Pons
Pons’un mührü
Trablus Kontluğu
Hüküm süresi	1112 – 1137
Önce gelen	Bertrand
Sonra gelen	II. Raymond (Trablus kontu)
Doğum	1098
Ölüm	Mart 1137
Eş(ler)i	Fransalı Cecile
Çocuk(lar)ı	II. Raymond (Trablus kontu) Philip Agnes
Babası	Bertrand
Dini	Katolik

Pons (d. 1098 – 25 Mart 1137) 1112 – 1137 arası dönemde Trablus kontu. babası Bertrand öldüğünde yaşı çok küçüktü. Bizans elçisi huzurunda Bizans imparatoru Aleksios Komnenos’a sadakat yemini etti. Danışmanları onu hem eğitim alması için hem de iki Haçlı devleti arasındaki düşmanlığa son vermek için Antakya prensi Tancred’in yanına gönderdiler. Tancred dört önemli kaleyi Pons’a hibe etti. Trablus toprakları Kudüs Krallığının fieflerini miras almıştı Tancred’in hibesiyle Trablus Kontluğu daha da güçlendi.

Pons, Tancred’in halefi Roger de Salerno ile yakın ilişki kurdu ve birlikte Müslüman hükümdarlarla savaştılar. 1122 başlarında II. Baudouin’e itaat etmeyi reddetti fakat vassalların aracılığıyla iki hükümdar arasında uzlaşma sağlandı. 1124 Sur Kuşatmasında Pons Haçlı ordusunun rütbeli komutanlarından biriydi. Antakya’nın zengin dul prensesi Kudüslü Alice’i kayınbiraderi Kudüs Kralı Fulk’a karşı destekledi. Fakat Alice başarısız oldu, Fulk Antakya’yı ele geçirdi. Bir yıl sonra bu kez Fulk ile beraber Antakya’yı Musul Atabeği İmadeddin Zengi’ye karşı savundular.

Şam’ın Memlük komutanı Bazvac Mart 1137’de Trablusşam’ı işgal etti. Bazvac Pons’u bozguna uğrattı Pons dağlara doğru kaçarken yerli Hristiyanlarca yakalanıp Bazvac’a teslim edildi. Bazvac da onu infaz etti.

II. Afonso
Portekiz Kralı
Hüküm süresi	26 Mart 1211-25 Mart 1223
Önce gelen	I. Sancho
Sonra gelen	II. Sancho
Doğum	23 Nisan 1185 Coimbra, Portekiz Krallığı
Ölüm	25 Mart 1223 (37 yaşında) Coimbra, Portekiz Krallığı
Defin	Alcobaça Manastırı
Eş(ler)i	Kastilyalı Urraca
Çocuk(lar)ı	II. Sancho III. Afonso Eleanor, Danimarka Kraliçesi Ferdinand (Serpa Lordu)
Hanedan	Portekiz Burgonya Hanedanı
Babası	I. Sancho
Annesi	Aragonlu Dulce
Dini	Roma Katolikliği

II. Afonso, (İngilizce: Alphonzo; Arkaik Portekizce: Affonso; Galiçyaca-Portekizce: Alfonso veya Alphonso ; Latince: Alphonsus; 23 Nisan 1185 – 25 Mart 1223), Şişman (o Gordo) veya Cüzzam (o Gafo) lakapları ile de bilinir. Portekiz’in üçüncü kralıdır. Kral I. Sancho ile Aragonlu Dulce’nin çocuğudur. 27 Mart 1211’de babasının ölümü üzerine tahta çıkmıştır.

Bir kral olarak II. Afonso, farklı bir hükûmet yaklaşımı belirledi. Selefleri olan babası I. Sancho ile dedesi I. Afonso, ya komşu Kastilya Krallığı’na ya da güneydeki Mağribi topraklarına karşı savaş uğraşları içerisine girmişlerdi. Afonso, bölge genişleme politikaları izlemedi ve hükümdarlığı sırasında Kastilya Krallığı ile barışı sağlamayı başardı. Buna rağmen, 1217’de Alcácer do Sal gibi bazı kasabalar, soyluların inisiyatifleriyle Müslümanlardan alındı. Bu onun zayıf ya da bir şekilde korkak olduğu anlamına gelmez. Saltanatının ilk yılları başka ülkelerle savaşlar yerine Afonso ile kardeşleri arasındaki iç karışıklıklarla geçti. Kral, ülke içi güvenliği akrabalarını sürgün ederek sağladı.

