Tarihte 21 Ocak

Rodos Kuşatması
Rodos’un alınışını gösteren bir minyatür
Tarih 1522 Bölge Rodos, Akdeniz Sonuç Kesin Osmanlı İmparatorluğu zaferi Coğrafi Değişiklikler Rodos, civarındaki adalar ve Bodrum Osmanlı egemenliğine geçti
Taraflar
Hospitalier Şövalyeleri	Osmanlı İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
Philippe Villiers de L’Isle-Adam	I. Süleyman  Pîrî Mehmed Paşa  Hain Ahmed Paşa  Çoban Mustafa Paşa  Kurdoğlu Muslihiddin Reis
Güçler
20.000 asker 16.000 1.000 şövalye 500 okçu	100.000 asker 400 gemi
Kayıplar
Neredeyse tamamı	60.000 50.000

Rodos Kuşatması ya da Rodos’un Fethi, Osmanlı Padişahı I. Süleyman’ın, 1522 yılında 400 parçalık büyük bir donanma ve 100.000 kişilik kara ordusu ile Rodos’u topraklarına katması olayıdır.

Rodos’a sığınmış olan Hospitalier Şövalyeleri korsancılık ile Osmanlı ticaretine zarar vermekteydi. Rodos’u daha önce II. Mehmed’in orduları kuşatmış lakin alamamıştır. I. Selim’in de kuşatmaya genelde olumsuz baktığı tarihçilerce bildirilir. Rodos’u almadan, Suriye ve Mısır’ı idare etmenin imkânsız olduğunu düşünen Kanuni Sultan Süleyman, Belgrad’ı fethettikten sonra (1521), Rodos’a yönelmiştir.

Parlak Mustafa Paşa komutasındaki Osmanlı donanması 5 Haziran 1522’de İstanbul’dan hareket etti. Çanakkale Boğazı’ndan çıkıp Bababurnu’nu geçtiğinde Kurdoğlu Muslihiddin Reis de donanmaya katıldı. Donanma Çeşme’de asker ve cephane takviyesi alırken İkinci Vezir Mustafa Paşa da Sakız’ı yöneten Cenevizli Giustiniani ailesini kabul etti. Donanma 23 Haziran’da Rodos’un kuzeyine ulaşırken Kara Murad Reis’e Rodos’un batısındaki Herke adasının zaptedilmesi görevi verildi. Donanmanın asıl bölümü ise 24 Haziran’da Villanova şatosu açıklarına demirledi ve bölgeye 10.000 askerlik çıkarma yaptı. 26 Haziran’da ise Öküz Burnu mevkiine ikinci ve (kuşatma toplarının da karaya çıkartıldığı) asıl çıkarma yapıldı ve iki köprübaşı tutulmuş oldu.

Kanuni Sultan Süleyman komutasındaki Osmanlı ordusu ise 18 Haziran 1522’de Üsküdar’dan hareket etti.^[9] Kütahya’da Anadolu Beylerbeyi Güzelce Kasım Paşa ve eyalet askerleri de orduya iltihak etti. 26 Temmuz’da ise tüm Osmanlı ordusu Marmaris’e ulaştı ve 28 Temmuz’da Kanuni Sultan Süleyman’ın da adaya geçişiyle çıkarma harekâtı tamamlandı.

Rodos adasının kuzeyi Osmanlı donanması tarafından tutulup, iki köprübaşı temin edildikten sonra, Osmanlı ordusu kuşatma düzeni aldı. Buna göre; merkezde İkinci Vezir Damat Mustafa Paşa komutasında yeniçeriler ve sipahiler konuşlanırken, Kanuni Sultan Süleyman’ın karargâhı ise (Türklerin Kızıltepe dedikleri) Saint Cosme ve Saint Damien tepesine kuruldu. Bu kuvvetlerin karşısında İngiliz ve İspanyol askerleri bulunmaktaydı. Donanmayla temas halindeki sağ kanatta Sadrazam Pîrî Mehmed Paşa ve Anadolu Beylerbeyi Güzelce Kasım Paşa komutasındaki Anadolu eyalet askerleri konuşlandı. Bu kuvvetlerin karşısında İtalyan ve Provence askerleri bulunmaktaydı. Keza donanmayla temas halindeki sol kanatta ise İkinci Vezir Ahmed Paşa ve Rumeli Beylerbeyi Ayas Mehmed Paşa komutasındaki Rumeli eyalet askerleri konuşlandı. Bu kuvvetlerin karşısında ise Alman ve Fransız askerleri vardı. 58 kuşatma ve 12 havan topu da merkez ve kanatlar arasında paylaştırıldı.

