22 Şubatta ölenler

I. García Sánchez (Baskça: Gartzea) (y. 919 – 22 Şubat 970), Orta Çağ Pamplona kralı (925 – 970).

García, kral I. Sanço’nun ile karısı Toda Aznárez’in sadece oğludur ve León kraliçesi Uraka Sánchez’in kardeşidir.^[1]

925’te kral Sanço öldü ve García Pamplona kralı oldu; ardından, García oğlan oldu.

Amca Jimeno Garcés’in ölümünden (29 Mayıs 931) sonra García gerçek kral oldu.

García Aragon soylu kadını ile kadın kuzeni Andregoto Galíndez’la evlendi; Andregoto, prenses Oneka Garcés’in torunudur. García’nın ile Andregoto’nun çocukları:

• Kral II. Sanço, García’nın halefi
• Prenses Toda Garcés

Boşanma daha sonra García León prensesi Teresa Ramírez’la evlendi; García’nın ve Teresa’nin çocukları:

• Kral Ramiro Garcés
• Prens Jimeno Garcés
• Prenses Uraka Garcés

Cortonalı Margherita (1247, Laviano – 22 Şubat 1297, Cortona) bir İtalyan azize ve mistik, Fransisken Üçüncü al Düzenli üyesi. 16 Mayıs 1728’de Papa XIII. Benedikt tarafından azize ilan edildi. Bayram günü 22 Şubat.^[1] Kalıntıları hala Cortona kilisesinde tutuluyor.^[2]

Margherita, çiftçi bir anne babanın çocuğu olarak dünyaya geldi. 17 yaşında ve hayatından memnun değilken genç bir asilzadeyle tanışır ve onunla kaçar. 9 yıl boyunca onun metresi oldu ve bu sürede bir erkek çocuk doğurdu. Sevgilisinin ölümünden sonra Cortona’ya taşındı ve kendini Fransiskenlerin rehberliğine verdi. Daha sonra bir kefaret hayatı yaşamaya başladı ve sonunda Fransisken Üçüncü al Düzenli’ne katıldı.^[2]

13 yıl boyunca çileci ve tasavvufi pratikleri yoğun bir sosyal hayatla birleştiren bir hayat sürdü. Kutsallık ile nam salmış olmasından yararlanarak barış yapma faaliyetlerine katıldı (çalkantılı yerel gruplara barış getirmeye çalıştı). Ayrıca zengin prensler gibi bir yaşam süren piskoposlara da meydan okudu. Yoksullar için bir hastane kurdu. Hayatının sonuna doğru bir münzevi olarak dünyadan elini ayağını çekti.^[3]

Margherita, değişiminden sonra sert bir münzevi hayat yaşadı ve olağanüstü mistik zarafetlerle donatıldı.^[2] O, Mecdelli Meryem gibi birisiydi ve değişiminden sonra ağır kefaret yaşamı ve Mesih’e sevgi dolu adanmışlığı onu günahkarlar için ümit veren bir rol model yaptı.^[4]

Onun mistisizmi, günahkarların en kötüsü olduğu duygusuna dayanıyordu. Meditasyon yapmak ve İsa Mesih’in tutkusunun bir parçası olmak onun dindarlığının merkezindeydi. İtirafçısının anlatışıyla, tutkusunda kendisini tamamen Mesih’le özdeşleştirdiği söylenir. İsa’nın çarmıhtaki acısını yaşadığı söylenir. Tutkusuyla İsa Mesih’le birdi.^[5]

II. Dauíd
İskoçya kralı
Hüküm süresi	7 Haziran 1329 – 22 Şubat 1371
Taç giymesi	24 Kasım 1331
Önce gelen	I. Roibert
Sonra gelen	II. Robert
Doğum	05 Mart 1324
Ölüm	22 Şubat 1371 (46 yaşında)
Eş(ler)i	Margaret Drummond
Hanedan	Bruce Hanedanı
Babası	I. Roibert
Annesi	Elizabeth Burgh
Dini	Roma Katoliği

II. Dauíd ya da David, (d. 5 Mart 1324 – ö. 22 Şubat 1371), 1329’dan ölümüne kadar İskoçya kralı ve Bruce Hanedanının son hanedan üyesidir.

Amerigo Vespucci
Vespucci öldükten sonra, y. 1568’te resmedilmiş, Cristofano dell’Altissimo’ya atfedilen portre.
Doğum	9 Mart 1454 Floransa, Floransa Cumhuriyeti
Ölüm	22 Şubat 1512 (57 yaşında) Sevilla, Kastilya
Diğer ad(lar)ı	Américo Vespucio (İspanyolca) Americus Vespucius (Latince) Américo Vespúcio (Portekizce)
Meslek	Kâşif, kartograf, tüccar
Tanınma nedeni	Yeni Dünya’nın Asya değil, yeni bir kıta olduğunu Avrupalılara göstermek
İmza

Amerigo Vespucci (9 Mart 1454 – 22 Şubat 1512), İtalyan kâşif, kartograf.