Askeri meseleler bir hükûmet önceliği olmadığı için Afonso, devletin yönetimini geliştirdi ve kendi kontrolünde merkezi bir hale getirdi. İlk Portekiz yazılı yasalarını ilan etti. Bunlar esas olarak özel mülkiyet, sivil adalet ve darphane ile ilgiliydi. Afonso ayrıca İber Yarımadası dışındaki Avrupa krallıklarına elçiler gönderdi ve çoğu ile dostane ticari ilişkilere başladı.

Diğer reformlar, papa ve din işleri ile ilgili hassas konuları içeriyordu. Portekiz’in bağımsızlığının Roma tarafından tanınması için, dedesi I. Afonso, Kilise’ye muazzam sayıda ayrıcalık vermek zorunda kalmıştı. Bu ayrıcalıklar, devlet içinde bir devlet oluşmasına neden oldu. Portekiz’in bir ülke olarak sağlam temelleri olması için II. Afonso, din adamlarının gücünü zayıflatmaya ve Katolik Kilisesi’nin muazzam gelirlerinin bir kısmını ülke yararına kullanmaya çalıştı. Bu eylemler, Papalık ile Portekiz arasında ciddi bir diplomatik tartışmaya yol açtı. Papa III. Honorius tarafından yaptıkları dolayısıyla aforoz edilen II. Afonso, kilisede değişiklik yapacağına söz verdi, ancak bunu yapmak için ciddi girişimlerde bulunmadan önce Coimbra’da 25 Mart 1223’te öldü.

Kral Afonso ilk olarak cesedinin yaklaşık on yıl kaldığı Coimbra’daki Santa Cruz Manastırı’na defnedildi. Kalıntıları daha sonra vasiyetinde belirttiği gibi Alcobaça Manastırı’nın bir bölümü olan Kraliyet Pantheon’una eşi, Kraliçe Urraca ile birlikte defnedildi.

1206’da Kastilya Kralı VIII. Alfonso ve İngiltere’li Eleanor’un kızı Urraca ile evlendi. Çift , Leon Kralı VI. Alfonso’nun torunlarıydı. Bu evliliğin çocukları şunlardı:

• II. Sancho (8 Eylül 1207 – 4 Ocak 1248), Portekiz kralı;
• III. Afonso (5 Mayıs 1210 – 16 Şubat 1279), Portekiz kralı;
• Eleanor (1211–1231), Danimarka kıdemsiz kralı Genç Valdemar ile evlenmiştir;
• Ferdinand (1218-1246), lord of Serpa

Evlilik dışı, iki gayri meşru oğlu vardı:

• João Afonso, Alcobaça manastırına defnedilmiştir (ö. 9 Ekim 1234);
• Pedro Afonso (ö. 1249’dan sonra) 1249’da Faro’nun fethinde Kral Afonso’ya eşlik etmiştir. Pedro Afonso’nun Constança Peres adında gayri meşru bir kızı vardı.

III. Ahmed احمد ثالث
İslâm Halifesi Emîrü’l-mü’minîn İki Kutsal Caminin Hizmetkârı
Jean Baptiste Vanmour tarafından 18.yy yapılmış III. Ahmed’in portresi
23. Osmanlı Padişahı
Hüküm süresi	22 Ağustos 1703 – 20 Eylül 1730 (27 yıl ve 29 gün)
Önce gelen	II. Mustafa
Sonra gelen	I. Mahmud
102. İslâm Halifesi
Hüküm süresi	22 Ağustos 1703 – 20 Eylül 1730
Önce gelen	II. Mustafa
Sonra gelen	I. Mahmud
Doğum	30 Aralık 1673 Dobriç, Osmanlı İmparatorluğu
Ölüm	1 Temmuz 1736 (62 yaşında) Konstantiniyye, Osmanlı İmparatorluğu
Defin	Turhan Sultan Türbesi, İstanbul, Türkiye
Eş(ler)i	Emine Mihrişah Kadınefendi Rabia Şermi Kadınefendi Diğerleri
Çocuk(lar)ı	Şehzade Mehmed III. Mustafa I. Abdülhamid Fatma Sultan Ümmü Gülsüm Sultan Hatice Sultan Atike Sultan Saliha Sultan Ayşe Sultan Zeynep Sultan Esma Sultan Zübeyde Sultan
Tam adı Ahmed bin Mehmed
Hanedan	Osmanlı Hanedanı
Babası	IV. Mehmed
Annesi	Emetullah Râbia Gülnûş Sultan
Dini	İslam
İmza