Kanuni Sultan Süleyman’ın 28 Temmuz’da adaya geçtiği gün askerlere ertesi gün taarruzun başlayacağı bildirildi. 29 Temmuz sabahında şiddetli bombardıman başladı ve kaleden de aynı şiddetle mukabele gördü. Bununla birlikte, 10 Ağustos’a kadar süren bombardıman, Şövalyelerin surların dış cephesini yumuşak taşla kaplamış olmaları ve güllelerin tahribat yapmaktansa saplanıp kalması nedeniyle beklenen etkiyi yaratamadı. Bunun üzerine donanma devreye sokularak denizden de surların üzerinden yapılan aşırtma atışlarla suriçinde yangınlar çıkarıldı. 9 Ağustos’ta erzak, barut ve 3.000 askerle Mısır’dan gelen takviye filo Osmanlı ordusuna moral sağladı.

Kanuni Sultan Süleyman, Sadrazam Pîrî Mehmed Paşa’yı Saint Jean Şövalyelerinin elçileriyle müzakere etmekle görevlendirdi. Müzakereler sonucunda aşağıdaki koşullarla anlaşmaya varıldı:

1- Rodos Şövalyeleri kişisel eşya ve silahlarıyla Rodos ve bağlı adalardan 12 gün zarfında çekilerek ayrılacaklardır.
2- Rodos’tan ayrılacakların Girit/Kandiye limanına kadar nakilleri Türk gemileriyle yapılacaktır.
3- [Şövalyelerin çekileceği] 12 günlük süre zarfında Rodos kalesine sadece 4.000 kişilik yeniçeri birliği girecek, kuşatma ordusunun geri kalan bölümü kalenin bir mil açığına çekilecektir.
4- Şehirde kalacak olanların dinî ayinlerinde serbest olacaktır.
5- Rodos’ta kalacak olanlardan arzu edenler üç yıl zarfında Rodos’u terk edebileceklerdir.
6- Rodos ahalisi beş yıl süreyle vergide muaf olacaktır.
7- Ada’dan Kapıkulu ocakları için devşirme alınmayacaktır.
8- İşbu anlaşma koşullarının eksiksiz uygulanması için 25 Şövalye ile Rodos halkı ilerigelenlerinden 25 kişi Osmanlı karargâhında rehin tutulacaktır.

Osmanlıların Akdeniz’de güvenliği sağlaması kolaylaşmıştır. Fetihten sonra halka büyük imtiyazlar verilerek adaya Anadolu’dan Türk nüfusu yerleştirilmiştir. Cezayir-i Bahr-i Sefid (Akdeniz Adaları) eyaletine bağlanmıştır.^[12] Sancakbeyi olarak da Mehmed Bey tayin edilmiştir.^[13]

Halit Ergenç’in Kanuni Sultan Süleyman rolünde oynadığı Muhteşem Yüzyıl filminin 10. bölümünde Rodos Adası’nın Fethi gösterilmiştir.^[14]

