18 Martta ölenler

Jacques de Molay
23. Tapınak Şövalyeleri büyük üstadı
Görev süresi 1292-1314
Yerine geldiği	Thibaud Gaudin
Yerine gelen	Tarikat dağıldı.
Kişisel bilgiler
Doğum	y. 1240-1250 Molay, Haute-Saône, Burgundiya Kontluğu
Ölüm	11 veya 18 Mart 1314 (70 yaşında) Paris, Fransa Krallığı
Milliyeti	Fransız

Jacques de Molay 1244 yılında Fransa’nın Vitrey bölgesinde doğduğu tahmin edilen Tapınak Şövalyelerinin 23. büyük üstadı. Günümüzde mason localarına katılma yaşı olan 21 yaşında, 1265 yılında tarikata katılmıştır. Şövalyelerin başına geçtikten sonra tarikatın merkezini İngiltere’den Kıbrıs’a taşıması sonucu, templier’lerin inanılmayacak derecede zenginleşmesi ve güçlenmesi ile dikkatleri üzerine çekmiştir.

Fransa kralı IV. Philippe sürekli olarak borçlanmakta olduğu tarikata katılması reddedilince dönemin papası V. Clemens ile ortak olarak de Molay’ı yok etmeyi ve tapınakçı servetini ele geçirmeyi planlar. 1307 senesinde Jacques de Molay Fransa’ya çağrılır, buraya kadar her şey normal kabul edilebilecek iken garip olan da Molay’in bütün şövalyeleri ile birlikte kralın davetini kabul etmesidir. Zira kralın planlarından haberdardırlar, neye güvenip giderler, tarihçiler için hala bir sırdır. Nihayetinde de Molay ve şövalyeleri dinden çıkmakla ve binbir türlü iblislikle suçlanırlar. Alıştığımız üzere engizisyon affedici bir kurum olmuş değildir. Sonucu baştan belli olan davanın neticesinde şövalyelerin bir kısmı idam edilir, Jacques de Molay hapse atılır. 7 senesini tutuklu olarak geçirdikten sonra 18 Mart 1314’te yakılarak idam edilecektir. Son sorgusunda daha önce kabul etmiş olduğu tüm suçlamaları (Baphomet’e tapmak, orgy’lerde bulunmak, şeytanın kıçını öpmek, İsa’yı reddetmek) reddedecek, çektirdikleri işkencenin sona ermesi için kabul ettiğini iddia edecek ve tek suçunun da bunları baştan kabul etmiş olmak olduğunu söyleyecektir. Son sözleri yüce tapınakçı örgütünü karalayacak beyanatları için af dilemek olmuştur ya da öyle inanılır. Bir kazığa bağlanıp yakılarak idam edilmiştir. İdam edilirken Papaya ve Fransa kralına beddualarla ve hakaretlerle bulunmuştur. İdam edildiği yıl Papa ve Fransa kralı da ölmüştür.

Nihayetinde Jacques de Molay bugün bile gizemli bir kişi olmayı sürdürmektedir.

IV. İvan İvan Vasiliyeviç Korkunç İvan Иван Грозный
Tüm Rusya’nın çarı
Hüküm süresi	16 Ocak 1547 – 28 Mart 1584
Taç giymesi	16 Ocak 1547
Sonra gelen	I. Fyodor
Moskova büyük prensi
Hüküm süresi	3 Aralık 1533 – 16 Ocak 1547
Önce gelen	III. Vasili
Doğum	25 Ağustos 1530 Kolomenskoye, Moskova
Ölüm	28 Mart 1584 (53 yaşında) Moskova
Defin	Kelmisvi Şapeli, Moskova
Eş(ler)i	Anastasiya Romanovna Mariya Temryukovna Marfa Sobakina Anna Koltovskaya Anna Vasilchikova Vasilisa Melentyeva Maria Dolgorukaya Mariya Nagaya
Çocuk(lar)ı	Çareviç Dmitry Ivanovich (Rusya) Çareviç İvan İvanoviç I. Fyodor Dimitri İvanovich
Tam adı İvan Vasiliyeviç
Hanedan	Rurik
Babası	III. Vasili
Annesi	Elena Glinskaya
Dini	Rus Ortodoks

IV. İvan, İvan Vasiliyeviç veya yaygın adıyla Korkunç İvan (Rusça: Ива́н четвёртый, Васи́льевич, Иван Грозный 25 Ağustos 1530; Kolomenskoye, Moskova – 28 Mart 1584, Moskova), son Moskova Knezi ve ilk Rus çarı. Düzenlediği seferler ve yaptığı fetihlerle Moskova Knezliği’ni lağvetmiş ve Rus Çarlığı’nı kurmuş olan bir hükümdardır. Rusya’yı, “Tüm Rusya’nın çarı” sıfatıyla 1547 yılından 1584’teki ölümüne kadar yönetmiştir.

