Seyfü’d Devle el-Hamdâmî Arapça: سيف الدولة الحمداني
Nasırü’d Devle ve Seyfü’d Devle adına Bağdat’ta basılmış altın dinar, 943/944 CE
Halep Emiri
Hüküm süresi	945-967
Önce gelen	Osman bin Sa’id el-Kilabi
Sonra gelen	Sa’düd Devle
Doğum	22 Haziran 916
Ölüm	9 Şubat 967 (50 yaşında) Halep, Suriye
Defin	meyyafarikin (modern Silvan, Türkiye)
Çocuk(lar)ı	Sa’düd Devle
Tam adı ʿAlī ibn ʾAbū l-Hayjāʾ ʿAbd Allāh ibn Ḥamdān ibn Ḥamdūn ibn al-Ḥārith ibn Lūqman ibn Rashīd ibn al-Mathnā ibn Rāfīʿ ibn al-Ḥārith ibn Ghatif ibn Miḥrāba ibn Ḥāritha ibn Mālik ibn ʿUbayd ibn ʿAdī ibn ʾUsāma ibn Mālik ibn Bakr ibn Ḥubayb ibn ʿAmr ibn Ghanm ibn Taghlib
Hanedan	Hamdaniler
Babası	Ebu el-Hayja Abdullah bin Hamdan
Dini	İmâmiyye Şîası İslam

Seyfüddevle el-Hamdânî, (Arapça: سيف الدولة الحمداني, ö. 967) veya tam adıyla Ebü’l-Hasen Seyfü’d-devle Alî b. Abdillâh b. Hamdân b. Hamdûn et-Tağlibî el-Hamdânî, Hamdaniler’in Halep kolunun kurucusu ve ilk emiri.

22 Haziran 916 tarihinde Meyyafarikin’de (modern Silvan, Türkiye) dünyaya gelmiştir. Hamdani hanedanının kurucusu Ebü’l-Heycâ Abdullah b. Hamdân’ın oğludur. Abbasî dönemi şairlerinden Mütenebbi’nin Seyfüddevle’ye söylediği methiyeleri meşhurdur. Bu methiyelere seyfiyyât adı verilmektedir.

Minamoto no Yoritomo 源頼朝
1. Kamakura şogunu
Görev süresi 1192-1199
Yerine gelen	Minamoto no Yoriie
Kişisel bilgiler
Doğum	9 Mayıs 1147
Ölüm	9 Şubat 1199 (51 yaşında)
Evlilik(ler)	Hōjō Masako

Minamoto no Yoritomo (Japonca: 源 頼朝; 9 Mayıs 1147-9 Şubat 1199), Kamakura şogunluğunun kurucusu ve ilk şogunudur. İktidarı 1192’den 1199’a kadar sürmüştür.

Yoritomo, Minamoto no Yoshitomo’nun oğlu ve prestijli Seiwa Genji ailesinin Kawachi Genji koluna mensuptur. 1180’de, Taira klanına karşı Genpei Savaşı’nı başlatmış ve klanının başına geçmiştir. 1185’teki Dan-no-ura Muharebesi’nde Taira’yı mağlup etmiştir. Kamakura merkezli ilk şogunluğu (bakufu) kurarak, Japonya’da samuray sınıfının üstünlüğünü tesis etmiş ve Japon feodal çağını başlatmıştır. Bu dönem, 17. yüzyıla kadar devam etmiştir.

Álvaro de Bazán, Santa Cruz Markisi (12 Aralık 1526, Granada, İspanya – 9 Şubat 1588, Lizbon, Portekiz), İspanyol Armada’nın kurucusu olan İspanyol donanma komutanı. İspanya’nın gücünün doruğunda olduğu sırada denizlerde kazandığı zaferlerle tanınır.

Genç yaşta donanmaya girdi ve Akdeniz’de Fransızlara, Osmanlılara ve Magriplere karşı savaştı. Hızla yükseldi ve 1569’da Santa Cruz markisi yapıldı. Osmanlılarla yapılan İnebahtı Deniz Savaşı’nın (1571) kazanılmasında önemli rol oynadı. 1580’de Alba dükünün Portekiz’i fethine yardımcı olan filoya komuta etti. 1583’teki II. Terceira Çarpışması’nda Azor Adalarında İspanya kralı II. Felipe’ye karşı başlayan ayaklanmayı desteklemek üzere gönderilen Fransız filosunu bozguna uğrattı. Çarpışmadan sonra bütün Fransız tutsakları idam ettirerek başarısını lekelediyse de, bu olay II. Felipe tarafından donanma başkomutanlığına atanmasını engellemedi.

Savaştan sonra, İngiltere’yi istila etmek üzere harekete geçilmesi için II. Felipe’yi zorlamaya başlayan Santa Cruz, çok geçmeden istila kuvvetlerinin donanma komutanlığına atandı. Ardından Lizbon’da donanmayı kurma hazırlıkları başladı. Asker ve donanım sağlamadaki güçlükler, İngilizlerin saldırıları ve II. Felipe’nin müdahalelerine karşın, ölümünün hemen öncesinde İspanyol Armada’yı korumayı başardı. Ama ölümünden sonra denizcilik konusunda deneyimsiz bir kişi olan Medina-Sidonia düküne teslim edilen Armada, İngiliz donanması tarafından bozguna uğratıldı.

