9 Şubat tarihinde doğanlar

XI. Konstantinos Paleologos Κωνσταντίνος ΙΑ’ Δραγάσης Παλαιολόγος
Bizans imparatoru
Hüküm süresi	6 Ocak 1449 – 29 Mayıs 1453
Taç giymesi	1449
Önce gelen	VIII. İoannis
Sonra gelen	Makam kaldırıldı
Doğum	8 Şubat 1405 Konstantinopolis
Ölüm	29 Mayıs 1453 (49 yaşında) Konstantinopolis
Eş(ler)i	Maddalena Tocco Caterina Gattilusio
Hanedan	Paleologos Hanedanı
Babası	II. Manuil
Annesi	Helena Dragaš
Dini	Katolik/Ortodoks
İmza

XI. Konstantinos Paleologos veya Dragaš Paleologos (Yunanca: Κωνσταντῖνος Δραγάσης Παλαιολόγο; Kōnstantînos Dragásēs Palaiológos; 8 Şubat 1404 – 29 Mayıs 1453), 1449’dan 1453’te Konstantinopolis’in Düşüşü sırasında savaşta ölümüne kadar hüküm süren son Bizans imparatorudur. Konstantin’in ölümü, kökeni Büyük Konstantin’in 330 yılında Roma İmparatorluğu’nun yeni başkenti olarak Konstantinopolis’i kurmasına dayanan Doğu Roma İmparatorluğu’nun kesin sonu oldu.

Konstantin, İmparator II. Manuil Paleologos ile Sırp hükümdarı Konstantin Dejanović’in kızı Helena Dragaš’ın dördüncü oğluydu. Erken dönem hayatı hakkında çok az şey bilinmektedir, ancak 1420’lerden itibaren yetenekli bir general olduğu defalarca kanıtlanmıştır. Kariyerine ve günümüze ulaşan çağdaş kaynaklara dayanarak, Konstantin öncelikle bir asker gibi görünmektedir. Ayrıca yetenekli bir yönetici olduğu bilinen Konstantinos, ağabeyi İmparator VIII. İoannis tarafından 1423-1424 ve 1437-1440 yıllarında iki kez naip olarak atandı. 1427-1428’de Konstantin ve İoannis, Epir hükümdarı I. Carlo Tocco’nun Mora Yarımadası’na yaptığı saldırıyı savuşturdular. 1428’de Konstantin, Mora Despotu ilan edildi ve eyaleti, ağabeyi Theodore ve küçük kardeşi Thomas ile birlikte yönetti. Birlikte, iki yüz yıldan uzun bir süre önce, Dördüncü Haçlı Seferi’nden bu yana ilk kez Roma egemenliğini neredeyse tüm Mora’yı kapsayacak şekilde genişlettiler ve yarımadayı dış saldırılara karşı savunan antik Hexamilion duvarını yeniden inşa ettiler. Nihayetinde başarısız olsa da Konstantin, 1444-1446 yıllarında Orta Yunanistan ve Teselya’ya bir sefer düzenleyerek Bizans egemenliğini bir kez daha Yunanistan’a yaymaya çalıştı.

Ekim 1448’de VII. İoannis’in çocuksuz ölmesiyle birlikte tercih edilen halefi olarak Konstantin, 6 Ocak 1449’da imparator ilan edilir. Kısa süren hükümdarlığı sırasında Konstantin üç ana meseleyle uğraşmak zorunda kalacaktı. İlk olarak, Konstantin de çocuksuz olduğu için bir varis sorunu vardı. Konstantin’in arkadaşı ve sırdaşı George Sphrantzes’in ona bir eş bulma çabalarına rağmen, Konstantin nihayetinde evlenmeden öldü. İkinci endişe ise imparatorluğundan geriye kalan çok az şey içinde yaşanan dini çatışmalardı. İmparator Konstantin ve selefi VIII. İoannis, Floransa Konsili’nde ilan edilen Rum Ortodoks ve Katolik Kiliseleri arasındaki birleşmeye inanıyorlardı. Bu doğrultuda Katolik Avrupa’dan askeri yardım sağlamaya çalıştılar, ancak Efesli Markos’un başını çektiği Bizans halkının büyük bir kısmı Rum Ortodoks Kilisesi’nin Doğu Katolik Kiliselerinden biri olan Rum Bizans Katolik Kilisesi’ne dönüşmesine karşı çıktı. Son olarak, en önemli endişe 1449 yılına gelindiğinde Konstantinopolis’i tamamen kuşatmış olan Osmanlı İmparatorluğu’nun büyümesiydi. Nisan 1453’te Osman Hanedanı’ndan Sultan II. Mehmed, belki de 80.000 kişilik bir orduyla Konstantinopolis’i kuşattı. Şehrin savunucularının sayısı sultanın ordusunun onda birinden az olsa da Konstantin, Konstantinopolis’i terk etme fikrini düşünülemez olarak değerlendirdi. İmparator, 29 Mayıs 1453’te düşen şehri savunmak için kaldı. Konstantinopolis düşmeden önceki gece İmparator, Kievli Bizanslı Katolik Kardinal Isidore’dan Komünyon aldı. Konstantin ertesi gün savaşta öldü. Ölümüyle ilgili güvenilir bir görgü tanığı ifadesi günümüze ulaşmamış olsa da, çoğu tarihi anlatı imparatorun imparatorluk nişanlarını yırtıp attığı, Osmanlılara karşı son bir hücum düzenlediği ve savaşırken öldüğü konusunda hemfikirdir.