Henüz üç yaşında Moskova Knezliği’nin başına geçti. 1547’de taç giydi. 1549’da Zemskiy Sobor‘u kurdu. Kararlı, etkileyici ve acımasız bir portre çizen İvan, büyük hırsları olan ve intikam duygusu oldukça yüksek bir Rus lideriydi. Tatarlar üzerine yaptığı birçok sefer bunun kanıtıydı. Düşmanları arasında korku salan, gözü kara, dengesiz kişiliğe sahip olan IV. Ivan bu yüzden kendine ihanet ettiği gerekçesiyle 1582 yılında oğlunu öldürdü.

Yaptığı çeşitli seferlerle Moskova Knezliği’ni genişletti. Bu durumdan faydalanarak kendini “Tüm Rusya’nın çarı” ilan etti. Böylece devlet, Çarlık yönetim sistemine geçmiş oldu

1550’de sivil ve ruhani büyüklerden teşekkül eden bir toplantı olan Sobor düzenledi. Toplantıda, Rusya’da yürürlükte olan devlet ve kilise kanunları ile nizamları üzerine konuşmalar yapıldı. Bu toplantıda karar alıcıları Mümtaz Heyet olarak adlandırıldı.

Çar’ın en yakın müşavirleri sıfatıyla devlet işlerinde önemli rol oynayan Mümtaz Heyet, 1553’te İvan’ın gözünden düşmeye başladı. Metropolit Macari’nin etkisiyle kendini Tanrı inayetiyle hükümdar, Rusya’yı dilediği gibi idareye memur bir Çar diye telakki ediyordu.

1560’ta İvan’ın eşi Anastasya, geride İvan ve Fyodor adlı iki çocuk bırakarak öldü. Eşinin her yönden İvan üzerinde etkisi vardı. Eşinin ölümü İvan’ı zevk ve sefahat alemine dalmasına neden oldu. Yine bu dönemde yeni gözdeleri ortaya çıktı. Bunların da kışkırtmasıyla uzun zamandır içinde sakladığı arzular ve hevesler ortaya çıkmaya başladı. Bu süreçte birçok kişi sürgüne gönderildi.

1564’te çocuklarını, saray hademeleri ve maiyetini, saray hazinesini alarak Kremlin’i terk etti. Bu gidiş Moskovalılar gözünde bir muammaydı. Bir yıl sonra soylulara ve ruhani liderlere, “Soyluların ihanet içinde olduğu için Moskova’yı terk ettiğini” yazdı.

Bu Moskova’da derin bir etki yarattı ve Çar’ın geri dönmesi için çabalar başladı. Nihayet iki ay sonra Moskova’ya döndü. Fakat 35 yaşında olmasına rağmen ihtiyar bir görüntüyle tanınmaz hale gelmişti.

Döner dönmez ‘hainleri’ cezalandırmaya başladı. Böylece hem tek adam olma yönünde büyük bir adım atacaktı hem de tek adamlığı destekleyecek ıslahatları yapma fırsatı bulacaktı. Nihayet Opriçnina denilen idari bir sistemi yerleştirerek bu emellerine ulaştı.

Bu rejimi tam 20 yıl sürdürdü. Bu dönemde birçok olay kanlı baskınlar sonucu örtüldü. Yine bu dönem içinde 1582 yılında kendi oğlunu bile öldürmekten çekinmeyen Çar İvan, 28 Mart 1584’te Bogdan Belsky ile satranç oynarken 53 yaşında öldü. Kehanetler, IV. İvan’ın bu tarihte öleceğini söylüyordu. 1960’lı yıllarda mezarını açan arkeologlar, zehirlendiğine dair kanıt oluşturabilecek cıva kalıntılarına ulaştı. Bogdan Belski ve daha sonra çar olan Boris Godunov tarafından zehirlendiği sanılmaktadır.