Amerigo Vespucci 9 Mart 1454’te dünyaya gelmiştir. İtalyan kâşif Amerika kıtasını bulduğuna inanıp İtalya’ya yazdığı mektuplarda bildirmektedir. Amerika kıtasına bugünkü adını vermiştir.

Özellikle iki mektubunun: “Mundus Novus” (Yeni Dünya) ve “Lettera” (ya da “Dört Deniz Yolculuğu”) güvenilirliğine gölge düşmüş olması nedeniyle Vespucci’nin rolü çok tartışılmıştır. Bazıları Vespucci’nin kendi rolünü abarttığı ve kasıtlı olarak sahte kanıtlar ürettiğini, diğerleri iki mektubun da sahte olduğu ve aynı dönemde başkaları tarafından yazıldığı düşüncesini savunurlar. Amerigo, Güney Amerika kıyısı açıklarına vardıktan sonra İtalya’ya yazdığı mektupta, keşif yaptığı kara parçalarının beklenenden çok daha geniş olduğunu, daha önce Avrupalıların anlattıkları Asya gibi bir yer olduğunu ve bu yüzden de bir Yeni Dünya, yani Avrupa’da önceden bilinmeyen dördüncü bir kıta (Asya ve Afrika’dan sonra) olması gerektiğini yazdı.

Amerigo’nun mektuplarının yayımlanarak yaygın bir şekilde benimsenmesi Martin Waldseemüller’ın 1507 yılındaki “Universalis Cosmographia” (ya da Waldseemüller Haritası) isimli dünya haritasında bu yeni kıtaya Amerika adını koymasına yol açtı. Vespucci, Latince yazdığı yazılarını kendi adının Latincesi olarak düşündüğü Americus Vespucius adıyla imzalamıştı. Waldseemüller o yüzden bu yeni kıtaya, Vespucci’nin ilk adının Latince formundan yola çıkarak, feminin şekli olan America ismini koydu. Amerigo isminin kendisi Orta Çağ Latincesindeki Emericus isminin İtalyanca hali olup, Almancadaki Heinrich yoluyla (İngilizcedeki Henry), Cermence bir ad olan Haimrich‘den türemiştir.

Bu tartışmalı iki mektup Vespucci’nin Amerika’ya toplam dört deniz yolculuğu yaptığını iddia ederken bunlardan ancak ikisi diğer kaynaklarca doğrulanabilmektedir. Tarihçiler genel olarak 1497’de hiçbir keşif yolculuğu yapılmadığı konusunda birleşmektedirler (İspanya’nın Cádiz limanından aynı yılın 10 Mayıs’ında başladığı iddia edilen yolculuk).

Amerigo’nun bundan sonraki yolculuğu 1499 yılında Hojeda’nın komutasındaki bir İspanyol filosuyla gerçekleşti. Venezuela sahili boyunca seyretti. Kesin bilinen en son yolculuğu Portekiz hizmetinde 1501-1502 yılları arasında gerçekleşti ve sonradan Rio de Janeiro kentinin kurulduğu körfeze kadar ulaştı. Bu seferki yolculuğun lideri Gonçalo Coelho’ydu. Bu yolculuk sırasında Güney Amerika sahilleri boyunca güneye kadar indi. Yazılarına inanılacak olursa geriye dönüş yapmadan önce Patagonya enlemine kadar ulaştı. Ancak bu şüpheyle karşılanmalıdır; çünkü o kadar güneye inseydi, Río de la Plata halicini görmüş olması gerekirdi. Ancak yazılarında bundan hiç söz edilmemiştir. Coelho ve Vespucci’nin bu yolculuğundan sonra Portekiz’de yapılan Güney Amerika haritalarında 25º güney enleminde bulunan bugünkü Cananéia’dan daha güneyde hiçbir kara parçası gösterilmemektedir ve bu noktanın gittikleri en güney nokta olduğu düşünülebilir. 1501’deki seferlerinin ilk yarısında, Vespucci gökteki iki yıldızı haritasında belirledi, Alfa Centauri ve Beta Centauri ve ayrıca Crux takımyıldızına ait yıldızları işaretledi. Bu yıldızlar Eski Yunanlar tarafından bilinmesine rağmen, aşamalı takaddüm dolayısıyla bu yıldızlar Avrupa ufuklarının altına kaydı ve bu yüzden de unutulmuşlardı. 1503-1504 yılları arasındaki deniz seyahati hakkında çok az bilgi mevcuttur. Hatta bu yolculuğun gerçekten yapıldığı dahi şüphelidir. Amerigo Vespucci 1512 yılında İspanya’nın Sevilla kentinde 58 yaşında öldü.

Vespucci’nin tarihteki önemi, yaptığı keşiflerden ziyade, kendi yazmış olsun veya olmasın, mektuplarında yatmaktadır. Bu mektuplardan dolayı Avrupalı halk Amerika hakkında ilk kez bilgi sahibi oldu. Amerika’nın varlığı bu mektupların yayımlanmasından sonraki birkaç yıl içinde Avrupa’da yaygın olarak bilinir hale geldi.

