Doğumlar
- 885 – İmparator Daigo, Japonya’nın 60. İmparatoru (ö. 930)
İmparator Daigo | |
---|---|
Japonya imparatoru | |
Hüküm süresi | 4 Ağustos 897 – 16 Ekim 930 |
Önce gelen | Uda |
Sonra gelen | Suzaku |
Doğum | 6 Şubat 885 Heian-kyō |
Ölüm | 23 Ekim 930 (45 yaşında) Heian-kyō |
Babası | Uda |
Annesi | Fujiwara no Inshi |
Daigo (Japonca: 醍醐天皇 Daigo Tennō / İmparator Daigo), asıl adı Atsukimi ya da Atsuhito (敦仁, 6 Şubat 885 – 23 Ekim 930), Japonya’nın 60. imparatoru.[1] Japon yönetimini 857-1160 arasında elinde tutan Fucivara ailesinin gücünü kısıtlamak için babası Uda’nın başlattığı politikayı sürdürmede başarılı olamamaıştır.
897’de tahta geçtiyse de, uzun süre gerçek iktidar emekli imparator olan babasının elinde kaldı. Babasının ölümünden sonra onun yolunu izleyerek imparatorun buyruklarını aşağıya ileten kompaku makamına Fucivara ailesinin bir üyesini atamadan imparatorluğu yönetmeye çalıştı. Bu makamı boş tutarak, babasının küçük soylu ailelere dayanma politikasını sürdürdü. Bu görevlilerin arasında ünlü bilgin Sugavara Miçizane de bulunuyordu.
Fucivara ailesinin başı olan Fucivara Tokihira 901’de Sugavara’yı sürgüne yollatmayı başardı. Daigo bundan sonra Fucivara’nın siyasi manevralarına karşı direnemedi.Daigo’nun ölümünden sonra kampaku makamını yeniden ele geçiren bu aile, üç yıllık bir kesinti dışında, 1160’a değin başta kaldı.
- 1608 – António Vieira, Portekizli Cizvit misyoner ve yazar (ö. 1697)
- 1611 – Chongzhen, Çin’in Ming Hanedanı’nın 16. ve son imparatoru (ö. 1644)
İmparator Chongzhen | |
---|---|
Çin İmparatoru | |
Hüküm süresi | 2 Ekim 1627-25 Nisan 1644 |
Önce gelen | Tianqi |
Sonra gelen | Li Zicheng |
Doğum | 6 Şubat 1611 Yasak Şehir, Pekin, Ming Hanedanı |
Ölüm | 25 Nisan 1644 Jingshan, Pekin, Ming Hanedanı |
Hanedan | Ming Hanedanı |
İmparator Chongzhen (Çince: 崇禎; pinyin: Chóngzhēn) veya asıl adıyla Zhu Youjian (朱由檢) (6 Şubat 1611-25 Nisan 1644), Çin’in Ming Hanedanı’nın 16. ve son imparatorudur. Saltanatı 1627’den 1644 yılında ölümüne kadar sürmüştür.
17. yüzyılın başlarında Küçük Buz Çağı’nın getirdiği kıtlık ve kalıcı kuraklık Ming Hanedanı’nın çöküşünü hızlandırdı. Aynı zamanda, Ming orduları, Mançu hükümdarı Hong Taiji’ye karşı kuzey sınırını savunmak için kullanıldı. 1636’da, Çin Seddi’nin kuzeyindeki Ming surlarına karşı yıllarca süren savaşlar sonrasında Hong Taiji kendisini Qing Hanedanı’nın imparatoru ilan etti. 1644 yılında Li Zicheng önderliğinde yüzbinlerce köylünün katıldığı isyan ordusunun başkent Pekin’e girmesinden sonra Congzhen Meishan tepesinde kendini bir ağaca asarak intihar etti.
Ming Hanedanı
明朝
Ming İmparatorluğu
|
|||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1368-1644 | |||||||||
Bayrak
Hanedanlık mührü
|
|||||||||
1580 civarında Ming Hanedanı yönetimindeki Çin
|
|||||||||
Başkent | Pekin | ||||||||
Yaygın dil(ler) | Çince | ||||||||
Hükûmet | Monarşi | ||||||||
İmparator | |||||||||
|
|||||||||
Tarihçe | |||||||||
|
|||||||||
Nüfus | |||||||||
• Sayılan
|
160,000,000 | ||||||||
Para birimi | Yuan | ||||||||
|
Çin tarihi | |||
Míng Hanedanı (Çince: 明朝, Hanyu Pinyin: Míng Cháo), 1368-1644 yılları arasında Çin’e egemen olmuş hanedandır. Hanedan etnik Çinliler tarafından kurulmuştur. Zhu Yuanzhang’nın 1368 yılında Nanjing kentinde tahta geçmesiyle kuruldu. Ming Taizu olarak adlandırılan Zhu Yuanzhang, tahtta kaldığı 31 yıl içinde feodal monarşi merkezi yönetimini güçlendirmek için hanedanın kuruluşuna büyük katkısı olan vezirleri ve farklı görüşlere sahip olan kişileri öldürerek imparatorluk otoritesini artırdı. Ming Taizu’nun ölümünden sonra torunu Jianwen tahta geçti. Ancak imparator Jianwen, amcası Zhu Di (朱棣) tarafından tahttan indirildi. Zhu Di, kendisini Chengzu İmparatoru ilan etti ve 1421 yılında başkenti Pekin’e taşıdı.