Konstantin, Konstantinopolis’in son Hristiyan hükümdarıydı ve şehrin düşüşündeki cesareti onu daha sonraki tarihlerde ve Yunan folklorunda neredeyse efsanevi bir figür olarak pekiştirdi. Bazıları Konstantinopolis’in (Yeni Roma) Büyük Konstantin döneminde kurulmasını ve başka bir Konstantin döneminde kaybedilmesini, tıpkı Eski Roma’nın bir Romulus tarafından kurulup başka bir Romulus Augustus döneminde kaybedilmesi gibi, şehrin kaderinin gerçekleşmesi olarak gördü.

Konstantinos Mistra, Mora’da doğmakla beraber çocukluğunu Konstantinopolis’te geçirdi. 1437–1440 döneminde Bizans İmparatoru olan kardeşi VIII. İoannis İtalya’da Floransa Konseyinde Katolik ve Ortodoks kiliselerinin birbirine bağlanması için müzakerelerde bulunmakta iken Konstantinos, Konstantinopolis’te taht naipliği görevinde bulundu.

Ekim 1443’te devlet merkezi Mistra olan Mora Despotluğu görevine atandı. Babası II. Manuil, Mistra’yı bir Bizans dinsel ve kültürel merkezi yapmak için çalışmıştı ve Konstantinos de bu politikayı devam ettirdi. Yine babasının başlattığı Korint Kıstağı’nda Mora’yı ayıran eski klasik Altı Millik Sur (Heksamilyon)‘un devamlı tamirli bulunması ve kontrol altına alınması siyasetini de devam ettirdi.

1446’da Osmanlı Devleti aleyhine Hünyadi Yanoş komutası altında Macar ve Sırp hükümdarlarının dâhil oldukları büyük bir Haçlı ordusu Balkanlar’dan geçmiş; Niş önünde Osmanlı Rumeli eyalet ordularını yenmiş ve Bulgaristan’dan geçerek Varna’da Karadeniz kıyısına varmıştı. Osmanlı Devleti’nin bu zafiyetinden istifade etmek isteyen Mora Despotluğu hemen Korint Kıstağı’nı ordularıyla geçerek Attika Yarımadası’na, özellikle Tebai ve Atina’ya saldırıp bu şehirleri ve etrafındaki arazileri ellerine geçirdiler. Buraları Latin İmparatorluğu kalıntılarından Atina Düklüğü idaresi altında idi ve Floransa asıllı Atina Dükü II. Nerio Acciajouli Osmanlı Devleti’ne yıllık tazminat ödeyen vasal bir hükümdar statüsü taşıyordu. Bununla yetinmeyip Arnavutluk’a kadar uzanan bir akın da yapmışlardı. En son olarak Delfi civarını ele geçirmişlerdi.

Tekrar Osmanlı ordusu komutanlığına çağrılan II. Murad, hemen bir ordu ile Haçlılar üzerine yürüyüp, 10 Kasım 1446’da Varna Savaşı’nda galip gelerek Haçlı ordusunu ortadan silmiş ve Macar Kralı, Papa temsilcisi kardinal gibi Haçlı Seferi idarecileri bu savaşta ölmüşlerdi.