III. Frederik
Danimarka ve Norveç Kralı
Hüküm süresi	1 Mayıs 1648 – 9 Şubat 1670
Önce gelen	IV. Christian
Sonra gelen	V. Christian
Doğum	18 Mart 1609 Haderslevhus Kalesi, Haderslev, Danimarka
Ölüm	9 Şubat 1670 (60 yaşında) Kopenhag Kalesi, Kopenhag, Danimarka
Defin	Roskilde Katedrali
Eş(ler)i	Sophie Amalie of Brunswick-Lüneburg
Çocuk(lar)ı	V. Christian Prenses Frederica Amalia Wilhelmina Ernestina, Palatine Elektresi Prens George, Cumberland Dükü Ulrike Eleonora, İsveç Kraliçesi Ulrik Frederik Gyldenløve
Hanedan	Oldenburg Hanedanı
Babası	IV. Christian
Annesi	Anne Catherine of Brandenburg
Dini	Luthercilik

III. Frederik (Danca: Frederik den Tredje; 18 Mart 1609 – 9 Şubat 1670) 1648 yılından ölümüne kadar Danimarka ve Norveç Kralı.

1647 yılında ağabeyi Prens Christian’ın ölümü üzerine Danimarka ve Norveç Veliaht Prensi ilan edildi. Ertesi yıl babasının ölümü üzerine tahta çıktı.

1660 yılında itibaren Danimarka ve Norveç’te mutlak monarşi sistemini uygulamaya başladı. Bu uygulama 1665 yılında diğer ülkelerde de görülmeye başlandı.

1670 yılındaki ölümünün ardından yerine oğlu Prens Christian geçti.

Adolf Hitler
1938’de Hitler
Almanya Führeri
Görev süresi 2 Ağustos 1934 – 30 Nisan 1945 (10 yıl, 8 ay ve 28 gün)
Yerine geldiği	Paul von Hindenburg (Cumhurbaşkanı olarak)
Yerine gelen	Karl Dönitz (Cumhurbaşkanı olarak)
Almanya Şansölyesi
Görev süresi 30 Ocak 1933 – 30 Nisan 1945 (12 yıl ve 3 ay)
Yerine geldiği	Kurt von Schleicher
Yerine gelen	Joseph Goebbels
Alman Kara Kuvvetleri Başkomutanı
Görev süresi 19 Aralık 1941 – 30 Nisan 1945
Yerine geldiği	Walther von Brauchitsch
Yerine gelen	Ferdinand Schörner
Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi Başkanı
Görev süresi 29 Temmuz 1921 – 30 Nisan 1945
Yerine geldiği	Anton Drexler
Yerine gelen	Martin Bormann
Kişisel bilgiler
Doğum	20 Nisan 1889 Braunau am Inn, Yukarı Avusturya, Avusturya-Macaristan İmparatorluğu
Ölüm	30 Nisan 1945 (56 yaşında) Führerbunker, Berlin, Nazi Almanyası
Ölüm nedeni	Ateşli silahla intihar
Vatandaşlığı	Avusturya (1889–1925) Vatansız (1925–1932) Almanya (1932–1945)
Milliyeti	Avusturyalı Alman
Partisi	Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi (1920–45)
Diğer siyasi bağlantıları	Alman İşçi Partisi (1919–20)
Evlilik(ler)	Eva Hitler (29–30 Nisan 1945)
Mesleği	Asker, politikacı, ressam
Dini	Hristiyan (tartışmalı)
Ödülleri
İmzası
Askerî hizmeti
Bağlılığı	Alman İmparatorluğu  Weimar Cumhuriyeti  Nazi Almanyası
Branşı	Bayerische Armee Reichswehr Wehrmacht
Hizmet yılları	1914–1920  1933–1945
Rütbesi	Gefreiter (Onbaşı) Verbindungsmann (İstihbarat ajanı) Oberbefehlshaber (Başkomutan)
Birimi	16. Bavyera Yedek Piyade Alayı (1914–1918) Reichswehr İstihbaratı Oberkommando des Heeres (1941–1945)
Çatışma/savaşları	I. Dünya Savaşı II. Dünya Savaşı

Adolf Hitler (Almanca telaffuz: [ˈadɔlf ˈhɪtlɐ], dinle^ⓘ; 20 Nisan 1889, Braunau am Inn – 30 Nisan 1945, Berlin), Avusturya doğumlu Almanpolitikacı ve Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi lideridir. 20. yüzyılın en güçlü ve nüfuzlu diktatörlerinden biri olarak kabul edilir.