Köylerdeki çarpışmalar da şiddetlendi. 1627 yılında Şansi eyaletinde yaşanan afet sırasında yöneticilerin zorla vergi toplamaları, köylü isyanlarına neden oldu. Yüz binlerce köylünün katıldığı isyan ordusunun 1644 yılında Pekin şehrine girmesinden sonra imparator Cong Zhen kendini asarak canına kıydı. Böylece Ming Hanedanı, devrildi. Qing (Mançu) Hanedanı kuruldu.
- 1664 – II. Mustafa, Osmanlı’nın 22. Padişahı (ö. 1703)
- 1665 – Anne, Büyük Britanya Kraliçesi (ö. 1714)
Anne | |
---|---|
İngiltere, İskoçya ve İrlanda kraliçesi | |
Hüküm süresi | 8 Mart 1702 – 1 Mayıs 1707 |
Taç giymesi | 23 Nisan 1702 |
Önce gelen | III. William |
Büyük Britanya ve İrlanda kraliçesi | |
Hüküm süresi | 1 Mayıs 1707 – 1 Ağustos 1714 |
Sonra gelen | I. George |
Doğum | 6 Şubat 1665 Saint James Sarayı, İngiltere |
Ölüm | 1 Ağustos 1714 (49 yaşında) Kensington Sarayı, İngiltere |
Defin | 24 Ağustos 1714 Westminster Abbey |
Eş(ler)i |
Danimarka Prensi George
(e. 1683; ö. 1708) |
Çocuk(lar)ı | Gloucester dükü William |
Hanedan | Stuart |
Babası | II. James |
Annesi | Anne Hyde |
Dini | Anglikan |
İmza |
Anne (6 Şubat 1665, Londra – 1 Ağustos 1714, Londra), 1702’den 1714’e değin Büyük Britanya kraliçesi. Ülkesini tek başına yönetmek istediyse de yetersizliği ve sağlığının bozuk olması nedeniyle büyük ölçüde bakanlarına dayanmak zorunda kaldı. Bakanları ise İspanyol Veraset Savaşı’nda (1701-1714) İngiltere’yi, Fransa ve İspanya karşısında yer almaya yöneltti. Hükümdarlık yıllarının belirleyici özelliği olan Whigler ile Toryler arasındaki amansız çekişmeler, tahtın varisinin belirsizliği nedeniyle daha da yoğunlaşmıştır.
York dükü James (Kral II. James, h. 1685-1688) ile Anne Hyde’ın ikinci kızları olan Anne, babası Katolik olduğu halde amcası Kral II. Charles’ın ısrarıyla bir Protestan olarak yetiştirildi. 1683’te yakışıklı ama etkisiz Danimarka prensi George ile evlendi. Kocası yaşamı boyunca en yakın yandaşı oldu. Ama Anne’ın, çocukluk arkadaşı Sarah Jennings Churchill’le olan yakın ilişkisi siyasi sonuçları bakımından daha önemlidir. Güzel ve akıllı Sarah sonradan I. Marlborough dükü olan John Churchill’in karısıydı. Anne’ın nedimesi olduktan kısa bir süre sonra onu avucunun içine aldı.
Sara, Orange’ın Protestan hükümdarı ve Felemenk genel valisi III. William, 1688’de II. James’i devirdiğinde Anne’ı William’ı desteklemeye ikna etti. Haklar Bildirisi (1689) uyarınca William ile karısı (aynı zamanda Anne’ın ablası) Mary, İngiltere kral ve kraliçesi, Anne de tahtın birinci derecedeki varisi oldu. Bir süre sonra Mary ile Anne’ın araları açıldı. William, Mary’nin 1694’teki ölümünden sonra Anne’ın iyi niyetini yeniden kazanmaya çalıştıysa da, kendi İngiltere dışında bulunduğu zamanlarda, Anne’ın kral naibi olarak yerine bırakmaya yanaşmadı.