I. Faruk فاروق الأول
Mısır Kralı ve Nubya, Sudan, Kurdufan ve Darfur Hükümdarı
Hüküm süresi	28 Nisan 1936 – 26 Temmuz 1952
Önce gelen	I. Fuad
Sonra gelen	II. Fuad
Doğum	11 Şubat 1920 Kahire, Mısır Sultanlığı
Ölüm	18 Mart 1965 (45 yaşında) Roma, İtalya
Eş(ler)i	Feride (1938-1948) Neriman Sadık (1951-1954)
Çocuk(lar)ı	Feriyal Fevziye Fediye Fuad
Tam adı Faruk bin Ahmed Fuad bin İsmail bin İbrahim bin Mehmed Ali bin İbrahim Ağa
Hanedan	Kavalalılar Hanedanı
Babası	I. Fuad
Annesi	Nazlı Sabri
Dini	Sünni İslam

I. Faruk (Arapça: فاروق الأول; d. 11 Şubat 1920 – ö. 18 Mart 1965), 1936-1952 arasında Mısır kralı. Unvanı: Mısır ve Sudan Kralı, Darfur ve Nübye Hükümdarı.

16 yaşında babası I. Fuad’ın ölümü üzerine tahta çıktı. II. Dünya Savaşı sırasında Mısır’daki İngiliz askeri varlığına karşı tarafsız kalmaya çalıştı. Savaştan sonra kurulan İsrail’e karşı yapılan 1948 Arap-İsrail Savaşı’nda alınan ağır yenilgi ve İngiliz işgalinin kaldırılamaması, milliyetçiliğin güçlenmesine neden oldu. Bu başarısızlıkları Kral Faruk’un kötü ve yetersiz yönetimine bağlayan Cemal Abdünnasır liderliğindeki Hür Subaylar Hareketi, 23 Temmuz 1952’de Mısır Devrimi’ni gerçekleştirerek, Faruk’u tahttan çekilmeye zorladı ve 26 Temmuz 1952’de İtalya’ya gitmesine müsaade edildi. Sürgüne giderken ‘Bir gün gelecek; dünyada 5 kral kalacak. Dördü iskambil kağıtlarında, birisi de Büyük Britanya’da’ demiştir.

Yerine çocuk yaşlardaki oğlu II. Fuad geçtiyse de, bir yıla kalmadan 18 Haziran 1953’te Mısır’da Cumhuriyet ilan edildi. 1965 yılında Roma’da öldü.

Cahide Sonku
Cahide Sonku
Doğum	Cahide Serap 27 Aralık 1911 San’a, Yemen
Ölüm	18 Mart 1981 (69 yaşında) İstanbul, Türkiye
Defin yeri	Zincirlikuyu Mezarlığı, İstanbul
Meslek	Oyuncu, yapımcı
Evlilik	Talat Artemel (e. 1936; b. 1938) İhsan Doruk (e. 1943; b. 1954)
Çocuk(lar)	Ender Doruk
Ebeveyn(ler)	Yüzbaşı Necati Bey
Akraba	Çorapsız İbrahim Paşa (dedesi) Canan Serap (ablası)

Cahide Sonku ya da doğumdaki adıyla Cahide Serap (27 Aralık 1911, Yemen – 18 Mart 1981, İstanbul), Türk sinema ve tiyatro oyuncusu. Türk sinemasının ilk kadın film yönetmeni ve sinema oyuncusu.

O dönem Osmanlı Devleti toprağı olan San’a’da doğdu. Babası bir Osmanlı subayı Yüzbaşı Necati Bey, dedesi Çorapsız İbrahim Paşa ise Osmanlı Ordusunda 7. Ordu Komutanı’ydı. Aynı yıllarda babası dedesinin emrindeydi. I. Dünya Savaşı’nın başlaması ve Yemen’in Osmanlı Devleti’nin elinden çıkmasının ardından aile San’a’dan ayrılarak İstanbul’a geldi. Babası Necati Bey bir süre sonra ailesini terk etti ve annesi Necati Bey’den boşandı. Aile paşa dedelerinin Fatih’teki konağına yerleşti. Çocukluğu zorluklarla geçen Cahide’nin, dedesi İbrahim Paşa’nın vefatının ardından çıkan bir yangında evleri yandı. Durumdan haberdar olan Necati Bey Cahide ve ablasını yanına almak istedi. Abla kabul etti^[1] ama Cahide annesinin yanında kalmayı tercih etti. İlk ve ortaokulu Fatih’te tamamladı. Sultan Selim’deki Cumhuriyet Kız Ortaokulundan mezun oldu.