Mora despotlarının bu tutumlarına çok kızan II. Murad Varna Savaşından hemen sonra mevsimin geçliğine bakmadan bir Mora seferine girişmiştir. Varna’da galip gelen 50.000-60.000 kişilik ordu ile Atina üzerinden Mora’ya yürümüş ve Mora kuvvetlerini Korint Kıstağı’ndaki yeniden pekiştirilmiş Heksamilyon surları arkasına püskürmüştür. Konstantinos bu surların Osmanlıları durduracağını sanmaktaydı. Fakat II. Murad’ın Osmanlı ordusu elinde bulunan yeni bir silahtan habersizdi. Bu yeni silah, uzun toplardı. 27 Kasım 1446’da Korint Kıstağı’na yetişen Osmanlı ordusu ellerindeki uzun topları kullanarak 10 Aralık’ta Heksamilyon surlarını yerle bir etmeyi başarmıştı. Mora Despotu olan Konstantinos hemen geçilmez sandığı Mora’nın dağlık bölgelerine kaçtı. Mevsimin geçliği ve havanın soğukluğu nedeniyle Osmanlı ordusu Mora’yı fetih etme harekâtına geçmeyip; iki koldan Mora içlerine akın yapılmış ve önemli miktarda ganimet ve esir toplanıp ordu Mora’dan geri çekilmiştir.

Kardeşi VIII. İoannis’in 1448’de varis bırakmadan ölmesi üzerine Konstantinos ve kardeşi Demetrios Paleologos arasında kimin imparator olacağı hakkında bir uyuşmazlık çıkmıştır. Demetrios babasının Floransa Konseyi’nde vardığı Ortodoks ve Katolik kiliselerinin Papa’nın liderliği altında birleştirilmesi hakkındaki anlaşmanın aleyhinde olanlar tarafından tutulmakta; geçici taht naibi olan anneleri İmparatoriçe Helena ise Konstantinos’u tutmakta idi. Her iki taraf da, yıllık tazminat verip vasalı oldukları Osmanlı Sultanı II. Murad’ ın bu uyuşmazlığı halletmesini kabul etti. II. Murad, Konstantinos’un Bizans İmparatoru olmasını kabul etti. 6 Ocak 1449’da Konstantinos, XI. Konstantinos Paleologos Drageses adıyla Mistra’da imparator olarak ilan edildi ve taç giydirildi. Ortodoks Kilisesi Patriği’nin bulunmadığı ve Konstantinopolis’te yapılmayan bir taç giyme töreni o vakte kadar hiç görülmemişti. Bizans’ın gücü o kadar küçülmüştü ki İmparatoru başkentine taşıyacak Bizans donanması gemisi bulunmuyordu ve Konstantinos, 11 Mart 1449’da bir Katalan gemisi ile başkentine varabildi. Başkentte toplam 4 yıl 2 ay 18 gün kaldı.

II. Murad 1451’de ölünce 19 yaşındaki oğlu II. Mehmed ikinci defa Osmanlı Devleti Sultanı oldu. Yeni sultanın tahta geçmesi zamanındaki zayıf anını yakalamak isteyen XI. Konstantinos, padişah çocuğu olan ve İstanbul’da bir yıllık haraç karşılığı tutulan Orhan’ın eğer II. Mehmed yıllık haracı ikiye katlamazsa serbest bırakılacağını bildirerek tehditte bulundu.

Konstantinos, Fatih Sultan Mehmet’e elçiler ile hediyeler ve hazineler göndermişse de sultanın fikrini değiştirememiştir. Fatih Sultan Mehmet’in Nisan 1453’te başlattığı son kuşatma karşısında Konstantinopolis’i savunabilmek için Ortodoks Kilisesi’nin Roma’ya bağlılığını kabul ederek Batı’nın desteğini kazanmaya çalıştıysa da sonuç alamadı.

Savaşta, teslimiyet yerine direnmeyi seçti. 29 Mayıs 1453’te surları aşan Osmanlı askerleriyle çarpışırken öldürüldü. Cesedinin bulunup bulunmadığı tartışma konusudur. Bazı kaynaklar sadece imparatorların giyme hakkı olan mor renkli çizmelerinden tanınan cesedinin ölü askerlerinin arasında bulunduğunu bildirirler.^[1]

Doğudaki pek çok kilise (Doğu Katolik Kiliseleri dâhil) kendisini “şehit (Yunanca: ἐθνομάρτυρας – ethnomartir)” ve “aziz” olarak ilan etmişlerdir. Bazı Yunanlar ve Rumlar arasında hayatı, ölümü ve gelecek hakkında efsane ve inançlar da bulunmaktadır.^[2]