Anne 1683-1700 arasında, 18 kez gebe kalmasına karşın bebeklerinden yalnızca beşini sağ olarak dünyaya getirebildi. Bunlardan da ancak biri, bir oğlan, bebeklik çağından öte hayatta kalabildi. 1700’de oğlunun da ölmesi üzerine Anne tahtına bir varis bırakma umutlarını tümüyle yitirdi ve Hanover hanedanından olan İngiltere kralı I. James’in torunlarını tahtın vârisi ilan eden 1701 Veraset Yasası’nı kabul etmek zorunda kaldı.
Hükümdarlığı
Anne, Mart 1702’de William’ın ölümü üzerine kraliçe oldu. Daha başlangıçta Anglikan Kilisesi’ne olan aşırı bağımlılığı kendini belli etti. Katoliklere ve Anglikan Kilisesi’ne karşı olanlara nefret, Tory’lere ise yakınlık duydu. Aynı zamanda siyasi partilere boyun eğmemeye çalıştı. Anne’ın çoğunluğu Tory’lerden oluşan ilk bakanlar kurulunun başında iki bağımsız, Sidney Godolphin ve Marlborough dükü bulunuyordu. 1703 sonrasında, artık Marlborough düşesi olmuş olan Sarah Churchill’in Anne üzerindeki etkisi, kocası Marlborough dükünün İngiliz kuvvetlerinin komutanlığı görevini sürdürmesine karşın büyük ölçüde azalmıştı.
Kısa bir süre sonra Anne savaş stratejisi konusunda Tory’lerle aynı görüşleri paylaşmadığını fark etti. Kraliçe, Marlborough dükü ve Whig’ler İngiliz birliklerinin kara seferlerine çıkması yanlısıyken, Tory’ler İngiltere’nin düşmanla yalnızca denizde karşılaşması gerektiğine inanıyordu. Marlborough Avrupa kıtasında birbiri ardına parlak zaferler kazanınca, Anne’a bakanlar kuruluna Whig’leri de alması yolunda baskılar yayılmaya başlandı. Anne inatla direndi; dahası Whig’lerin davasını benimsemiş olan düşesten uzaklaştı. 1707’ye gelindiğinde kraliçenin gözdesi artık düşes değil, sonraları I. Oxford kontu olan Tory’lerin önderi Robert Harley’nin maşası Abigail Masham’dı. Ama Harley ve Masham’ın entrikaları Anne’ı o kadar zor durumda bıraktı ki, 1708’de Harley’nin görevine son verip Whig’lerin önde gelenlerinden birkaçını bakanlar kuruluna almak zorunda kaldı. Savaş uzadıkça halk Whig’lere karşı çıkmaya başladı. Anne de 1710’da Whig’leri azledip Tory’lerden oluşan bir bakanlar kurulu atayabildi. 1711’de de Marlborough dük ve düşesini hizmetinden azletti.
Kraliçe’nin ilerleyen yaşı ve bozulan sağlığı veraset sorununda yaşamsal önem kazandırıyordu. Önde gelen Tory’ler, Anne’ın yasayla veraset hakkından yoksun bırakılıp sürgün edilen Katolik kardeşi James ile sürekli ilişki içindeydiler. Ama Anne’ın son hastalığı ve ani ölümü, Tory’lerin James’i tahta geçirme planlarını boşa çıkardı. Anne ölümünden önce, Protestan verasetini güvenceye almak için hazine bakanlığının başına becerikli bir ılımlı olan Shrewsburry dükü Charles Talbot’ı getirdi. gerçekten de Talbot, Hanover hanedanından Prens George Louis’in (Kral I. George, h. 1714-1727) kansız bir biçimde tahta geçmesini sağladı.
- 1748 – Adam Weishaupt, Alman hukukçu ve Illuminati’nin kurucusu (ö. 1830)
Adam Weishaupt | |
---|---|
Tam adı | Johann Adam Weishaupt |
Doğumu | 6 Şubat 1748 Ingolstadt |
Ölümü | 18 Kasım 1830 (82 yaşında) Gotha |
Milliyeti | Alman |
Okulu | Deneycilik |
İlgi alanları | Epistemoloji, Metafizik, Etik |
Önemli fikirleri | İlluminati |
Etkilendikleri
|
|
Etkiledikleri
|
Johann Adam Weishaupt (6 Şubat 1748, Ingolstadt – 18 Kasım 1830, Gotha),[1][2][3][4] Alman hukuk profesörü, filozof ve gizli İlluminati topluluğunun kurucusu.