III. Ahmed divan edebiyatındaki mahlasıyla Necib (Osmanlıca: احمد ثالث, Aḥmed-i Sālis; 30 Aralık 1673, Dobriç – 1 Temmuz 1736, İstanbul), 23. Osmanlı padişahı, 102. İslam halifesi ve Lale Devri padişahıdır.

Babası Sultan IV. Mehmed, annesi Emetullah Râbia Gülnûş Sultan’dır. Sultan II. Mustafa’nın öz kardeşi olan Sultan III. Ahmed, iyi bir tahsil ve terbiye görmüş, ünlü hocalardan dersler almıştı.

Sultan III. Ahmed, ağabeyi Sultan II. Mustafa’nın tahttan indirilmesi üzerine 22 Ağustos 1703 tarihinde 30 yaşında iken Edirne’de tahta geçti. Osmanlı Devleti açısından önemli bir yere sahip olan Lale Devri boyunca padişahlık yapan Sultan III. Ahmed, hâttat ve şâirdi. “Necib” mahlasıyla şiirler yazdı. Ayrıca musiki ile de yakından ilgileniyordu. Divan şairlerinden Urfalı Nâbi Efendi’nin hem kendisini hem de şiirlerini çok severdi.

Din adamlarına çok yakındı. Cerrahî tarikatı şeyhi Nûreddin Cerrâhî’nin ve Halvetî şeyhi Hasan Ünsî’nin sohbetlerine sık sık katılırdı. Tasavvuf tarihçisi Hüseyin Vassaf’ın verdiği bilgiye göre Kapı Kethüdasının ölümü üzerine boş kalan Karagümrük’teki konağını Nûreddin Cerrâhî’ye vererek Karagümrük’teki Nûreddin Cerrâhî tekkesinin kurulmasına vesile olmuştur.^[1]

Gençliği diğer Osmanlı şehzadelerine göre bir hayli serbest geçti. Şehzadelerin öldürilmesi geleneği kalktığından, rahat bir hayat sürdü. İstediği her şeyle ilgilendiği için bilgisi de, görgüsü de arttı. Avrupa’daki gelişmeleri inceleme fırsatı buldu ve matbaanın Osmanlı Devleti’ne gelmesi için çok çaba sarf etti. 27 yıl gibi uzun bir süre tahtta kalan Sultan III. Ahmed, çıkan Patrona Halil İsyanı sonucunda, 20 Eylül 1730 tarihinde padişahlıktan çekilmek zorunda kaldı.

Sultan III. Ahmed’in padişahlığının ilk günleri, tamamen disiplinden çıkmış yeniçerileri yatıştırma gayretleri ile geçti. Ancak kendisini padişah yapan yeniçerilere karşı etkili olamadı. Sultan III. Ahmed’in sadrazamlığa getirdiği Çorlulu Ali Paşa, ona idari konularda yardımcı olmaya çalıştı, hazine için yeni düzenlemelerde bulundu ve Sultan III. Ahmed’e rakipleriyle mücadelesinde destek oldu.

Sultan III. Ahmed zamanında Rusya ile olan ilişkilerde gerginlik yaşandı. Bunun sebebi Rusya’nın Orta Asya üzerinde yayılma siyaseti izlemesi, Balkanlar’daki toplumları Slavlaştırmaya çalışması, açık ve sıcak denizlere inmek istemesiydi.