1919’da Alman İşçi Partisine (Deutsche Arbeiterpartei; DAP) üye olmasıyla başlayan politik yaşamı, bu partinin 1920’de Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisine (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei; NSDAP) dönüşmesiyle devam etti ve 1921’de parti başkanlığına yükseldi. Hitler’in Şansölye seçilmesi için önündeki engel 1925’ten 1932’ye kadar vatansız statüde olmasıydı. Bu engeli kaldırmak adına, dönemin İçişleri Bakanı ve aynı zamanda Thule Cemiyetinin üyelerinden olan Bakan Dietrich Klagges’in yaptığı atamayla, Berlin’de bulunan Brunswick temsilciliğine atanarak devlet memuru statüsü kazandı ve Alman vatandaşlığına geçti. 1933’te, ülkede kurulan yeni koalisyon hükûmetinin başkanlığına atanmasıyla Şansölye (Reichskanzler) oldu. 1934’te, Cumhurbaşkanı’nın (Reichspräsident) makamını devraldı ve Führer (Lider) adında bir devlet başkanlığı makamı yarattı; devlet ve hükûmet başkanlıklarını Führer und Reichskanzler unvanını kullanarak bir arada yürüttü. Diktatörlüğü 30 Nisan 1945’te intihar etmesiyle son buldu. 1 Eylül 1939’da Polonya Seferi ile Avrupa’da II. Dünya Savaşı’nı başlattı. Savaş boyunca askeri operasyonlarla yakından ilgilendi ve Holokost’un sürdürülmesinin merkezinde yer aldı.

Hitler, Almanya’da I. Dünya Savaşı sonrasında yaşanan Büyük Buhran’dan güç kazandı. Propaganda ve etkileyici bir dille, alt ve orta tabakanın ekonomik istemlerine ümit veriyordu; bunun yanında da belli bir seviyede milliyetçilik, Nazilerce yeniden tanımlanan sosyalizm, antisemitizm ve anti-komünizm de sunuyordu. Ekonominin tekrar kurulması, yeniden silahlandırılmış bir ordu, totaliter ve faşist bir rejimle; Hitler Almanya içerisindeki düzeni yeniden tesis etti ve güçlü bir ülke yarattıktan sonra, saldırgan bir dış politika izleyerek Alman “yaşam alanı”nı (Lebensraum) genişletmek amacıyla Polonya’ya saldırdı. Yıldırım savaşı (Blitzkrieg) taktikleri ve Mihver Devletleri ittifakı ile birlikte Avrupa’nın büyük bölümünü, Asya’nın ve Afrika’nın bir bölümünü işgal etti.

ABD’nin II. Dünya Savaşı’na Müttefikler’in tarafında katılması ve Kızıl Ordu’nun ilerlemesi ile Alman ordusu gerilemeye başladı. Sovyet güçlerinin 23 Nisan 1945’te Berlin’e girmesi ile Almanya’nın yenilgisi kesinleşmişti. Hitler; işgal altındaki Berlin’de, eşi Eva Hitler (Eva Braun) ile yer altı sığınağında (Führerbunker) 30 Nisan 1945 günü intihar etti. Cesedi, vasiyeti üzerine takipçileri tarafından yakıldı. Alfred Jodl’ın 7 Mayıs 1945’te imzalayıp ertesi gün yürürlüğe giren teslim belgesiyle Büyük Alman İmparatorluğu son buldu.

Hitler’in saldırgan dış politikası, Avrupa’da II. Dünya Savaşı’nın patlak vermesinin ana nedeni olarak kabul edilir. Onun Yahudi karşıtı politikaları ve ırkçı ideolojisi, aşağı ırk mensubu olarak gördüğü en az 5,5 milyon insanın ölümüne neden oldu.

Hitler’in babası Alois Hitler (1837-1903), Maria Anna Schicklgruber’in gayri meşru çocuğuydu. Vaftiz kaydı babasının adını göstermiyordu ve Alois başlangıçta annesinin soyadı olan ‘Schicklgruber’ı taşıyordu. 1842’de Johann Georg Hiedler, Alois’in annesiyle evlendi. Alois, Hiedler’in erkek kardeşi Johann Nepomuk Hiedler’in ailesinde büyüdü. 1876’da Alois’in vaftiz kaydı bir rahip tarafından Johann Georg Hiedler’i Alois’in babası olarak kaydetmek üzere şerh edildi (“Georg Hitler” olarak kaydedildi). Alois daha sonra “Hitler” soyadını aldı (‘Hiedler’, ‘Hüttler’ veya ‘Huettler’ olarak da yazılır). Bu isim muhtemelen Almanca hütte (“kulübe”) kelimesine dayanmaktadır ve muhtemelen “kulübede yaşayan kişi” anlamına gelmektedir.

Nazi yetkilisi Hans Frank, Alois’in annesinin Steiermark eyaletinin başkenti Graz’da Yahudi bir aile tarafından temizlikçi olarak işe alındığını ve ailenin 19 yaşındaki oğlu Leopold Frankenberger’in Alois’in babası olduğunu öne sürdü. O dönemde Graz’da Frankenberger soyadına sahip biri yoktu ve Leopold Frankenberger’in varlığına dair hiçbir kayıt bulunmadı. Ayrıca, Steiermark’ta Yahudilerin ikamet etmesi yaklaşık 400 yıldır yasadışıydı ve Alois’in doğumundan on yıllar sonrasına kadar yeniden yasal hale gelmedi. Bu nedenle tarihçiler, Alois’in babasının Yahudi olduğu iddiasını reddederler.