Hayatı
6 Şubat 1748 tarihinde günümüz Almanya’sında Bavyera Eyaleti sınırları içinde yer alan Ingolstadt şehrinde doğdu.[1][5] Beş yaşındayken babasını kaybetti.[5] Babasının vasiyeti üzerine vaftiz babasının yanında kaldı. Vaftiz babası olan Johann Adam von Ickstatt, Hristiyan inancının yayılmasını amaçlayan Ingolstadt Üniversitesi’nde hukuk profesörüydü.[6][7] Weishaupt yedi yaşında eğitimine başladı. Cizvitler ile eğitim görmeye başlayan Johann Adam Weishaupt, Ingolstadt Üniversitesi’ne kaydoldu. Yirmi yaşında mezun olduktan 4 yıl sonra hukuk doktorasını verdi. Sonunda hukuk profesörü olan ve ardından Katolik hukuku konusunda eğitimci olan Weishaupt, aynı yıllarda Afra Sausenhofer ile evlendi. Deneyci ve aynı zamanda Göttingen Üniversitesi’nde felsefe profesörü olan Johann Georg Heinrich Feder ile tanıştı. Hem deneyci Feder hem de usçu olan Weishaupt, Kantçı idealizme karşı tavır aldılar. 1 Mayıs 1776 tarihinde İlluminati gizli topluluğunu kurdu. 1785 yılında yerel yetke tarafından örgütün etkinlikleri yasaklandı, Weishaupt Bavyera eyaletinden sürgün edildi. Weishaupt’un amacı tüm monarşik yönetimler ve dinin ortadan kaldırılması yönündeydi. 18 Kasım 1830 tarihinde Türingiya eyaletinin Gotha şehrinde öldü.
İlluminati
İlluminati (/əˌluːmɪˈnɑːti/; Latince: Illuminati, Türkçe: Aydınlatılmışlar), hem gerçek hem de hayali çeşitli gruplara verilen bir isimdir. Tarihsel olarak, bu isim genellikle 1 Mayıs 1776’da bugün Almanya’nın bir parçası olan Bavyera’da kurulan Aydınlanma dönemi gizli topluluğu Bavyera İlluminatisi‘ne atıfta bulunur. Cemiyetin belirtilen amaçları, batıl inançlara, gericiliğe, kamu yaşamı üzerindeki dinî etkiye ve devlet gücünün kötüye kullanılmasına karşı çıkmaktı. İlluminati, Masonluk ve diğer gizli cemiyetlerle birlikte, 1784, 1785, 1787 ve 1790 yıllarında Katolik Kilisesi’nin teşvikiyle Bavyera Elektörü Charles Theodore tarafından fermanla yasaklandı.[1] Sonraki yıllarda grup, İlluminati’nin yeraltında faaliyet göstermeye devam ettiğini ve Fransız Devrimi’nden sorumlu olduğunu iddia eden muhafazakâr ve dindar eleştirmenler tarafından genellikle kötülendi.
Daha sonraki kullanımlarda “İlluminati”, orijinal Bavyera İlluminatisi’nin devamı olduğu iddia edilen çeşitli örgütlere atıfta bulunurken kullanıldı, ancak bu bağlantılar doğrulanmadı. Bu örgütler, genellikle siyasi güç ve nüfuz elde etmek ve Yeni Dünya Düzeni kurmak amacıyla olayları yönetmek, hükûmetlere ve şirketlere ajanlar yerleştirmek suretiyle dünya işlerini kontrol etmek için komplo kurmakla suçlanmaktadır. Daha yaygın olarak bilinen ve ayrıntılı komplo teorilerinin bazılarının merkezinde yer alan İlluminati, gölgelerde gizlenen ve iktidarın iplerini ve kaldıraçlarını çeken olarak tasvir edilmektedir. İlluminati’nin bu görüşü popüler kültürde de kendine yer bularak düzinelerce romanda, filmde, televizyon programında, çizgi romanda, video oyununda ve müzik videosunda yer aldı.
Tarihi
Hareket 1 Mayıs 1776 tarihinde Ingolstadt’ta (Yukarı Bavyera), Ingolstadt Üniversitesi kilise hukuku profesörlerinden biri olan filozof Adam Weishaupt tarafından beş kişiyle kuruldu.[2] Aydınlanma Çağı’nın bir kolu olarak özgür düşünceyi temel edinmiş üyelerden oluşan topluluk masonluğu model aldı.[3] İlluminati üyeleri üstlerine itaat edecekleri üstüne gizli bir ant içtiler. Üyeler her biri farklı derecelere sahip olmak üzere üç ana sınıfa ayrıldı ve pek çok İlluminati grubu var olan Mason locası üyeliklerini iptal etti.