III. Ahmed ve I. Mahmud döneminde ilköğretim zorunlu hale getirilmiştir.

Muhsin Yazıcıoğlu
Büyük Birlik Partisi Genel Başkanı
Görev süresi 29 Ocak 1993 – 25 Mart 2009
Yerine geldiği	Yeni makam
Yerine gelen	Yalçın Topçu
Türkiye Büyük Millet Meclisi 19., 20. ve 23. Dönem Milletvekili
Görev süresi 23 Temmuz 2007 – 25 Mart 2009
Seçim bölgesi	2007 – Sivas
Görev süresi 14 Kasım 1991 – 25 Mart 1999
Seçim bölgesi	1991 – Sivas 1995 – Sivas
Kişisel bilgiler
Doğum	31 Aralık 1954 Elmalı, Şarkışla, Sivas, Türkiye
Ölüm	25 Mart 2009 (54 yaşında) Keş Dağı, Göksun, Kahramanmaraş, Türkiye
Defin yeri	Taceddin Sultan Camii 39°55′57″K 32°51′54″D
Partisi	Milliyetçi Hareket Partisi (1969-1980) Milliyetçi Çalışma Partisi (1987-1993) Büyük Birlik Partisi (1993-2009)
Evlilik(ler)	Gülefer Yazıcıoğlu
Çocuk(lar)	2
Bitirdiği okul	Veteriner Fakültesi, Ankara
Mesleği	Siyasetçi · Veteriner
Dini	Sünni İslam
İmzası
Takma adı	Koca Reis, Muhsin Başkan

Muhsin Yazıcıoğlu (31 Aralık 1954, Sivas – 25 Mart 2009, Kahramanmaraş), Türk siyasetçi, şair, veteriner hekim ve ülkücü lider. Eski Ülkü Ocakları genel başkanı; 19, 20 ve 23. dönem TBMM Sivas milletvekili; Büyük Birlik Partisinin kurucusu ve ilk genel başkanıdır. 25 Mart 2009 tarihinde helikopter kazasında Kahramanmaraş’ta öldü.

31 Aralık 1954 günü Halit ve Fidan Yazıcıoğlu çiftinin son çocuğu olarak Sivas’ın Şarkışla ilçesindeki Elmalı köyünde doğdu. İlk ve orta öğrenimini Şarkışla’da aldıktan sonra Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesinde yükseköğrenimini tamamladı.

1968 yılında Şarkışla’da Genç Ülkücüler Hareketine katıldı. Üniversite eğitimi için 1972’de Ankara’ya geldikten sonra da Ülkü Ocakları Genel Merkezinde görev yapmaya başladı. Sırasıyla Ülkü Ocakları genel başkan yardımcılığı ve Ülkü Ocakları genel başkanlığında bulundu. 1978 yılında faaliyete geçen Ülkücü Gençlik Derneğinin de kurucu genel başkanı oldu. Bu dönemde yaşanan Bahçelievler ve Maraş katliamlarıyla suçlandı, fakat yargı tarafından suçsuz bulundu ve serbest bırakıldı. 1980 sonrası yapılan yargılamalarda da beş yılı hücrede olmak üzere yedi buçuk yıl hapishanede yattı. Daha sonra suçsuz bulundu ve beraat etti.

1978 yılında Abdullah Çatlı ve Mustafa Pehlivanoğlu yakalanınca Ankara’ya geldiklerinden bir saat kadar sonra şubeye telefon açarak “Bu size son ihtarım. Abdullah Çatlı’yı bırakmazsanız Ankara’nın 150 yerinde bomba patlatacağız” diyerek emniyeti tehdit ettiği rivayet edilir. Bir iddiadan ibaret olan bu bilginin bir kesinliği yoktur. 1978 yılında Alevî vatandaşlara karşı düzenlenen katliamın ÜGD başkanı olarak tertipçisi olmakla suçlanmış, daha sonra suçsuzluğuna kanaat getirilerek beraat etmiştir.