Yuri Andropov
Sovyetler Birliği Komünist Partisi Merkez Komitesi Genel Sekreteri
Görev süresi 12 Kasım 1982 – 9 Şubat 1984
Yerine geldiği	Leonid Brejnev
Yerine gelen	Konstantin Çernenko
Sovyetler Birliği Yüksek Sovyet Prezidyumu Başkanı
Görev süresi 16 Haziran 1983 – 9 Şubat 1984
Yerine geldiği	Vasili Kuznetsov (geçici)
Yerine gelen	Vasili Kuznetsov (geçici)
Devlet Güvenlik Komitesi (KGB) Başkanı
Görev süresi 18 Mayıs 1967 – 26 Mayıs 1982
Hükûmet başkanı	Aleksey Kosigin Nikolay Tihonov
Yerine geldiği	Vladimir Semiçastni
Yerine gelen	Vitali Fedorçuk
Kişisel bilgiler
Doğum	15 Haziran 1914 Stavropol, Rus İmparatorluğu
Ölüm	9 Şubat 1984 (69 yaşında) Moskova, Sovyetler Birliği
Partisi	Sovyetler Birliği Komünist Partisi
Evlilik(ler)	Tatyana Andropova (Kasım 1991’de öldü)
Çocuk(lar)	Igor Andropov
Bitirdiği okul	Petrozavodsk Üniversitesi
Mesleği	Siyasetçi
Dini	Yok (Ateist)
Ödüller
İmzası

Yuri Vladimiroviç Andropov (Rusça: Юрий Владимирович Андропов; 15 Haziran 1914 – 9 Şubat 1984), Rus devlet adamı. 1967 ile 1982 yılları arasında Sovyetler Birliği’nin istihbarat servisi olan Devlet Güvenlik Komitesi (KGB)’nin başkanı olarak görev yaptı. Brejnev’in ölümünden sonra ise 12 Kasım 1982’den ölümüne değin 15 ay süreyle Sovyetler Birliği Komünist Partisi (SBKP) Merkez Komitesi genel sekreterliği görevinde bulunarak SSCB’yi yönetti.

Soylu bir Slav Kazağı ailesine mensup demiryolu işçisinin oğlu olan Andropov, telgraf operatörlüğü ve film makinistliğinden sonra İdil Nehri’nde kayıkçılık yaptı. Daha sonra bir teknik okula, ardından da Petrozavodsk Üniversitesi’ne girdi. Yaroslavl bölgesinde Genç Komünistler Birliği’nin (Komsomol) örgütleyicileri arasında yer aldı. Yetenekleri üstlerinin dikkatini çekince, yeni kurulan Karelo-Fin Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti’nin (1939-40) Komsomol örgütünün başına getirildi. 1939’da Komünist Parti’ye üye oldu.

II. Dünya Savaşı sırasında, Almanlar’ın bölgeyi işgal etmesinin ardından, Alman hatlarının gerisindeki bölgede gerilla birliklerini örgütledi. Savaş sırasında gösterdiği başarılar nedeniyle Petrozavodsk parti örgütünün sorumlusu oldu.

Andropov, 1951’de Moskova’ya alınarak, geleceği güven veren genç parti görevlilerinin yetişmesi için elverişli bir ortam olarak değerlendiren Parti Sekreteryası’nın idari kadrosunda görevlendirildi. Temmuz 1954-Mart 1957 arasında ülkenin Macaristan büyükelçiliğini yürüten Andropov, 1956 yılındaki Macar Ayaklanması sırasında SSCB’nin Macaristan’a müdahalesinde önemli rol oynadı. Ardından Moskova’ya dönerek parti örgütü içinde hızla yükseldi; 1957’de parti merkezinde, sosyalist ülkelerdeki partilerle ilişkileri yürüten bölümün başına getirildi. 1961’de ise Komünist Parti Merkez Komitesi’ne girdi ve Merkez Komite Sekreterliği yaptı.

Mayıs 1967’de, parti önderi Leonid Brejnev tarafından 10 üyeli Parti Sekreteryası’ndan alınarak Devlet Güvenlik Komitesi’nin (KGB) başına getirildi. Bu atamadaki amaç, gereğinden çok bağımsız davranan güvenlik sistemi üzerindeki siyasal denetimin artırılmasıydı. KGB başkanlığı görevindeyken 1967’de Politbüro yedek üyeliğine seçilen Andropov, 1973’te Politbüro’nun asil üyesi oldu. 1976’da orgeneral rütbesine yükseltildi. KGB başkanlığı sırasında otoriter bir politika izleyerek rejim karşıtlarının etkinliklerini bastırdı. 1968’de Çekoslovakya’ya Varşova Paktı birlikleri tarafından müdahaleyi planlayanlar, 1981’de ise Polonya yönetimini sıkıyönetim ilan etmeye zorlayanlar arasında yer aldı.