Ortaokul sıralarında sanatla tanıştı. Henüz 16 yaşındayken Darülbedayi’ye girdi, zamanla İstanbul Şehir Tiyatroları’nın gözde oyuncuları arasında yerini aldı. Önce Halkevleri Tiyatrosu akabinde ise İstanbul Belediye Konservatuvarı, ardından da Muhsin Ertuğrul’un keşfiyle Darülbedayi’de (1932-Şehir Tiyatroları) “Yedi Köyün Zeynebi” ile oyunculuğa başladı. Muhsin Ertuğrul, döneminin önemli isimlerindendir. 1933’te Söz Bir Allah Bir filmiyle sinemaya adım attı. Daha sonra, 1950 yılında kendi adına Sonku Film şirketini kurdu. Fedâkar Ana filmiyle ilk kez yönetmenliği denedi. Oyuncu Talat Artemel ile evlenip ayrıldı. Daha sonra, 1943 yılında «Tütün Kralı» lakabıyla bilinen iş insanı İhsan Doruk ile evlendi ve bir süre sonra bu eşinden de ayrıldı. Daha sonra İhsan Doruk ile yeniden evlenen Cahide’nin bu evlilikten Ender adında bir kız çocuğu oldu. Sonra yeniden boşandı. Bataklı Damın Kızı Aysel adlı filmle ünlenen sanatçı, filmlerinde genel olarak erkeklerin kalbini kırıp kaçan güzel kadın rolüyle izleyicinin karşısına çıktı. Yıldız dergisinin 1951 yılında açtığı yarışmada Vatan ve Namık Kemal “En İyi Film”, başrol oyuncularından Cahide Sonku da “En İyi Kadın Oyuncu” seçildi.

Kariyerinin tescillediği o yıllarda Parseh Gevrekyan adında gayrimüslim genç bir iş insanı ile tanıştı ve aşk yaşamaya başladılar. Gevrekyan, sinema ile özdeşleşen Cahide Sonku’nun hayranlarından biriydi. Ancak Müslüman bir kadının gayrimüslim biriyle beraberliği hoş karşılanmadığından aşklarını gizli yaşadılar. Artan dedikodulara aldırmadan birlikte yaşama kararı alan çiftin bu kararının ardından Cahide’nin Şehir Tiyatroları’ndan atılmasına karar verildi. Ancak buna Muhsin Ertuğrul’un karşı çıkması sonrası Cahide kariyerine devam etti. Fakat Beyoğlu Emniyet Müdürlüğü Cahide’yi aralıklarla ifade vermeye çağırıyordu. Akabinde başlayan II. Dünya Savaşı sonrası Türkiye’de “Varlık Vergisi” Kanunu çıktı. Hükûmet vergilerin yüzde 87’sini gayrimüslimlerden tahsil etmeye karar verdi. Parseh Gevrekyan’ın taşınmaz mallarına el konuldu ve Aşkale’deki çalışma kampına gönderildi. Cahide, çevresi ve adli kurumlardaki kişilerin baskısı sonucu Gevrekyan’dan ayrılmak zorunda kaldı.

1963 yılında bir yangın sonucu kurmuş olduğu Sonku Film şirketinin binasının yanması üzerine iflas etmiş, yaşamının geri kalan kısmında Muhsin Ertuğrul sayesinde kısa bir süre Şehir Tiyatrosu’nda çalışmış, daha sonra buradan ayrılmış ve ömrünün son yıllarında alkol bağımlılığı ile mücadele etmiştir.

1979 yılında Sinema Yazarları Derneği hizmet ödülünü aldı. 18 Mart 1981 yılında Alkazar Sineması’nda fenalaşarak 61 yaşında öldü. Cenazesi Muhsin Ertuğrul Şehir Tiyatrosu’nun sahnesinde yapılan törenin ardından Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi.

Her yıl anısına verilen Altın Portakal Cahide Sonku Ödülü vardır.