1980 yılına kadar Milliyetçi Hareket Partisinde genel başkan müşavirliği görevinde bulundu. 12 Eylül 1980’den sonra MHP ve Ülkücü Kuruluşlar Davası’nda yargılandı. 5,5 yılı hücrede olmak üzere 7,5 yıl Mamak Cezaevinde kaldı. Hücrede kaldığı dönemde Dev-Yol lideri Nasuh Mitap ile aynı hücreyi paylaştı. Burada Üşüyorum adlı bir şiir yazdı.

Cezaevinden çıktıktan sonra cezaevindeki ülkücüler ve onların ailelerine yardım amacıyla kurulan Sosyal Güvenlik ve Eğitim Vakfının başkanlığını yaptı. Yazıcıoğlu, 1987’de Milliyetçi Çalışma Partisine (MÇP) girdi ve genel sekreter yardımcılığı görevinde bulundu. 20 Ekim 1991 milletvekili genel seçimlerinde, Refah Partisi (RP), Milliyetçi Çalışma Partisi (MÇP) ve Islahatçı Demokrasi Partisinin (IDP) oluşturduğu ittifak bünyesinde milletvekili adayı olan Muhsin Yazıcıoğlu, Sivas’tan milletvekili seçildi.

Yazıcıoğlu, 7 Temmuz 1992’de “içinde bulunduğu partinin siyasî anlayışıyla uyuşamadığı” gerekçesiyle beş milletvekili arkadaşı ile beraber MÇP’den ayrıldı. 29 Ocak 1993’te, MÇP’den ayrılan bir grup arkadaşı ile beraber Büyük Birlik Partisini (BBP) kurdu ve partinin genel başkanı oldu.

Vikisöz’de Muhsin Yazıcıoğlu ile ilgili sözleri bulabilirsiniz.

24 Aralık 1995 tarihinde yapılan erken genel seçimlerde ANAP-BBP ittifakından 20. dönem Sivas milletvekili olarak yeniden TBMM’ye girdi. 28 Şubat 1996 yılında ANAP’tan istifa ederek, BBP’ye döndü. 8 Ekim 2000 tarihindeki 4, 20 Temmuz 2003 tarihli 5 ve 30 Nisan 2006 tarihli 6. Olağan ve 15 Nisan 2007 tarihli 2. Olağanüstü Büyük Kurultaylar’da yeniden genel başkan seçildi.

22 Temmuz 2007 seçimlerinde Sivas’tan bağımsız milletvekili olarak TBMM’ye girdi ve seçimlerden önce bıraktığı BBP genel başkanlığına tekrar seçildi.

Vikihaber’de bu konuyla ilgili haber var:

• Türkiye’de helikopter kazası: 6 ölü

25 Mart 2009 tarihinde Kahramanmaraş’ın Çağlayancerit ilçesindeki mitinginden Yozgat-Yerköy mitingine hareket etmek üzere içinde bulunduğu helikopter, bilinmeyen bir sebepten dolayı düştü. Helikopter düştükten sonra İHA muhabiri İsmail Güneş 112 Acil Servis’i aradı. Bu konuşmada bacağının kırık olduğunu, helikopterde bulunanlardan sadece BBP Sivas İl Başkanı Erhan Üstündağ’ın inlediğini, ne BBP Sivas İl Başkan Yardımcısı Yüksel Yancı ne BBP Sivas Belediye Meclis Üyesi Adayı Murat Çetinkaya ne de pilot Kaya İstektepe’den ses geldiğini, Muhsin Yazıcıoğlu’nu ise göremediğini söylemiştir.

Bu konuşmalar İsmail Güneş’in son konuşması oldu. Kazadan 48 saat sonra helikopterin enkazı ve Muhsin Yazıcıoğlu dâhil altı kişinin naaşı arama ekipleri içerisinden 17 gönüllü civar köylüsü tarafından Sisne ve Kızılöz Köyleri arasındaki Keş Dağı Kuru Dere Kanlıçukur mevkiinde bulundu. Enkaz, 48 saat süren arama çalışmalarının yapıldığı bölgenin içerisinde değil 115 km uzağındaydı.