• 
  İngiliz kısmın en doğusundaki Aziz Yuhanna (St. John) Kulesi.
• 
  Büyük Efendi Fabrizio del Carretto tarafından 1515-1517 aralarında inşa edilen yuvarlak siperli İtalyan Kulesi.
• 
  Pierre d’Aubusson’ın talebi üzerine dökülen Hospitalier Şövalyeleri havan topu. Havan yakın savunma için kullanılmaktaydı (100-200 metre). 260 kg’lık granit toplar ateşlerdi. Topun ağarlığı 3,325 kg’dır. Musée de l’Armée.
• 
  Philippe Villiers de L’Isle-Adam armalı Kalibre topu, Rodos. Kalibre: 140 milimetre (5,5 in), uzunluk: 339 santimetre (133 in), ağarlık: 2.533 kilogram (5.584 lb), mühimmat: 10 kilogram (22 lb) demir top. 1862’de Sultan Abdülaziz tarafından III. Napoleon’e verilmiştir.
• 
  I. François’ın Fransız kalıbı bir top, semender arması ve Osmanlıca yazıları Vitar: 45, Çap: 14, Karış: 13. Rodos’un Fethi (1522), Musée de l’Armée.
• 
  Aziz Nikola Kulesi’ndeki top, 1510, Rodos. Emery d’Amboise’ın arması, Osmanlıca yaılar Vitar: 35, Çap: 16, Ş (Karış kısaltması): 11. Latince yazılar TURIS+S+NICOLAI+PRO+DEFÉSOR, “Aziz Nikola Kulesi müdafası için”. Kalibre: 23.0 cm (9.1 in) uzunluk: 255 cm (100 in) ağarlık: 1,427 kg (3,146 lb). 1862’de Sultan Abdülaziz tarafından III. Napoleon’e verilmiştir.

III. Mustafa
İslâm Halifesi Emîrü’l-mü’minîn İki Kutsal Caminin Hizmetkârı
Konstantin Kapıdağlı tarafından çizilmiş portresi.
26. Osmanlı Padişahı
Hüküm süresi	30 Ekim 1757 – 21 Ocak 1774 (16 yıl, 2 ay ve 22 gün)
Önce gelen	III. Osman
Sonra gelen	I. Abdülhamid
105. İslâm Halifesi
Hüküm süresi	30 Ekim 1757 – 21 Ocak 1774
Önce gelen	III. Osman
Sonra gelen	I. Abdülhamid
Doğum	28 Ocak 1717 Edirne Sarayı, Edirne, Osmanlı İmparatorluğu
Ölüm	21 Ocak 1774 (56 yaşında) Topkapı Sarayı, İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Defin	Laleli Camii, Fatih, İstanbul
Eş(ler)i	Mihrişah Sultan Aynülhayat Kadın Adilşah Kadın Diğerleri
Çocuk(lar)ı	Şah Sultan III. Selim Beyhan Sultan Hatice Sultan
Tam adı Mustafa bin Ahmed
Hanedan	Osmanlı Hanedanı
Babası	III. Ahmed
Annesi	Emine Mihrişah Kadınefendi
Dini	Sünnilik
İmza

III. Mustafa (Osmanlı Türkçesi: مصطفى ثالث Mustafa-i Sālis), divan edebiyatındaki mahlasıyla Cihangir; (28 Ocak 1717 Edirne – 21 Ocak 1774 İstanbul), 26. Osmanlı padişahı ve 105. İslam halifesi.

Babası Sultan III. Ahmed, annesi Emine Mihrişah Kadın’dır. Babasının 1730’da padişahlıktan çekilmesinden sonra yirmi yedi yıl kafes hayatı yaşamıştır. Amcasının oğlu III. Osman’ın ölümü üzerine 1757’de tahta geçmiştir.

Başa geçtikten sonra sadrazam Koca Mehmed Ragıp Paşa’yı görevde bıraktı. Malî durumu düzeltmek için sarayın giderlerini azalttı ve yolsuzlukların üzerine gitti ancak başarılı olamadı. Orduda topçu sınıfını düzeltmek için Baron de Tott’a “Sürat topçuları” adında askerî bir birlik kurdurdu. Rusların 1770’te Çeşme’de Osmanlı donanmasını yakmaları üzerine yeni bir donanma hazırlanmasına çalıştı. Bu donanmanın subaylarını yetiştirmek üzere 1773 yılında Mühendishane-i Bahr-i Hümayun’u kurdurdu. Laleli Camii’ni yaptırdı. Ayrıca depremde yıkılan Fatih Camii’ni yeniden yaptırdı.