KGB başkanlığı döneminde, Batı’da, Adolf Hitler’in aslında ölmediği, gizlice Güney Amerika’ya kaçtığı söylentileri yayılınca KGB başkanı Andropov, gizli Hitler dosyasını Politbüro izniyle tekrar açtı. Nisan 1970’te açılan mezardan çıkartılan Hitler ile Eva Braun’un cesetleri, ertesi gün KGB elemanlarınca yüksek dereceli ateş kullanılarak yakıldı ve Elbe Nehri’ne bırakıldı.

1980’lerde Brejnev’in sağlık durumu giderek bozulurken, Andropov da onun yerine geçmeye hazırlanıyordu. 24 Mayıs 1982’de KGB başkanlığından istifa ederek, siyasal ağırlığı daha çok olan bir sorumluluk üstlenmek amacıyla Sekreterya’daki eski görevine döndü. Brejnev’in ölümünden iki gün sonra, 12 Kasım’da SBKP Merkez Komitesi tarafından genel sekreterliğe seçildi.

Kısa görev süresi boyunca, ülkesinin ağır işleyen ekonomik sisteminde reformlar yapmaya, yolsuzluklara ve haksız kazanç elde edilmesine karşı sıkı önlemler aldı. Yönetimde etkinliğin artırılmasına önem verdi.^[2] Sovyet sisteminin özellikle ekonomik açıdan büyük bir sorun yaşadığını görerek verimin yükselmesi için bir iktisadi reform programı çerçevesinde bir ölçüde yerinden yönetim uygulamaları başlattı; yönetici kadroları gençleştirdi.

Dış ilişkilerde katı bir çizgi izlemeye çalıştı; Çin’e karşı uzlaşmaya yatkın bir tutum aldı. Ticari ve askeri konularda Amerika Birleşik Devletleri ile Batı Avrupa’nın arasındaki ayrılıklardan yararlanmaya çaba gösterdi. NATO üyesi Batı Avrupa ülkelerini, topraklarında füze üslerine yer vermemeleri konusunda uyardı. Orta menzilli nükleer başlıklı ABD füzelerinin Batı Avrupa’ya yerleştirilmeye başlanmasından sonra, Cenevre’de nükleer füzelerin sınırlandırılması konusunda sürdürülen ikili görüşmeleri kesmesiyle ABD ile ilişkiler daha da gerginleşti.

Şubat 1983’te başlayan böbrek yetmezliği nedeniyle Sovyetler Birliği’nin devlet başkanlığı koltuğu bir yıl pratikte boş kaldı.^[3] Ağustos 1983’ten sonra bir daha halk arasında görülmedi. 9 Şubat 1984’te ölümünün ardından yerine, statükoya sıkıca bağlı eski kuşak yüksek devlet görevlilerinin dostu ve Andropov’un eski rakibi olan Konstantin Çernenko geçti.

Maurice Schumann
Fransa Dışişleri Bakanı
Görev süresi 22 Haziran 1969 – 15 Mart 1973
Cumhurbaşkanı	Georges Pompidou
Başbakan	Jacques Chaban-Delmas Pierre Messmer
Yerine geldiği	Michel Debré
Yerine gelen	André Bettencourt
Sosyal işlerden sorumlu Devlet Bakanı
Görev süresi 31 Mayıs 1968 – 20 Haziran 1969
Bilimsel Araştırmalar, Atom ve Uzay Sorunlarından sorumlu Devlet Bakanı
Görev süresi 6 Nisan 1967 – 31 Mayıs 1968
Nord Senatörü
Görev süresi 1 Ekim 1974 – 9 Şubat 1998
Nord Milletvekili
Görev süresi 6 Kasım 1945 – 12 Ağustos 1968
Kişisel bilgiler
Doğum	10 Nisan 1911 16. arrondissement (Paris), Fransa
Ölüm	9 Şubat 1998 (86 yaşında) 7. arrondissement (Paris), Fransa
Partisi	SFIO Jeune République MRP (1945-1967) UDR (1967-1976) RPR (1976-1998)
Evlilik(ler)	Lucie Daniel
Çocuk(lar)	3
Bitirdiği okul	Paris Üniversitesi
Mesleği	Siyasetçi
Dini	Roma Katoliği
İmzası

Maurice Schumann (d. 10 Nisan 1911, Paris – ö. 9 Şubat 1998 Paris), Fransız devlet adamıydı.

II. Dünya Savaşı öncesi Uluslararası İşçilerin Fransa Bölümü (SFIO) üyesiydi. Direnişte bulunmak için General de Gaulle’ün ekibine katılmış ve Özgür Fransa’nın sözcülüğünü üstlenmiştir. 1944’te Hristiyan-Demokrat çizgideki Cumhuriyetçi Halk Hareketi’nin (MRP) kurucusu olmuş, başkanlığını ve onursal başkanlığını yapmıştır. Milletvekilliği, Senatörlük, Meclis Dışişleri Komisyonu Başkanlığı, Senato Başkanvekilliği ve Dışişleri Bakanlığı yapmıştır. Charles de Gaulle’ün Avrupa’ya karşı yaklaşımını dile getirmesi üzerine bakanlıktan istifa etmiştir, Avrupa taraftarı olmasına rağmen, 1992 yılında Maastricht Anlaşması Referandumu’nda hayır oyu vermesi üzerine uzmanlar tarafından « le plus européen des gaullistes et le plus gaulliste des Européens » (Gaullistlerin en Avrupalısı, Avrupalıların en Gaullisti) olarak adlandırılmaya başlanmıştır.

