn Porco, Amerikalı gezegenbilimci
• 1954 – Harald Schumacher, Alman futbolcu
• 1954 – İzzet Kezer, Türk gazeteci (ö. 1992)
• 1954 – Joey DeMaio, Amerikalı müzisyen (Manowar)
• 1955 – Cyprien Ntaryamira, Burundili siyasetçi (ö. 1994)
• 1955 – Alberta Watson, Kanadalı televizyon ve sinema oyuncu (ö. 2015)
• 1967 – Onur Akın, Türk özgün müzik sanatçısı
• 1968 – Moira Kelly, Amerikalı komedyen, oyuncu ve seslendirme sanatçısı
• 1968 – Oktay Mahmuti, Makedon basketbol antrenörü
• 1970 – Chris Broderick, Amerikalı müzisyen (Megadeth)
• 1972 – Shaquille O’Neal, Amerikalı basketbol oyuncusu
• 1973 – Michael Finley, Amerikalı basketbol oyuncusu
• 1974 – Beanie Sigel, Amerikalı rapçi
• 1974 – Miika Tenkula, Finlandiyalı söz yazarı, bestekâr ve Sentenced grubunun gitaristi (ö. 2009)
• 1976 – Ken Anderson, bir ABD’li güreşçi
• 1977 – Yorgos Karagunis, Yunan futbolcud
• 1977 – Shabani Nonda, Demokratik Kongolu futbolcu
• 1978 – Paola Croce, İtalyan voleybolcu
• 1981 – Riwandi Wahit, Bruneili futbolcu
• 1983 – Andranik Teymuryan, İranlı millî futbolcu
• 1985 – Bakaye Traoré, Fransa doğumlu Malili eski futbolcu
• 1987 – Kevin-Prince Boateng, Ganalı futbolcudur
• 1987 – Chico Flores, İspanyol eski futbolcudur
• 1988 – Agnes Carlsson, İsveçli şarkıcıdır
• 1988 – Marina Erakovic, Yeni Zelandalı tenisçi
• 1988 – Simon Mignolet, Belçikalı kaleci
• 1989 – Agnieszka Radwańska, Polonyalı tenisçi
• 1990 – Derek Drouin, Kanadalı yüksek atlayıcı
• 1991 – Tyler, The Creator, Amerikalı rapçi
• 1993 – Andrés Rentería, Kolombiyalı futbolcudur
• 1994 – Marcus Smart, Amerikalı profesyonel basketbolcu
• 1996 – Ryota Aoki, Japon futbolcu
• 1996 – Timo Werner, Alman milli futbolcu
• 1996 – Kaede Hondo, Japon seslendirme sanatçısı

wikipedia.org