• Osman Balcıgil, Kızıl Çengi – Bir Cahide Sonku Romanı, 2023
• Gökhan Erarslan – Bir Düş Gibi (Cahide Sonku), 2020^[6]
• Eyüphan Erkul, Cahide: Melekler Yeryüzünde Yasayamaz, 2020
• Agâh Özgüç, Cahide Sonku Peçete Kağındaki Anılar, 2007

• Altın Portakal Cahide Sonku Ödülü

Sadri Alışık
Doğum	Mehmet Sadrettin Alışık 5 Nisan 1925 Paşabahçe, Beykoz, İstanbul, Türkiye
Ölüm	18 Mart 1995 (69 yaşında) İstanbul, Türkiye
Defin yeri	Zincirlikuyu Mezarlığı, İstanbul
Milliyet	Türk
Vatandaşlık	Türkiye
Eğitim	Erkek Lisesi, İstanbul Güzel Sanatlar Akademisi, İstanbul
Meslek	Oyuncu, komedyen
Etkin yıllar	1939-1995
Evlilik	Neriman Esen (e. 1951; b. 1957) Çolpan İlhan (e. 1959; ö. 1995)
Çocuk(lar)	Kerem Alışık
Ödüller	Tüm Liste

Sadri Alışık, kimlik adıyla Mehmet Sadrettin Alışık (5 Nisan 1925, İstanbul – 18 Mart 1995, İstanbul), Türk tiyatrocu, sinema oyuncusu ve komedyendir.

1964’ten başlayarak canlandırdığı Turist Ömer ve Ofsayt Osman tipleriyle tanındı. Yaşamı boyunca 200’ü aşkın filmde rol aldı.

5 Nisan 1925 tarihinde İstanbul’da, Paşabahçe, Beykoz’da doğdu. Annesi Saffet Hanım, babası Kaptan Rafet Bey’dir. Çocukluk yıllarında tiyatroya ilgi duydu; okul piyeslerinde rol aldı. Sahneye ilk defa 1939’da Eminönü Halkevi’nde amatör olarak çıktı. Beykoz Ortaokulundan (bugünkü adıyla Ziya Ünsel İlköğretim Okulu) ve ardından İstanbul Erkek Lisesinden mezun oldu.

Lise yıllarında Cağaloğlu Halkevi’nde tiyatro eğitimine başladı. Bu arada Ankara Devlet Konservatuvarı sınavına girip kazanmasına rağmen gözleri miyop olduğu için kayıt yaptıramadı ve İstanbul’a dönüp tiyatroya halkevinde devam etti.^[4] Bir süre Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümünde eğitim gördü.

Profesyonel oyunculuğa 1943’te Raşit Rıza Tiyatrosu’nda başladı. Onu halkevindeki bir oyunda izleyen ve beğenen sinema yönetmeni Faruk Kenç’in teklifi üzerine 1944 yılında Günahsızlar adlı filmde rol alarak sinemaya başladı. 19 yaşındayken çevirdiği bu film ile tanındı. Üç yıllık askerlik dönemi nedeniyle bu filmin ardından sinemaya ara verdi. 1950’li yıllarda sinemaya döndüğünde Yeşilçam filmlerinde daha çok yan rollerde görev aldı. Özellikle tarihî filmlerde küçük rollerde oynadı.

1951’de Küçük Sahne Tiyatrosu’nun kadrosuna girdi. Küçük Sahne’nin ardından Karaca, Site, Oda, Kent Oyuncuları ve Oraloğlu tiyatrolarında pek çok oyunda rol aldı. Bu dönemde ayrıca yerli ve yabancı filmlere seslendirme yaptı. 1951’de ilk evliliğini tiyatro sanatçısı Neriman Esen ile yaptı. Bu evlilik 1957’de sona erdi.

1950’lerin sonunda sinema filmlerindeki rolleri büyümeye başladı. Başrolde oynadığı ve bir sokak şarkıcısını canlandırdığı Hicran Yarası filmi o yılın en çok izlenen iki filminden biri oldu. Aynı yıl Kurtuluş Savaşı’nı anlatan Düşman Yolları Kesti ve Kalpaklılar filmlerinde birbirinden zıt karakterler canlandırdı. 1959 yapımı Zümrüt filmindeki “Doktor Fuat” rolü ile Gazeteciler Cemiyeti Türk Film Festivali’nde en iyi erkek oyuncu ödülüne değer görüldü. Aynı yıl Yalnızlar Rıhtımı filminde Çolpan İlhan ile başrolleri paylaştı ve rol arkadaşı Çolpan İlhan ile 20 Ağustos 1959’da evlendi. Bu evlilikten oğulları Kerem Alışık (1960) dünyaya geldi.