İmparator Konstantinos Paleologos’un mensup olduğu Paleologos hanedanı Mora ve Atina despotlukları ile aşırı yakındı. Onursal ve Temsili olarak Paleologos Hanedanı lideri Mora Despotu sayılırdı. İmparator Konstantinos ölünce Paleologos hanedanının tüm mensupları, İmparator’un eşleri, çocukları, kardeşleri, hizmetçileri, görevlileri ve onların aileleri, İstanbul’daki soyluların bir kısmı ve aileleriyle birlikte Paleologos Hanedanı Mensupları sıfatıyla Mora ve Atina’ya kaçtılar. Mora ve Atina’nın İmparator Konstantinos’un soyuna olan saygıları sayesinde Paleologos hanedanı burada ev, tarla, küçük ve büyükbaş hayvan, köle ve para sahibi oldular. Mora ve Atina’dan sonra Paleologos Hanedanı Olimpos, Teselya ve Epir’e ardından tüm Yunanistan’a yayılarak Yunanistan’da yaşayan Yunan, Sırp, Macar, Makedon, Bulgar, Slav ve Rum milletlerini Bizanslaştırma politikasıyla Bizans’a benzetti ve Yunanistan üzerinde adeta yeni bir Bizans İmparatorluğu kurdu. Çok geçmeden II. Mehmed ve II. Bayezid fetihleri ile Yunanistan Osmanlı egemenliğine girdi. Yunanistan milletlerinin bir kısmı Müslüman oldu bir kısmı ise Hristiyan olarak kaldı ama Bizans kültürü ve yaşam tarzı yaklaşık 30 yıllık bir süreçte Yunanistan üzerine oturdu. Sonuç olarak Yunan kültürünü neredeyse kökünden değiştirdi. Fetihten sonra imparatorun kızkardeşinin oğlu devşirme olarak Osmanlı sarayına kabul edilmiş ve başarılı bir asker olarak Kaptan-ı derya Mesih Paşa olarak anılmıştır.

Francesco Loredan
Francesco Loredan portresi
Venedik Cumhuriyeti Doçesi (116.) Doge di Venezia
Hüküm süresi	18 Mart1752 – 19 Mayıs 1762 10 yıl 2 ay 1 gün
Önce gelen	Pietro Grimani
Sonra gelen	Marco Foscarini
Doğum	9 Şubat 1685 Venedik
Ölüm	19 Mayıs 1762 (77 yaşında) Venedik
Defin	Santi Giovanni e Paolo Bazilikası, Venedik
Babası	Andrea Loredan
Annesi	Caterina Grimani

Francesco Loredan (d. 9 Şubat 1685, Venedik – ö. 19 Mayıs 1762, Venedik). 18 Mart 1752 – 19 Mayıs 1762 döneminde Venedik Cumhuriyeti’ne “Doçe” unvanı ile devlet başkanlığı yapan 106’ncı dükadır. Doçe Pietro Grimani’nin ölümünden sonra yapılan seçimden sonra 18 Mart1752’de tahta çıktı. 10 yıl 2 ay 1 gün süren Venedik Cumhuriyeti “Doçe”‘lik saltanatından sonra 19 Mayıs 1762’de 77 yaşında Venedik’te öldü.

7 Mart 1752’de önce Doçe olan Pietro Grimani ölünce Venedik Cumhuriyeti “Doçe Seçmenler Konseyi” yeni doçe seçmek için toplandı. “Doçe Seçmenler Konseyi” tarafından 18 Mart 1752’de “doçe” olarak seçildi ve Venedik Cumhuriyeti doçesi olarak tahta geçti.

William H. Harrison
9. Amerika Birleşik Devletleri başkanı
Görev süresi 4 Mart 1841 – 4 Nisan 1841
Başkan Yardımcısı	John Tyler
Yerine geldiği	Martin van Buren
Yerine gelen	John Tyler
Kişisel bilgiler
Doğum	9 Şubat 1773 Charles City ilçesi, Virginia
Ölüm	4 Nisan 1841 (68 yaşında) Washington, ABD
Partisi	Demokratik-Cumhuriyetçi (1799–1828) Whig (1836–1841)
Evlilik(ler)	Anna Symmes
Mesleği	Hampden–Sydney College Pennsylvania Üniversitesi
İmzası
Askerî hizmeti
Bağlılığı	ABD
Branşı	Amerika Birleşik Devletleri Ordusu
Hizmet yılları	1791–1798, 1811, 1812–1814
Rütbesi	Tümgeneral

William Henry Harrison (d. 9 Şubat 1773, Charles City ilçesi, Virginia – ö. 4 Nisan 1841, Washington) bir Amerikan General ve 9. Amerika Birleşik Devletleri başkanı 1841 yılında. En kısa süreli Amerikan başkanıdır. Başkanlığı sadece 31 gün sürmüştür. Başkanlığa seçilişinin ardından soğuk bir havada yaptığı oldukça uzun süreli göreve başlama konuşması nedeniyle zatürre oldu ve 1841 yılında öldü.