Weishaupt başlangıçta topluluğun adının “Perfectibilists (Mükemmelleştiriciler)” olmasını planladı.[2] Grup ayrıca “Bavyeralı İlluminati” diye de adlandırıldı ve ideolojisine “İlluminizm” dendi. Brunswick dükü Ferdinand ve diplomat Franz Xaver von Zwack gibi pek çok önemli kişilik, aydın ve politikacı kendilerini grup üyesi saydı. Topluluğun pek çok Avrupa ülkesinde şubesi açıldı ve 1784’te içerisinde 2000’e yakın üyesi oldu.[4] Topluluk edebiyat dünyasından da Johann Wolfgang von Goethe, Johann Gottfried Herder ve dönemin Gotha ile Weimar düklerinin de ilgisini çekti.[5]
1777 yılında Karl Theodor, Bavyera’nın yöneticisi oldu. Theodor aydınlanmacı mutlakiyet taraftarıydı ve döneminde içinde İlluminati’nin de bulunduğu bütün gizli toplulukları yasakladı. Bavyera hükûmeti tarafından 1785’te yayımlanan bildiri, grubun dağılmasına neden oldu. Kurucu Adam Weishaupt, Ingolstadt Üniversitesi’ndeki görevinden alındı. Bavyera’dan sürgün edildikten sonra hayatının geri kalanını Thüringen-Gotha’da geçirdi ve 1830’da öldü. Topluluğun yazışmaları ve belgeleri toplatılıp daha sonra hükûmet tarafından yayımlandı.[5]
Massenhausen’in ayrılmasıyla Zwack hemen daha olgun ve önemli elemanlar bulmaya koyuldu. Weishaupt’un en çok değer verdiği kişi, çocukluk arkadaşı ve Münih Frauenkirche’nin bir kanonu olan Hertel’di. 1778 yazının sonunda tarikatın 5 komutanlıkta 27 üyesi (Massenhausen de dahil) vardı; Münih (Atina), Ingolstadt (Eleusis), Ravensberg (Sparta), Freysingen (Thebes) ve Eichstaedt (Erzurum).[6]
Bu erken dönemde tarikatın Acemi, Minerval ve Aydınlanmış Minerval olmak üzere üç derecesi vardı ve bunlardan sadece Minerval derecesi karmaşık bir tören içeriyordu. Bu törende adaya gizli işaretler ve bir şifre verilirdi. Karşılıklı bir casusluk sistemi Weishaupt’u tüm üyelerinin faaliyetleri ve karakterleri hakkında bilgilendiriyor, onun gözdeleri yönetici konseyin ya da Areopagus’un üyeleri oluyordu. Bazı acemilerin İnisiyanlar olarak üye olmalarına izin veriliyordu. İyi karakterli Hristiyanlar aktif olarak aranır, Yahudiler ve paganlar, kadınlar, keşişler ve diğer gizli cemiyetlerin üyeleri özellikle dışlanırdı. Tercih edilen adaylar zengin, uysal, öğrenmeye istekli ve 18-30 yaşları arasındaydı.[7][8]
Geçiş süreci
Bazı üyelerini Masonlara katılmaktan güçlükle vazgeçiren Weishaupt, kendi ritüelini genişletmek için malzeme elde etmek amacıyla eski tarikata katılmaya karar verdi. Şubat 1777’nin başlarında Sıkı Gözetim Riti’nin “Prudence” locasına kabul edildi. “Mavi loca” masonluğunun üç derecesi boyunca ilerlemesi ona yararlanmaya çalıştığı daha yüksek dereceler hakkında hiçbir şey öğretmedi, ancak ertesi yıl Abbé Marotti adlı bir rahip Zwack’a bu içsel sırların eski din ve ilkel kilise bilgisine dayandığını bildirdi. Zwack, Weishaupt’u kendi tarikatlarının Masonlukla dostane ilişkiler içine girmesi ve kendi localarını kurma iznini alması konusunda ikna etti. Bu aşamada (Aralık 1778), Masonluğun ilk üç derecesinin eklenmesi ikincil bir proje olarak görülüyordu.[9]
Prusya Büyük Locası’ndan biraz zorlukla Dostluk için Kraliyet York’u adında bir izin alındı ve Bavyera Seçmeni Charles Theodore’un gururunu okşamak amacıyla yeni locaya İyi Konsey’in Theodore’u adı verildi. Loca 21 Mart 1779’da Münih’te kuruldu ve kısa sürede İlluminati ile doldu. Radl adındaki ilk üstat Baden’deki evine dönmeye ikna edildi ve Temmuz ayına kadar Weishaupt’un tarikatı locayı yönetti.[9]