1960’ların başında ya paraya, kumara, kadına düşkün kötü adam ya da salon komedilerinde sevimli delikanlı, jönün sempatik arkadaşı rollerinde oynadı. 1961’de çekilen Nejat Saydam’ın yönettiği, başrollerinde Ayhan Işık ve Belgin Doruk’un yer aldığı Küçük Hanımefendi filminde canlandırdığı Bülent Soysal karakteri Alışık’ın film yıldızlığına yükselişinde ilk basamak oldu. Filmin başarısı üzerine serinin diğer filmleri çekildi. Devam filmlerinde Bülent karakterinin hikâyedeki yeri ve önemi giderek arttı.

Sadri Alışık’ın canlandırdığı Turist Ömer karakteri ilk defa 1963 yılında Ayhan Işık’ın başrolde olduğu Helal Olsun Ali Abi adlı polisiye-komedide bir yan karakter olan “Turist Ömer” rolünü canlandırmasıyla başladı. Yönetmen Hulki Saner’in amcası Rasih Bey’den esinlenerek yarattığı bu karaktere Sadri Alışık da bir asker arkadaşından esinlendiği çarpık selamı ve kendi gözlemlerini kattı. Bu filmin başarısının ardından 1964’te Yeşilçam’ın popüler çocuk yıldızı Ayşecik ile Turist Ömer’i bir araya getiren ve Turist Ömer’in yine yan karakter olduğu Ayşecik Cimcime Hanım ve Ayşecik Çıtı Pıtı Kız filmleri çekildi. Bu filmlerin gişedeki başarısının üzerine Alışık, 1964 yılında Turist Ömer’in ana karakter olduğu Turist Ömer filminde başrol oynadı. Alışık, ilk Turist Ömer filminden sonra on yıl içinde 7 filme ulaşacak olan Turist Ömer serisinde başrol oynadı ve geniş kitleler tarafından tanınıp sevildi.

Toplam on yedi film çektiği 1964 yılı, Sadri Alışık’ın kariyerinin en üretken yılı idi. 1964 yılında başrolde oynadığı filmlerden birisi de 1951 yapımı Aware adlı Hint filminden uyarlanan Avare (1964) filmi idi. Alışık, bu filmle birlikte avare, gariban karakterler ile özdeşleşti. Bu filmdeki repliklerinden biri zaman içinde ikonlaşarak Sadri Alışık imajının bir parçası oldu:

1965’te Şaka ile Karışık filminde Ofsayt Osman karakterini canlandırdı. Özellikle filmin final sahnesindeki performansı çok beğenildi. Film, hiçbir işte başarılı olamamasından, “hiç gol atamamasından” dolayı adı Ofsayt’a çıkmış sevimli bir serseri tip olan Osman’ın şu repliği ile hatırlandı:

1966 yılında kara komedi tarzındaki Ah Güzel İstanbul filminde Ayla Algan ile başrolü paylaştı. Alışık’ın canlandırdığı varını yoğunu miskinliği yüzünden kaybetmiş Haşmet İbriktaroğlu karakteri, Türk sinema tarihinin en kült karakterlerinden birisi hâline geldi.

Alışık, 1964-1970 yılları arasında filmlerde seslendirdiği şarkılardan oluşan üç kırkbeşlik plak çıkardı. 1968 yılında ise hem şarkı söylediği hem de hikâyeler anlattığı gazino programlarına başladı. Gösterisini tek kişilik bir piyese çeviren Alışık, 1980’e kadar sürdürdüğü gazino programlarını “dünün meddahını bugüne uyarlamak istedim” diye anlatmıştır. Sahne şovunda anlattığı “Müjgan” hikâyesi çok beğenilince 1970’te Ah Müjgan Ah adıyla sinemaya aktarılmıştır. Gazino programlarının ardından şarkıcılığını öne çıkardığı Acı İle Karışık (1969), Menekşe Gözler (1969), Üvey Ana (1971) gibi filmler çevirdi.