28 Mart 2009 tarihi ve saat 14:10’da BBP Genel Sekreteri Yalçın Topçu, BBP Genel Başkanı Muhsin Yazıcıoğlu’nun ve beraberindekilerin öldüğünü açıkladı.^[7] Kendisi daha önce on yedi defa trafik kazası geçirmişti ancak bunların hepsini hafif sıyrıklarla atlatmıştı.

Muhsin Yazıcıoğlu’nun cenazesi ölümünden altı gün sonra 31 Mart 2009 tarihinde Kocatepe Camii’nde düzenlendi. TBMM’deki törende Yazıcıoğlu’nun Türk bayrağına sarılı naaşının üzeri çiçeklerle süslendi. Cenaze törenine basın mensupları dâhil yaklaşık 700.000 kişi katıldı. Vasiyeti üzerine cenazesi, Taceddin Dergâhı’na gömülmeyi vasiyet ettiği için bir bakanlar kurulu kararı çıkarılarak Mehmet Âkif Ersoy müzesi olarak kullanılan dergâhın bahçesine defnedildi. Muhsin Yazıcıoğlu’nun ölümünün ardından memleketi Sivas’ta birçok parka ve caddeye ismi verildi. Anadolu’nun birçok yerinde park, cadde ve vakıflara Muhsin Yazıcıoğlu ismi verildi.

25 Mart 2009 tarihinde meydana gelen kazadan sonra ortaya atılan suikast iddialarını araştırılması için 2 Şubat 2010 tarihinde; Cumhuriyet Halk Partisi Grubu adına grup başkanvekili ve Ankara milletvekili Hakkı Suha Okay (10/333); Adalet ve Kalkınma Partisi Grubu adına grup başkanvekilleri Kocaeli milletvekili Nihat Ergün, Kayseri milletvekili Mustafa Elitaş, Giresun milletvekili Nurettin Canikli, Hatay milletvekili Sadullah Ergin ve Yozgat milletvekili Bekir Bozdağ (10/334); Milliyetçi Hareket Partisi Grubu adına grup başkanvekilleri Mersin milletvekili Mehmet Şandır ve İzmir milletvekili Oktay Vural’ın önergesiyle Meclis Araştırma Komisyonu kuruldu. 4 Nisan 2011 tarihinde açıklanan Meclis Araştırma Komisyonu raporundan tatmin olmayan ailesi ise iddialarında arkasının kesilmemesi ve dönemin Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün gazeteciler ile sohbette sarf ettiği “helikopterin beynini keçiler sökmedi ya” cümlesi üzerine dönemin Büyük Birlik Partisi Genel Başkanı Yalçın Topçu ve Gülefer Yazıcıoğlu’nun girişimleri üzerine Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün talimatıyla Devlet Denetleme Kurulu olayı incelemeye almış ve 21 Ocak 2011 tarihinde de raporunu açıklamıştır.

Günümüzde kazanın oluş biçimi ve kaza sonrasında yaşanan ihmaller hâlen tartışılmakta olup konu, Kahramanmaraş Özel Yetkili Savcılığınca hâlen soruşturulmaktadır.

6 Ocak 2014 tarihinde Aksiyon dergisinin 996. sayısında Muhsin Yazıcıoğlu ve beş arkadaşını taşıyan helikopterin düşme nedeninin karbonmonoksit olabileceğine ilişkin bilgilere yer verildi.