Hükûmet

• 11 Ağustos 1951 – 12 Haziran 1954 : Dışişleri Devlet Sekreteri
• 15 Nisan 1962 – 15 Mayıs 1962 : Başbakan nezdinde, Fiziki Planlamadan sorumlu Bakan
• 6 Nisan 1967 – 31 Mayıs 1968 : Bilimsel Araştırmalar, Atom ve Uzay Sorunlarından sorumlu Devlet Bakanı
• 31 Mayıs 1968 – 20 Haziran 1969 : Sosyal işlerden sorumlu Devlet Bakanı
• 22 Haziran 1969 – 15 Mart 1973 : Dışişleri Bakanı

‘Senato^[2]

• 1 Ekim 1974 – 9 Şubat 1998 : Nord Senatörü
  • 5 Ekim 1977 – 2 Ekim 1983 : Senato Başkanvekili
  • 6 Ekim 1986 – 4 Ekim 1995 : Senato Kültürel İşler Komisyonu Başkanı

Meclis

• 6 Kasım 1945 – 30 Kasım 1958 : Nord milletvekili
  • Ekim 1957 – 30 Kasım 1958 : Meclis Dışişleri Komisyonu Başkanı
• 8 Aralık 1958 – 15 Mayıs 1962 : Nord 10. seçim çevresi milletvekili
  • 29 Ocak 1959 – 14 Nisan 1962 : Meclis Dışişleri Komisyonu Başkanı
• 6 Aralık 1962 – 7 Mayıs 1967 : Nord 10. seçim çevresi milletvekili
  • 12 Aralık 1962 – 2 Nisan 1967 : Meclis Dışişleri Komisyonu Başkanı
• 23 Haziran 1968 – 12 Ağustos 1968 : Nord 10. seçim çevresi milletvekili

Diğer

• 1987 – 7 Nisan 1993 : Ulusal Sinematografi Konseyi asıl üyesi
• 27 Ekim 1995 – 9 Şubat 1998 : Georges Pompidou Ulusal Kültür ve Sanat Merkezi yürütme kurulu asıl üyesi
• 10 Ekim 1996 – 9 Şubat 1998 : Ulusal Sinematografi Konseyi asıl üyesi

Ayfer Gök HV.PLT.1998-15
Doğum	28 Kasım 1977 Bucak, Burdur, Türkiye
Ölüm	9 Şubat 2001 (23 yaşında) Ermenek, Karaman, Türkiye
Defin yeri	Hacısarılar Mezarlığı, Bucak, Burdur 37°27′02.3″K 30°35′18.6″D
Bağlılığı	Türkiye
Branşı	Türk Hava Kuvvetleri
Hizmet yılları	1998-2001
Rütbesi	Hava Pilot Teğmen

Ayfer Gök (28 Kasım 1977, Burdur – 9 Şubat 2001, Ermenek), Türk asker. 23 yaşındayken eğitim uçuşu sırasında uçağının arızalanıp düşmesi sonucunda ölmüştür. “Türkiye’nin ilk şehit kadın pilotu” olarak anılmaktadır.

28 Kasım 1977 tarihinde Burdur’un Bucak ilçesinde dünyaya geldi. Kamyon şoförü olan babası Halit Gök’ü bir yaşındayken kaybetti. Üç kız kardeşi ve annesi Ümmügülsüm Gök ile birlikte büyüdü. Ailesinin geçimine yardım etmek için evlerinin balkonundaki halı tezgahında kilim dokudu.^[1] Liseden sonra Orta Doğu Teknik Üniversitesi’nin Matematik Bölümü’nü kazandı, fakat astsubay olan amcası Kemal Gök’ün de yönlendirmesiyle, Hava Harp Okulu’na başladı. 1994 yılında teğmen adayı olarak başladığı dört yıllık eğitimini 1998 yılında iyi dereceyle bitirdi. Çiğli Ana Jet Üssü’nde iki yıl uçuş eğitimi aldı. Hava Harp Okulundan arkadaşı Kemal Karlıtepe ile sözlendi.

Konya’daki 3. Ana Jet Üs Komutanlığı’nda 8 Mayıs 2000 tarihinde başladığı görevine devam ederken, 9 Şubat 2001 tarihinde F-5 uçağıyla eğitim uçuşu gerçekleştirdiği sırada, uçağın belirlenemeyen bir nedenle arızalanması sonucunda, Karaman’ın Ermenek ilçesindeki Yunt Dağları eteklerinde ormanlık alana düşerek öldü. Memleketi Bucak’ta Hacısarılar Mezarlığı’na defnedildi. Cenaze töreninde tabutunun üstüne Türk bayrağının yanı sıra, bir asker kepi, kırmızı renkli bir yazma ve bir gelin duvağı kondu.