Alışık, Afacan Küçük Serseri’deki rolüyle 1971 Antalya Altın Portakal Film Festivali’nde En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Ödülü’nü kazandı. 1970’li yılların ikinci yarısında Yeşilçam filmlerinin seyirci kitlesi azalmaya başlayınca gazino programlarına ağırlık verdi. 1977’de Atıf Yılmaz’ın yönettiği Acı Hatıralar filminde başrol oynadıktan sonra sinemaya 9 yıl ara verdi. Yakın dostu Ayhan Işık’ın 1979’da ölümü ile çok sarsıldı ve âdeta hayata küsen sanatçı 1986’da Şalvar Bank filmi ile sinemaya geri döndü.

1986’nın ardından, geçirdiği karaciğer rahatsızlığı sebebiyle oyunculuğa yeniden ara verdi. 1990’da dönemin Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın sağladığı imkânlarla karaciğer nakli için ABD’ye gitti. Döndükten sonra bir özel televizyon kanalında Sadri Alışık Halk Show adlı bir program sundu ancak ilk sezon tamamlanınca bu programdan ayrıldı.

Uzun bir hastalık döneminin ardından 1994 yılında son filmi Yengeç Sepeti’ni çekti. Bu filmindeki rolüyle de Mehmet Aslantuğ’la beraber 1994 Antalya Altın Portakal Film Festivali’nde En İyi Erkek Oyuncu Ödülü’nü kazandı.

Alışık, ağırlıklı olarak İstanbul için yazdığı şiirlerinin toplandığı bir şiir kitabı yayımlamış ve yağlı boya ve kara kalem tablolara da imza atmıştır.

Karaciğer, böbrek ve solunum yetmezliği ile kemik iliği hastalığı nedeniyle tedavi görmekte olan Alışık, 18 Mart 1995 tarihinde İstanbul’da 69 yaşında yaşamını yitirdi. Zincirlikuyu Mezarlığı’nda toprağa verildi.

Sanatçının anısına, eşi Çolpan İlhan tarafından kurulan Sadri Alışık Kültür Merkezince her yıl Sadri Alışık Sinema ve Tiyatro Ödülleri verilmektedir.

Sadri Alışık üzerine Türk Sinemasında Erkek Yıldız Olgusu ve Yeşilçam’da Kural Dışı Bir Yıldız: Sadri Alışık adlı yüksek lisans tezleri hazırlanmıştır. Turist Ömer ile ilgili olarak da Turist Ömer: Yeşilçam’da Bir Müphem adlı yüksek lisans tezi bulunmaktadır. Bir bölümü Turist Ömer ile ilgili olan Yeşilçam Dönemi Seri Komedi Filmleri: Cilalı İbo ve Turist Ömer Örneği ve Türk Sinemasında Fantastik Tür Filmlerinin Anlatı Yapısı (Drakula İstanbul’da, Turist Ömer Uzay Yolunda ve Ulak Filmleri Üzerine Bir İnceleme) adlı yüksek lisans tezleri de mevcuttur.

Sadri Alışık ile ilgili olarak Tamer Bayrak’ın Sinemada Karakter Olgusu: Bir Karakter Oyuncusu olarak Sadri Alışık ve Hacer Aker’in Gri Alanlarda “Sanki Gibi Bir Şey”: Turist Ömer adlı makaleleri bulunmaktadır.

Bir süre sinema oyuncusu Neriman Esen’le evli kalan Alışık, ardından Çolpan İlhan’la evlendi. Bu evlilikten tek çocuğu Kerem Alışık dünyaya geldi.

• 1964: Avare / Dalgamıza Bakalım – Serengil Plak 10003
• 1964: Tophane Rıhtımında / Turist Ömer – Melodi Plak 2161
• 1970: Turist Ömer Arabistan’da / Turist Ömer – Saner Plak 1003

• 1966: Sanremo Bodrig Hera Güldürü Filmleri Şenliği – Gümüş Ağaç Plakası Özel Ödülü – Ah Güzel İstanbul
• 1971: 8. Altın Portakal Film Festivali – En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu – Afacan Küçük Serseri
• 1994: 31. Altın Portakal Film Festivali – En İyi Erkek Oyuncu – Yengeç Sepeti