Saltanatının son dönemine 1768-1774 Osmanlı-Rus Savaşı hâkim oldu. III. Mustafa ordusunun zayıflığını bilmekle beraber II. Katerina döneminde Rusya’nın Lehistan’a yaptığı müdahaleler yüzünden Rusya’ya karşı savaş ilan etti. Savaş sırasında Baltık Denizi’nden yola çıkan Rus Donanması Çeşme’de Osmanlı donanmasını yaktı. III. Mustafa savaşı bitirmek için girişimlerde bulundu ancak başarılı olamadı. Savaş sürerken öldü. Laleli’de kendi yaptırdığı Laleli Külliyesi içindeki III. Mustafa Türbesi’nde yatmaktadır.

İrlanda Bağımsızlık Savaşı
Savaş esnasında İrlandalı milisler.
Tarih 21 Ocak 1919 – 11 Temmuz 1921 (şiddet olayları Kuzey İrlanda’da devam etti.) Bölge İrlanda Sonuç İngiliz-İrlandalı Antlaşması, İrlanda’nın bölünmesi.
Taraflar
İrlanda	Birleşik Krallık
Komutanlar ve liderler
Askeri liderler: Michael Collins Richard Mulcahy Cathal Brugha Siyasi liderler: Éamon de Valera Arthur Griffith	Askeri liderler: Frederick Shaw Nevil Macready Henry Hugh Tudor Siyasi liderler: David Lloyd George John French Lord FitzAlan Ian Macpherson Hamar Greenwood
Güçler
İrlanda Cumhuriyet Ordusu ~15,000	Britanya Ordusu ~20,000 İrlanda Kraliyet Polisi 9,700 Black and Tans 7,000 Yardımcı Birlik 1,400 Ulster Özel Polisi 4,000
Kayıplar
~550 ölü[1]	714 ölü: -410 RIC militanı -261 Britanya Ordusu askeri -43 USC militanı[2]
~750 sivil öldü

İrlanda Bağımsızlık Savaşı (İrlandaca: Cogadh na Saoirse) ya da Anglo-İrlanda Savaşı, İrlanda Cumhuriyet Ordusu’nun Britanya Hükûmeti’ne ve İrlanda’da bulunan kuvvetlerine karşı sürdürdüğü gerilla savaşıdır.

21 Ocak 1919 tarihinde, İrlanda Kraliyet Polisi’ne mensup iki polisin Tipperary Kontluğu’nda saldırıya uğrayıp öldürüldüğu Soloheadbeg Pususu ile başladı. İrlanda Cumhuriyeti aynı günün öncesinde Dublin’de Bağımsızlık Bildirgesi’ni yayımlamıştı. Daha sonra İrlanda Cumhuriyet Ordusu (IRA) adını alan İrlanda Gönüllüleri, İrlanda Kraliyet Polisi ve Birleşik Krallık Silahlı Kuvvetleri’ne ait kışlaları hedef aldı, devriyeleri pusuya düşürdü, silahlarını ele geçirdi ve ıssız bölgelerdeki kışlaların kapatılmasını zorunlu kıldı. Britanya Hükûmeti, İrlanda Kraliyet Polisi’ne Britanya’dan takviye yolladı. Black and Tans ve Auxiliary Division olarak bilinen takviye kolluk güçleri disiplinsizlikleri ve sivillere yönelik misilleme saldırılarıyla tanınır oldu. Bir sonuç olarak İrlanda Bağımsızlık Savaşı genellikle “Black and Tans Savaşı” ya da kısaca “Tan Savaşı” olarak adlandırılır.

1920’nin sonlarına kadar çatışmalarda yaklaşık 300 kişi öldürülse de o yılın Kasım ayında şiddet olaylarında büyük bir artış oldu. Kanlı Pazar olarak anılan 21 Kasım 1920’de 14 Britanyalı istihbarat ajanı sabah Dublin’de öldürüldü ve öğleden sonra İrlanda Kraliyet Polisi’nin bir futbol maçında kalabalığın üzerine ateş açmasıyla dört kişi öldü, 65 kişi de yaralandı. Olaydan bir hafta sonra, 17 Auxiliary mensubu IRA tarafından Cork Kontluğu’nda Kilmichael’da pusuya düşürülerek öldürüldü. Britanya Hükûmeti, güney İrlanda’nın çoğu yerinde sıkıyönetim ilan etti. Cork kent merkezi, Aralık 1920’de Britanya kuvvetleri tarafından yakıldı. Sonraki yedi ay içinde tırmanmaya devam eden şiddet olaylarında 1.000 kişi öldü ve 4.500 cumhuriyetçi tutsak oldu. Mücadele ağırlıkla Munster (özellikle Cork Kontluğu), Dublin ve Belfast’ta yoğunlaştı. Çatışmalardaki can kaybının %75’ten fazlası bu üç yerde yaşandı. Kuzeyde ve özellikle Belfast’ta meydana gelen şiddet olaylarının mezhepsel karakteri ve Katolik sivil kurbanların sayısının orantısız biçimde yüksek olması dikkat çekti.