23 yaşında hayatını kaybeden Gök, “Türkiye’nin ilk şehit kadın pilotu” unvanını taşımaktadır.

Ayfer Gök’ün ablaları Ayşegül ve Güllü, kardeşlerinin ölümünden sonra doğan çocuklarına Ayfer adını verdiler. Teğmen Gök’ün adı ayrıca, ölümünden sonra çeşitli kurum ve yapılara verildi:

• Antalya Konyaaltı Şehit Teğmen Ayfer Gök Anaokulu
• Burdur’un Bucak ilçesinde bir Anadolu lisesi,
• Burdur’da İbrahim Zeki Burdurlu Caddesi’nde bulunan bir kavşak,
• Mardin’in Artuklu ilçesinde bir ortaokul,
• Konya’nın Selçuk ilçesinde bir anaokulu,
• Burdur’un Tefenni ilçesinde bir anaokulu,
• Diyarbakır’ın Yenişehir ilçesinde bir anaokulu.

Gök’ün uçağının düştüğü yerde çoban Hikmet Demircan tarafından hazırlanan mezarda, 2020 yılında Ermenek Belediyesi tarafından çevre düzenlemesini yapıldı.

Prenses Margaret
Snowdon Kontesi
Snowdon Kontesi (1965)
Doğum	21 Ağustos 1930 Angus, İskoçya
Ölüm	9 Şubat 2002 (71 yaşında) Londra, İngiltere
Defin	15 Şubat 2002 Aziz George Şapeli
Eş(ler)i	Snowdon Kontu Antony Armstrong-Jones (e. 1960; b. 1978)
Çocuk(lar)ı	Snowdon Kontu David Armstrong-Jones Leydi Sarah Chatto
Tam adı Margaret Rose
Hanedan	Windsor
Babası	VI. George
Annesi	Elizabeth Bowes-Lyon

Snowdon Kontesi Prenses Margaret (gerçek ismiyle Margaret Rose Windsor; 21 Ağustos 1930 – 9 Şubat 2002), Kral VI. George ve Kraliçe Elizabeth’in küçük kızı ve Kraliçe II. Elizabeth’in tek kardeşiydi.

Margaret çocukluk yıllarının çoğunu ablası ve ebeveynleriyle geçirdi. 1936’da, amcası VIII. Edward dul bir Amerikan olan Wallis Simpson ile evlenmek için tahttan çekildiğinde hayatı değişti. Margaret’in babası Edward’ın yerine kral oldu ve ablası ikinci sırada olan Margaret ile birlikte varsayımsal varis oldu. II. Dünya Savaşı sırasında, hükûmetin Kanada’ya gitmeleri için baskı yapmasına rağmen, iki kardeş Windsor Kalesi’nde kaldı. Savaş yıllarında, Margaret’ten hiçbir ulusal ya da resmî görev yerine getirmesi beklenmiyordu, onun yerine eğitimine devam etti.

Savaştan sonra Margaret, yeni boşanmış, kendisinden 16 yaş büyük ve halktan biri olan, babasının hizmetçisi Albay Peter Townsend’a âşık oldu. Babası 1952’de öldü ve ablası kraliçe oldu. 1953’ün başlarında Margaret ablasına Townsend ile evlenmek istediğini söyledi. Hükûmetteki birçok kişi, Kraliçe’nin 22 yaşındaki kardeşi için Townsend’ın uygun bir koca olmayacağını düşündü ve İngiltere Kilisesi boşanmış bir adamla evlenmesini desteklemeyi reddetti. Ablasının taç giymesi askıda kalmıştı, Elizabeth Margaret’ten bir yıl beklemesini istedi. 1960’ta Margaret sonunda planlarından vazgeçti, II. Elizabeth tarafından Snowdon Kontu yapılan fotoğrafçı Antony Armstrong-Jones’un teklifini kabul etti. Evlilik, uğurlu bir başlangıca rağmen, kısa süre sonra mutsuz bir evliliğe dönüştü. Çift 1978’de boşandı.

Margaret genellikle İngiliz kraliyet ailesinin tartışmalı bir üyesi olarak görülüyordu. 1978’deki boşanması çok olumsuz bir medya yansıması aldı ve birkaç erkekle romantik olarak ilişkilendirildi. Sağlığı, yaşamının son yirmi yılında giderek kötüleşti. Yetişkin hayatının büyük çoğunluğunda oldukça yoğun sigara içiyordu ve 1985’te akciğer operasyonu geçirdi.

1993’te pnömoni ve 1998 ile 2001 arasında en az üç inme geçirdi. Son inmesinde sonra Londra’daki King Edward VII Hastanesinde 9 Şubat 2002’de öldü. Cenazesi St George Şapelinde gerçekleşti.