Bir sonraki adım, Büyük Localarından bağımsız olmaktı. İngiltere Büyük Locası’na bağlı olan Frankfurt’taki Union locasıyla masonik ilişkiler kuran Theodore locası bağımsız olarak tanındı ve bağımsızlığını ilan edebildi. Yeni bir ana loca olarak artık kendi localarını kurabilirdi. Frankfurt masonları arasındaki üye kazanma çabası Adolph Freiherr Knigge’nin de bağlılığını sağladı.[9]
Reform
Adolph Knigge
Knigge, 1780 yılının sonlarında, Bavyera ordusunda piyade yüzbaşısı ve mason dostu olan Costanzo Marchese di Costanzo tarafından Sıkı Gözetim Riti’nin bir kongresinde üye olarak kabul edildi. Henüz yirmili yaşlarında olan Knigge, tarikatının en yüksek inisiyasyon derecelerine çoktan ulaşmış ve reform için kendi büyük planlarıyla gelmişti. Planının destek bulmaması karşısında hayal kırıklığına uğrayan Knigge, Costanzo’nun kendisine yaratmak istediği tarikatın zaten var olduğunu söylemesi üzerine hemen ilgisini çekti. Knigge ve üç arkadaşı bu tarikat hakkında daha fazla şey öğrenmek istediklerini ifade edince Costanzo onlara Minerval sınıfıyla ilgili materyalleri gösterdi. Bu sınıfın eğitim materyali, Bavyera’da yasaklanmış olan ama Protestan Alman eyaletlerinde yaygın olan “liberal” literatürdü. Knigge’nin üç arkadaşı hayal kırıklığına uğradı ve Costanzo ile bir daha görüşmediler, ancak Knigge’nin ısrarı Kasım 1780’de Weishaupt’tan gelen bir mektupla ödüllendirildi. Knigge’nin hem Masonluk içindeki hem de dışındaki bağlantıları onu ideal bir üye yapmıştı. Knigge kendi adına bu ilgiden gurur duydu ve tarikatın eğitim ve insanlığın despotizmden korunması gibi belirtilen amaçlarına doğru çekildi. Weishaupt, Knigge’nin simyaya ve “yüksek bilimlere” olan ilgisini kabul etmeyi ve destek sözü vermeyi başardı. Knigge Weishaupt’a, Katı Gözlemcilik kendi kökenlerini sorgulamaya başladıkça Masonluğun reformu için planlarını özetleyen bir yanıt verdi.[10]
Weishaupt, Knigge’ye tarikatın üst kademelerine kabul edilmeden önce üye toplama görevini verdi. Knigge, kendi üye toplama alanlarını seçmesine izin verilmesi koşuluyla kabul etti. Diğer birçok mason Knigge’nin yeni masonik düzen tanımını çekici buldu ve İlluminati’nin Minerval derecesine kaydoldu. Knigge bu sırada Weishaupt’un hizmet ettiğini iddia ettiği “En Yüce Üstler “e inanıyor gibi görünüyordu. Tarikatın yüksek dereceleri hakkında hiçbir şey ifade edememesi giderek utanç verici bir hal alıyordu, ancak Weishaupt herhangi bir yardımı geciktirmek için ona fazladan bir görev verdi. Weishaupt tarafından kendisine malzeme sağlanan Knigge artık yasadışı Cizvitlerin faaliyetlerini özetleyen ve özellikle Bavyera’da nasıl gelişmeye ve üye toplamaya devam ettiklerini gösterme iddiasında olan broşürler hazırlıyordu. Bu arada, Knigge’nin yüksek derecelerle ilgili sorulara tatmin edici bir yanıt verememesi konumunu savunulamaz hale getiriyordu ve Weishaupt’a bu yönde bir mektup yazdı. Ocak 1781’de, Knigge’yi ve mason üyelerini kaybetme ihtimaliyle karşı karşıya kalan Weishaupt sonunda üstlerinin ve tarikatın sözde antikliğinin kurgu olduğunu ve yüksek derecelerin henüz yazılmadığını itiraf etti.[10]