İki yıla aşkın bir süredir Özel Yetkili Malatya Cumhuriyet Savcılığı tarafından yürütülen soruşturma kapsamında helikopterin neden düştüğüne ilişkin çok önemli delillere ulaşıldı. Bu kapsamda Aksiyon dergisi, ölenlerin kanlarında helikopter düşmeden önce karbonmonoksit bulunduğuna ilişkin özel bir dosya yayımladı. Köksal Akpınar’ın haberine göre pilot Kaya İstektepe ve gazeteci İsmail Güneş’in kanında bulunan karbonmonoksit değerlerinin helikopter düştüğünde çok daha yüksek olduğu ispatlandı. Savcılık, hayatını kaybedenlerin kanlarındaki karbonmonoksitin jetlerin egzoz gazından oluştuğu üzerinde duruyor. 15 Temmuz 2016 tarihindeki askerî darbe girişimi esnasında Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın kaldığı Marmaris’teki otele, Erdoğan’ın otelden ayrıldığından haberdar olmadan onu öldürmek veya sağ yakalamak amacıyla baskın yapan darbecilerin içinde bulunan ve bu baskının ardından kaçmaya çalışırken İzmir’de yakalanan Astsubay Üstçavuş Aydın Özsıcak’ın Muhsin Yazıcıoğlu içindeyken düşen helikoptere kısa sürede ulaşıp bunu diğer ekiplere iletmeyen ve helikopterin GPS cihazını sökerken (bu yüzden helikoptere ulaşılması uzun süre gecikmiştir) görüntülendiği iddia edilen kaza, kırım ekibindeki astsubaylardan biri olması sebebiyle hakkında soruşturma açılmış olması ve Özsıcak’ın bir FETÖ mensubu olması sebebiyle kamuoyunda Muhsin Yazıcıoğlu’nun FETÖ/PDY (Fethullahçı Terör Örgütü/Paralel Devlet Yapılanması) tarafından düzenlenen bir suikast sonucu helikopteri düşürülmek suretiyle öldürüldüğü ihtimali ağırlık kazanmıştır. Ayrıca darbe girişiminin başarısız olmasıyla Yunanistan’a kaçan ve diplomatik temaslar sonucu Yunanistan’dan Türkiye’ye iade edilen sekiz askerden Davut Uçum’un, Aydın Özsıcak’la beraber helikopterden parça söken ekipte yer alması da bu ihtimali güçlendirmiştir. Bu nedenle Muhsin Yazıcıoğlu bazı kesimler tarafından “şehit” olarak anılmaktadır.

Gülefer Yazıcıoğlu ile olan evliliğinden Firuze ve Furkan adında iki çocuğu vardı.

Müjde Bayramı, Hristiyanlıkta muhtelif ritüellerle kutlanan dini bir gündür.

Bu bayramın kökeni çok eskidir ve Efes Konsili (Konseyi) öncesi döneme kadar uzanmaktadır (431). O sırada Müjde Bayramı 26 Aralık’ta kutlanıyordu. İlahiyatçı Petrus Chrysologus, Noel’den önceki Pazar günü Ravenna’da (Batı Roma İmparatorluğu’nun Başkenti) kutlanan aynı bayramdan bahseder.

Yedinci yüzyılın ortalarında, bayram 25 Mart’a, yani Noel kutlamasından (Mesih’in doğumu) 9 ay öncesine taşındı. 25 Mart İsa Mesih’i, doğurması gün veya Tanrı’nın dünyaya Meryem’in rahminde girdiği gün olarak kabul edildi. Başlangıcından beri bu kutlanan bayram, Tanrı’nın kurtuluş planı hatırlanmasının genel çerçevesine yerleştirildi.

Orta Çağ döneminde, Hristiyan halkı, bu bayramın Meryem Ana’yı hatırlatan bayramı olarak kutlanmasını sağladı.

Yerlere ve takvimlere göre Müjde Bayramı ya Mesih’in Tecessümü (Vücut Alınması) Bayramı ya da Meryem’in Müjdesi Bayramı olarak adlandırılırdı. 1969’daki Roma ayin takviminin revizyonunda, Meryem’in önemli bir rol oynadığı, içinde Mesih’in Enkarnasyonunun gizemine odaklanan bir bayram olarak restore edildi. Bugün bayram, öncelikle İsa Mesih’e odaklayan bir bayram olarak kabul edilir ve ancak ikincil olarak bir Meryem Ana’yı hatırlayan bir bayram olarak kabul edilir.

Bayramda okunan İncil Luka 1:26-38’dir. Tanrı’nın, Meryem’i oğlunun annesi olarak seçme kararını anlatır. Meryem’in böyle bir anne olma rızası dünyanın kurtuluşunu mümkün kılar. Meryem’in kurtuluştaki rolü, Tanrı’nın inisiyatifine tabi olmakla birlikte burada vurgulanmaktadır.