Sushil Koirala सुशील कोइराला
Sushil Koirala, 2010
Nepal Başbakanı
Görev süresi 11 Şubat 2014 – 12 Ekim 2015
Başkan	Ram Baran Yadav
Yerine geldiği	Khil Raj Regmi
Yerine gelen	Khadga Prasad Oli
Nepal Kongresi Başkanı
Görev süresi 22 Eylül 2010 – 9 Şubat 2016
Yerine geldiği	Girija Prasad Koirala
Yerine gelen	Khadga Prasad Oli
Kişisel bilgiler
Doğum	12 Ağustos 1939 Biratnagar, Morang, Nepal
Ölüm	9 Şubat 2016 (76 yaşında) Katmandu, Nepal
Partisi	Nepali Kongres
Mesleği	Siyasetçi
Dini	Hinduizm

Sushil Koirala (Nepalce: सुशील कोइराला, d. 12 Ağustos 1939 – ö. 9 Şubat 2016), Nepalli siyasetçi ve 37. Nepal Başbakanı. Ayrıca 2010-2016 yılları arasında Nepal Kongresi Başkanlığıni yürüttü. Koirala 10 Şubat 2014 tarihinde meclis tarafından Nepal Başbakanı olarak seçildi. Koirala 1954 yılında Nepal Kongresine katıldı ve daha önce 2010 yılında başkan olana kadar çeşitli kademelerde görevlerde bulundu.

Koirala evlenmemiş ve sıradan bir hayat yaşadığı bilinir. Eski Başbakanlar Matrika Prasad Koirala, Girija Prasad Koirala ve Bishweshwar Prasad Koirala’nın kuzenidir. Üç kız kardeşi vardır. Ranga Nath Sharma Prachanda Gorkha Partisi üyelerinden biriydi. Prachanda Gorkha Partisi, Nepal’in ilk siyasi partisi oldu.

Koirala, siyasete sosyal-demokratik ideallerine esinlenerek 1954 yılında siyasete girdi. 1960’ta ülke iktidarını kraliyet ailesinin devralmasının ardından 16 yıl boyunca Hindistan’da siyasi sürgünde yaşadı. Koirala, ayrıca 1973 yılında bir uçak kaçırma olayında yer aldığı gerekçesiyle Hint cezaevlerinde üç yıl geçirdi. Sürgünde iken, Koirala Tarun, resmi parti yayın editörü oldu. 1979 yılından bu yana partinin Merkez Çalışma Komitesi üyesi olmuştur ve 1996 yılında partinin Genel Sekreteri olarak atandı. 1998 yılında partinin Başkan Yardımcısı oldu.

Sushil Koirala, 22 Eylül 2010 tarihinde, Nepal Kongresinin 12. genel kongresinde parti başkanı olarak seçildi. Nepal Kongresi Parlamento parti, eski Başbakan Sher Bahadur Deuba’ya ait 89 oya karşılık, 194 oy üzerinden 105 oy ile güvence alarak 10 Şubat 2014 tarihinde Başbakan olarak aday lideri seçildi.

Haziran 2015 yılında başbakanlığı sırasında, dört büyük siyasi parti arasında tarihi bir anlaşma yapılarak, ülkede yeni anayasa hazırlama süreci yapıldı. 12 Ekim 2015 tarihinde görevi sona erdi.

Sushil Koirala’ya Temmuz 2014 yılında akciğer kanseri tanısı kondu. 9 Şubat 2016’da zatürre nedeniyle 76 yaşında Katmandu’da hayatını kaybetti.

Zdravko Tolimir Здравко Толимир
Doğum	27 Kasım 1948 Glamoč, Bosna-Hersek Sosyalist Cumhuriyeti, Yugoslavya
Ölüm	8 Şubat 2016 (67 yaşında) Lahey, Hollanda
Bağlılığı	Sırp Cumhuriyeti
Branşı	Sırp Cumhuriyeti Ordusu
Rütbesi	General
Çatışma/savaşları	Bosna Savaşı

Zdravko Tolimir (Sırpça: Здравко Толимир; 27 Kasım 1948 Glamoč – 8 Şubat 2016 Lahey), Sırp general.

Bosna Hersek Glamoc Kasabasında dünyaya geldi. Sırp Cumhuriyeti Genelkurmay Başkan Yardımcısı ve istihbarat ve güvenlik şefi olarak görev yaptı.

Direnen Boşnak Ordusu Nasıl Teslim Alınır? başlıklı raporunda; Savaşan Boşnakların yakınlarının bir araya getirilerek diğerlerinin gözlerinin önünde kimyasal silahlarla yok edilmesini, eğer teslim olma durumu gerçekleşmez ise tüm boşnakların aynı yöntemle öldürülmesi; teslim olma durumu olursa kendileri ile birlikte ailelerinin müslüman bölgelere güvenli bir şekilde nakledileceğine dair tekliflerde bulunmuştur. Bu teklifi dolayısıyla Sırplar arasında “Kimyasal Tolimir” olarak anılmıştır.

31 Mayıs 2007 tarihinde tutuklandı. Bosna genelinde olduğu gibi Srebrenitsa insanlık faciasına öncülük etmek, kadın ve çocukların zorla göç ettirilip erkeklerin yok edilmesine katılmak sebeplerinden yargılanmıştır.

8 Şubat 2016 tarihinde Hollanda’nın Lahey şehrinde kaldığı hapishanede 67 yaşında hayatını kaybetti.