Knigge, İlluminati’nin yüksek derecelerinde Masonluğun vadedilen derin sırlarını öğrenmeyi bekleseydi, Weishaupt’un ifşası konusunda şaşırtıcı derecede sakindi. Weishaupt, Knigge’ye yüksek derecelerin yaratılmasında özgür bir el vadetti ve ayrıca ona kendi notlarını göndermeye söz verdi. Knigge ise tarikatı kendi fikirleri için bir araç olarak kullanma fırsatını memnuniyetle karşıladı. Yeni yaklaşımının, İlluminati’yi Almanya’nın Protestan krallıklarındaki müstakbel üyeler için daha cazip hale getireceğini iddia etti. Kasım 1781’de Areopagus Knigge’ye Bavyera’ya seyahat etmesi için 50 florin verdi, Knigge de bunu Swabia ve Franconia üzerinden yaptı ve yolculuğu sırasında diğer Illuminati’lerle tanışıp onların misafirperverliğinden yararlandı.[11]
Modern İlluminati
Yakın geçmişte ve günümüzde birçok kardeşlik örgütü, orijinal Bavyera İlluminati’sinin soyundan geldiklerini iddia etmekte ve açıkça “İlluminati” adını kullanmaktadır. Bu gruplardan bazıları kendi örgütlerinin adında “İlluminati Tarikatı” adının bir varyasyonunu kullanırken,[26] Ordo Templi Orientis gibi diğerlerinin örgüt hiyerarşisinde “İlluminati” bir derece olarak yer almaktadır. Ancak, günümüzdeki bu grupların tarihi tarikatla gerçek bir bağlantısı olduğuna dair hiçbir kanıt yoktur. Önemli bir siyasi güç ya da nüfuz elde etmemişlerdir ve çoğu, gizli kalmaya çalışmak yerine, üye çekme aracı olarak Bavyera İlluminati’siyle asılsız bağlantıları öne çıkarmaktadır.[27]
Komplo teorileri
1797 ile 1798 yılları arasında yayınlanan Augustin Barruel’in Memoirs Illustrating the History of Jacobinism (T. “Jakobenliğin Tarihini Gösteren Anılar”) ve John Robison’un Proofs of a Conspiracy (T. “Bir Komplonun Kanıtları”) kitaplarında İlluminati’nin ayakta kaldığı ve Fransız İhtilali’nin mimarı olduğu gibi uluslararası komplo teorileri ortaya atıldı.[5]
Bavyeralı İlluminati, Mark Dice, David Icke, Texe Marrs, Ryan Burke, Jüri Lina ve Morgan Gricar gibi komplo teorisyenlerinin savına göre, etkinliğini sürdüren bir örgüttür. Pek çok dayanaksız sav dünyadaki birçok siyasi, askerî ve ekonomik olayın sorumlusunu gizli bir örgüt olan İlluminati olarak gösterir. Komplo teorisyenlerine göre birçok ABD Başkanı, bu örgüte doğrudan veya dolaylı olarak hizmet etmektedir. Ayrıca birçok tanınmış çocuk çizgi filminde bilinçaltı mesajlarıyla beyin yıkama gerçekleştirildiği iddia edilmektedir.[5][28]
Myron Fagan’a göre Waterloo Muharebesi, Fransız İhtilali, John F. Kennedy suikastı bu örgütün işidir.[29]
Popüler kültürde
[değiştir | kaynağı değiştir]
Günümüzde İlluminati ile ilişkilendirilen pek çok simgenin Hollywood sinemasında ve Amerikan müziklerinde kullanıldığı düşünülmektedir. Stanley Kubrick’in Gözleri Tamamen Kapalı adlı filmi, bugüne kadar yapılmış en kapsamlı İlluminati çözümlemesi olarak kabul edilir. Filmde sadece örgütün ayinlerini ve göstergebilimini iyi bilen insanların anlayabileceği pek çok göndermenin olduğu bilinmektedir.
Popüler müzikte ise Lady Gaga, Rihanna, Katy Perry, Jay Z ve Kanye West gibi şarkıcılar kliplerinde İlluminati simgelerini kullanmıştır. En sık kullanılan simgeler, asıl örgütle hiçbir bağlantısı olmayan piramit, tek göz, üçgen ve güneştir.