Harrison, Virginia, Charles City County’de, Kurucu Peder Benjamin Harrison V’nin oğlu olarak doğdu. Amerika Birleşik Devletleri’nin 23. başkanı Benjamin Harrison’ın büyükbabasıydı.On Üç Koloni’de İngiliz asıllı olarak doğan son başkan oldu. Erken askeri kariyeri boyunca, Kuzeybatı Kızılderili Savaşı’nı etkin bir şekilde sona erdiren bir Amerikan askeri zaferi olan 1794 Düşmüş Kereste Savaşı’na katıldı. Daha sonra, 1811’de Tippecanoe Muharebesi’nde Tecumseh Konfederasyonuna karşı bir askerî gücü yönetti ve burada “Eski Tippecanoe” takma adını kazandı. 1812 Savaşı’nda Ordu’da tümgeneralliğe terfi etti ve 1813’te Yukarı Kanada’daki Thames Savaşı’nda Amerikan piyade ve süvarilerini yönetti.

Harrison, siyasi kariyerine 1798’de Kuzeybatı Bölgesi Sekreteri olarak atandığında başladı ve 1799’da Temsilciler Meclisinde bölge temsilcisi olarak seçildi. İki yıl sonra, 1812’ye kadar elinde tuttuğu yeni kurulan Indiana Bölgesi’nin valisi oldu. 1812 Savaşı’ndan sonra, 1816’da Eyaletin Meclisteki 1. bölgesini temsil etmek üzere seçildiği Ohio’ya taşındı. 1824’te, ABD Senatosuna seçildi; Mayıs 1828’de Gran Colombia’ya Tam Yetkili Bakan olarak atanmasıyla görev süresi kısaltıldı. Daha sonra, 1836 seçimlerinde Whig Partisi’nin başkan adayı olarak aday gösterilene kadar, North Bend, Ohio’da özel hayata döndü; Demokrat başkan yardımcısı Martin Van Buren tarafından mağlup edildi. Dört yıl sonra, parti onu tekrar John Tyler ile birlikte aday gösterdi ve Whig kampanyasının sloganı “Tippecanoe ve Tyler Too” idi. 1840 Birleşik Devletler başkanlık seçimlerinde Van Buren’i yendiler ve Harrison’ı başkanlığı kazanan ilk Whig yaptılar.

Harrison, göreve başladığı sırada 68 yaşındayken, ABD başkanlığını üstlenen en yaşlı kişiydi; bu, Ronald Reagan’ın 69 yaşında göreve başladığı 1981 yılına kadar sahip olduğu bir ayrıcalıktı. onu tarihi başkanlık sıralamasında listeliyor. Ancak tarihçi William W. Freehling, onu “Kuzeybatı bölgelerinin bugünkü Yukarı Ortabatı’ya evriminde en baskın figür” olarak nitelendiriyor.

Karekin Pastırmacıyan Գարեգին Փաստրմաճեան
Meclis-i Mebûsan 3. Dönem Mebusu
Görev süresi 17 Aralık 1908 – 18 Ocak 1912
Seçim bölgesi	1908 – Erzurum
Ermenistan’ın ABD büyükelçisi
Görev süresi 1918-1920
Yerine geldiği	Makam yeni oluşturuldu
Yerine gelen	Makam kaldırıldı
Kişisel bilgiler
Doğum	09 Şubat 1872 Erzurum, Osmanlı İmparatorluğu
Ölüm	23 Mart 1923 (51 yaşında) Cenevre, İsviçre
Vatandaşlığı	Osmanlı İmparatorluğu  Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti
Milliyeti	Osmanlı Ermenisi
Bitirdiği okul	Sanasaryan Koleji