Her iki tarafta 1921 yılında ateşkesi kabul etse de çatışmalar kuzeydoğu bölgesinde devam etti. Daha sonra İrlanda Özgür Devleti kuruldu. Bu devlet 6 yönetim biriminden oluşuyordu.

1880’lerden itibaren, İrlanda milliyetçileri “home rule” denen ve merkeze bağlı özerk yönetim isteklerini Britanya yönetimine bildirdiler.

1912 yılında yerel yönetim talebi Britanya meclisinde kabul edildi. Ancak Ulster adlı milliyetçi bir grup bu karara direniş gösterdi ve uzun süreli bir çatışmayı başlatacak silahlı bir örgüt kurdu.

Buna karşılık İrlandalı direnişçiler kendi silahlı güçlerini oluşturdular.

Britanya Parlamentosu’nda İrlanda’nın bölünmesini onaylayan Üçüncü Merkezi Yönetim Yasası geçirildi ancak Ağustos 1914’te I. Dünya Savaşı’nın çıkmasıyla uygulanamadan ertelendi. İrlandalı milliyetçilerin birçoğu savaşta Britanya’yı destekledi ve bir İrlanda alayı İngiliz ordusunda görev yaptı. Amaç savaş sonrası özerkliği elde edecek süreci başlatmaktı. Fakat önemli bir azınlık da İrlanda’nın bu savaşa katılmasına karşıydı.

1916 Paskalya ayaklanması planı, direnişçiler öncülüğünde cumhuriyeti ilan etmek ve büyük çaplı bir isyanla İngiliz hakimiyetine son verip İrlanda Cumhuriyetini kurmaktı. İsyan dört binden fazla insanın ölmesiyle, sadece bir hafta içinde isyancıların tutuklanıp Dublin’e gönderilmesi, isyanın liderinin idamı ve binlerce aktivistin tutuklanması ile sonuçlandı.

Britanya, Nisan 1918’de ikinci bir krizle yüz yüze geldi, Almanya’ya yapılacak hücumda görev almak üzere İrlandalılar askere alınmaya çalışıldı. Bu hareket İrlandalıları yönetimden daha da soğuttu ve kitlesel protesto gösterileri yapıldı.

Arnavutluk Republika Shqiptare Arnavutluk Cumhuriyeti
1925-1928
Arnavutluk bayrağı Arnavutluk arması
Slogan “Atdheu mbi te gjitha” “Her şeyden önce anavatan”
Millî marş Himni i Flamurit Bayrağın marşı
Başkent	Tiran
Yaygın dil(ler)	Arnavutça
Hükûmet	Tek partili parlamenter cumhuriyet
Cumhurbaşkanı
• 1925-1928 Ahmed Zogu
Tarihçe
• Kuruluşu 1925 • Dağılışı 1928
Öncüller Ardıllar Arnavutluk Prensliği Arnavutluk Krallığı (1928-1939)

Arnavutluk Cumhuriyeti (Arnavutça: Republika Shqiptare), Arnavutluk’un 1925-1928 yılları arasındaki resmi adıdır. 1925 Anayasası ile Arnavutluk cumhuriyet haline geldi. Arnavutluk 1926 ve 1927 Tiran Antlaşmaları ile fiilen İtalya Krallığı’nın himayesine girdi. 1928 yılında cumhurbaşkanı Zogu’nun kendisini kral ilan etmesiyle cumhuriyet sona erdi.