- 1756 – Aaron Burr, ABD’nin 3. başkan yardımcısı (ö. 1836)
- 1796 – John Stevens Henslow, İngiliz botanikçi ve jeolog (ö. 1861)
- 1797 – Joseph von Radowitz, Prusyalı muhafazakâr devlet adamı, diplomat ve general (ö. 1853)
- 1797 – Richard Hawes, Amerikalı politikacı (ö. 1877)
- 1802 – Charles Wheatstone, İngiliz bilim insanı (ö. 1875)
- 1838 – Henry Irving, İngiliz oyuncu (ö. 1905)
- 1846 – Raimundo Andueza Palacio, Venezuelalı avukat, gazeteci ve politikacı (ö. 1900)
- 1853 – Ignacij Klemenčič, Sloven fizikçi (ö. 1901)
- 1861 – Nikolay Zelinski, Sovyet kimyager (ö. 1953)
- 1862 – Joseph Friedrich Nicolaus Bornmüller, Alman botanikçi (ö. 1948)
- 1870 – James Braid, İskoç golfçü (ö. 1950)
- 1875 – Otto Gessler, Alman siyasetçi (ö. 1955)
- 1879 – Björn Þórðarson, İzlanda Başbakanı (ö. 1963)
- 1879 – Magnús Guðmundsson, İzlandalı politikacı (ö. 1937)
- 1890 – Clem Stephenson, İngiliz futbolcu ve teknik direktör (ö. 1961)
- 1892 – William P. Murphy, Amerikalı doktor (ö. 1987)
- 1892 – Maximilian Fretter-Pico, Nazi Almanyası generali (ö. 1984)
- 1895 – María Teresa Vera, Kübalı şarkıcı, gitarist ve besteci (ö. 1965)
- 1903 – Claudio Arrau, Şilili piyanist (ö. 1991)
- 1905 – Władysław Gomułka, Polonyalı komünist lider (ö. 1982)
- 1908 – Amintore Fanfani, İtalyan siyasetçi (ö. 1999)
- 1911 – Ronald Wilson Reagan, ABD’nin 40. Başkanı (ö. 2004)
- 1912 – Eva Braun, Adolf Hitler’in eşi (ö. 1945)
- 1913 – Mary Leakey, İngiliz arkeolog (ö. 1996)
- 1917 – Zsa Zsa Gabor, Macar asıllı Amerikalı aktris ve televizyon yıldızı (ö. 2016)
- 1922 – Patrick Macnee, İngiliz oyuncu (ö. 2015)
- 1924 – Billy Wright, İngiliz eski defans futbolcusu (ö. 1994)
- 1927 – Gerard Kitchen O’Neill, Amerikalı fizikçi ve uzay aktivisti (d. 1927)
- 1929 – Pierre Brice, Fransız oyuncu ve şarkıcı (ö. 2015)
- 1930 – Günay Sağun, Türk ressam (ö. 1993)
- 1931 – Rip Torn, Amerikalı oyuncu, seslendirme sanatçısı ve tiyatro yönetmeni (ö. 2019)
- 1931 – Mamie Van Doren, Amerikalı sinema oyuncusu, dansçı ve şarkıcı
- 1932 – Camilo Cienfuegos, Kübalı devrimci (ö 1959)
- 1932 – François Truffaut, Fransız sinema yönetmeni (ö. 1984)
- 1935 – Edwin Barnes, İngiliz Roma Katolik rahibi ve eski bir Anglikan piskoposu (ö. 2019)
- 1939 – Jean Beaudin, Kanadalı film yapımcısı, yönetmeni ve senarist (ö. 2019)
- 1944 – Christine Boutin, Fransız siyasetçi
- 1945 – Bob Marley, Jamaikalı reggae müzisyeni (ö. 1981)
- 1945 – Michael Tucker, Amerikalı oyuncu
- 1949 – Hayko, Türk şarkıcı
- 1949 – Jim Sheridan, İrlandalı film yönetmeni
- 1950 – Natalie Cole, Amerikalı şarkıcı, söz yazarı ve oyuncudur (ö. 2015)
- 1953 – Osman Yağmurdereli, Türk yapımcı ve siyasetçi (ö. 2008)
- 1956 – Nazan Öncel, Türk şarkıcı, şarkı sözü yazarı ve besteci
- 1956 – Mirela Brekalo, Hırvat oyuncu
- 1962 – Axl Rose, Amerikalı rock müzisyeni (Guns N’ Roses grubu)
- 1966 – Rick Astley, İngiliz şarkıcı ve söz yazar
- 1969 – Masaharu Fukuyama, Japon şarkıcı-söz yazarı, oyuncu ve fotoğrafçı
- 1979 – Dan Bălan, Moldovalı şarkıcı, söz yazarı, besteci
- 1979 – Natalya Safronova, Rus voleybolcu
- 1981 – Alison Haislip, Amerikalı oyuncu ve eski televizyon muhabiri
- 1981 – Jens Lekman, İsveçli indie pop şarkıcısı ve bestecisi
- 1982 – Alice Eve, İngiliz aktris
- 1984 – Darren Bent, İngiliz eski futbolcudur
- 1984 – Piret Järvis, Eston müzisyen, söz yazarı
- 1984 – Daisy Marie, Amerikalı porno yıldızı
- 1985 – Crystal Reed, Amerikalı oyuncu
- 1986 – Dane DeHaan, Amerikalı oyuncu
- 1988 – Jennifer White, Amerikalı porno yıldızı
- 1989 – Burcu Taşbaş, Türk basketbolcu (ö. 2016)
- 1989 – Burcu Burkut Erenkul, Türk rallici
- 1992 – Dodô, Alman-Türk futbolcu
- 1993 – Tinashe, Amerikalı şarkıcı, söz yazarı, dansçı, oyuncu ve eski model
wikipedia.org