Nemesis Operasyonu
Ermenistan’ın başkenti Erivan’daki Kırım müzesinde Nemesis Operasyonu hakkındaki sergi
Arka plan
Ermeni Devrimci Federasyonu Büyük Ermenistan Ermeni Kırımı Kızıl Pazar Eylül Günleri Malta Mahkemeleri Özel Osmanlı Askerî Mahkemeleri
Öldürülenler
Hamayak Aramyants Mıgırdiç Harutünyan Vahe Yesayan Fetali Han Hoyski Hasan Bey Agayev Talat Paşa Öldürülmesi Behbud Han Cevanşir Said Halim Paşa Bahattin Şakir Cemal Azmi Cemal Paşa
Suikastçiler ve planlayanlar
Karekin Pastırmacıyan Soğomon Tehliryan Arşavir Şirakyan Arşak Yezdanyan Aram Yerganyan Misak Torlakyan Stepan Tsagikyan

Pastırmacıyan Karekin Efendi ya da Armen Karo (Ermenice: Գարեգին Պասդրմաճեան Garegin Basdırmacıyan; 9 Şubat 1872 – 23 Mart 1923), Ermeni Devrimci Federasyonu (Taşnak) liderlerinden, 1896 Osmanlı Bankası Baskını elebaşı, 1908-1912 dönemi Meclis-i Mebûsan Erzurum mebusu, Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti’nin ABD elçisidir.

Karekin Pastırmacıyan Efendi 1872 yılında Erzurum’da doğdu. Babası Harutün Pastırmacıyan, dedesi ise Haçadur Efendi’ydi. 1894 yılında Fransa’daki Nancy Üniversitesinde Ziraat mühendisliği bölümünde okudu. O sıra Ermeni Devrimci Federasyonu’na katıldı. 1895 yılında Zeytun Ermeni isyanlarına katılmak için Osmanlı Devleti’ne geri döndü. O dönemde kendine gerilla adı olarak Armen Karo adını aldı. 1896 yılında Hayig Tirâkyan’la birlikte Osmanlı Bankası Baskını’nı planladı. Baskın sırasında Papken Süni ölünce baskının liderliğini üstlendi. Rusya ve Fransa’nın arabuluculuğuyla baskın sona erdi ve yargılanmadan serbest bırakılarak eylemci arkadaşlarıyla birlikte Marsilya’ya getirildi. Fransa Hükûmeti bu kişilerin Fransa’da kalmalarına izin vermeyince İsviçre’ye gitti. 1900 yılında Cenevre Üniversitesi’nde doktorasını tamamladı ve Tiflis’e gitti.

24 Temmuz 1908 tarihinde İkinci Meşrutiyet’in ilanı üzerine Erzurum’daki Taşnaklı Ermeniler Pastırmacıyan’a telgraf çekerek yeni kurulan 1908-1912 Osmanlı Meclis-i Mebusanı’nda Erzurum’u temsil etmesini istediler. 4 yıl İstanbul’da bu görevi yaptıktan sonra tekrar Doğu Anadolu Bölgesi’ne geri döndü. 1914 yılının Ağustos ayında Erzurum’da toplanan Ermeni Kongresi’ne katıldı. I. Dünya Savaşı’nın başlaması üzerine diğer Taşnaklı arkadaşlarıyla birlikte Rusya’nın yanında Osmanlı Devleti’ne karşı Ermeni Gönüllü Tugayları’nı örgütledi. 1915 yazında Van Ermeni İsyanı’na katıldı.

Karekin Pastırmacıyan 1918 yılında yeni kurulan Ermenistan Demokratik Cumhuriyeti’nin ABD elçisi tayin edildi. 1923 yılında Cenevre’deyken kalp hastalığından öldü.

Naile Sultan (d. 9 Ocak 1884, İstanbul – ö. 25 Ekim 1957, İstanbul), II. Abdülhamid’in ve Dilpesend Kadınefendi’nin kızı.

Sarayda özel eğitim gördü. Piyano, violonsel, arp çalmasını öğrendi. 1901’de Gazi Osman Paşa’nın oğlu Cemaleddin Bey’le nişanlandı ancak bir süre sonra bir aşk skandalı yüzünden nişan bozuldu. Daha sonra 1905 yılında vezir Arif Hikmet Paşa’yla evlendi. Kuruçeşme Sahilsarayı’nda oturdular. 1924’te Hanedan’ın yurt dışına sürgün edilmesi üzerine eşiyle beraber Beyrut’a yerleştiler. 1952’de Hanedan’ın kadınlarına Türkiye’ye dönme izni çıkınca diğer kız kardeşleri gibi Türkiye’ye döndü. Kızıltoprak ve Erenköy’de hayatına devam etti. 25 Ekim 1957’de öldü.