Adam Ferguson
Doğumu	20 Haziran 1723 Atholl, Perthshire, İskoçya
Ölümü	22 Şubat 1816 (92 yaşında) St Andrews, Fife, İskoçya
Bölgesi	Batı felsefesi
Okulu	İskoç Aydınlanması
İlgi alanları	Etik
Genişlet Etkilendikleri
Genişlet Etkiledikleri

Sir Adam Ferguson (20 Haziran 1723, Perthshire – 22 Şubat 1816, Edinburgh), İskoç Aydınlanmasının filozofu ve tarihçi.

İskoçya’daki St. Andrews Üniversitesi’nde ve Edinburgh Üniversitesi’nde eğitim görmüş. 1764’ten 1785 yılına kadar Edinburgh’daki Ahlakî Felsefe Kürsüsünde öğretmen olarak görev yapmıştır. 22 Şubat 1816’da ölmüştür.

• An Essay on The History of Civil Society (Sivil Toplumun Tarihi Üzerine Bir Deneme), Basil: Printed by J.J. Tourneisen, 1789.
• Principles of Moral and Political Science (Ahlaki ve Politik Bilimlerin Prensipleri), New York: Garland Pub. 1978.
• The History of The Progress and Termination of The Roman Republic (Roma Cumhuriyetinin Gelişimi ve Yıkılmasının Tarihi), Philadelphia Thomas Wardle, 1835.

Yi Ha-eung
Kore Naibi
Hüküm süresi	13 Aralık 1863-31 Ekim 1873
Önce gelen	Cheoljong
Sonra gelen	Myeongseong
Doğum	21 Aralık 1820 Hanseong, Joseon Krallığı
Ölüm	22 Şubat 1898 Seongjeosibli, Kore İmparatorluğu

Heungseon Daewongun (Korece: 흥선대원군, 興宣大院君; 21 Aralık 1820-22 Şubat 1898), Gojong döneminde Joseon Krallığı naibiydi. Özellikle yönetimi sırasında teşebbüs ettiği geniş çaplı reformların yanı sıra, inzivasyon politikasının güçlü bir şekilde uygulanması, Hristiyanlara karşı baskı uygulanması ve Kore topraklarına giren yabancıların öldürülmesi emrini vermesiyle bilinmektedir.

Mardiros Mınakyan
Մարտիրոս Մնակեան
Doğum	1839 İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Ölüm	1920 (80-81 yaşlarında) İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu
Milliyet	Ermeni
Vatandaşlık	Osmanlı İmparatorluğu
Mezun olduğu okul(lar)	Nersesyan Okulu
Meslek	Oyuncu, yönetmen
Etkin yıllar	1857-1916
Ödüller	Maarif Nişanı (1912)[1]

Mardiros Mınakyan (Manakyan olarak da bilinir, 1839 – 22 Şubat 1920), Osmanlı Ermenisi tiyatro oyuncusu ve yönetmeni.^[2][3] Türk tiyatrosunun doğuş ve gelişme evrelerindeki katkılarıyla Batılı anlamda tiyatronun yerleşmesinde önemli rol oynamıştır.^[4]

Mardiros Mınakyan, İstanbul’da Balat’ta doğdu ve Hasköy’deki Nersesyan Okulu’nu bitirdi. Aynı okulda ve daha başka okullarda yardımcı öğretmenlik yaptı. İlk kez 1857’de amatör olarak sahneye çıktı. Profesyonel anlamda ilk rolü 1862’de Beyoğlu’ndaki Naum Tiyatrosu’nda oynadığı bir kadın rolüyle (Aristothéme adlı oyunda) oldu. Önceleri yalnızca Ermenice oyunlar oynadı. Daha sonra İzmir’de Vasprogan Tiyatrosu’nda Türkçe ve Ermenice oyunlarda rol aldı. Dönüşünde (1864) Fransız operetlerinde sahneye çıktı. 1866’da bir süre oyunculuğa ara vererek evlendi ve Kayseri’ye giderek orada iki yıl kadar öğretmenlik yaptı.

Kayseri’den döndükten sonra yeniden oyunculuğa başladı ancak çalıştığı topluluklar kısa sürede dağılınca bazı arkadaşlarıyla birlikte Güllü Agop’un yanına Gedikpaşa Tiyatrosu’na katıldı. Osmanlı-Rus Savaşı (1877-78) sırasında Edirne’de bir süre opera ve operetler sahneledi. 1880’de de Tiflis turnesine çıktı. Güllü Agop’un tiyatrosu kapatılıp saraya alınınca bir süre Osmanlı Tiyatrosu’nu (Tiyatro-i Osmani) yönetti ancak daha sonra yüretemeyince ayrıldı.

1884’te (bazı araştırmacılara göre 1882’de) Osmanlı Dram Kumpanyası’nı kurdu. Dönemin en önemli tiyatro topluluğu olan Osmanlı Dram Kumpanyası’nda Mınakyan, yaklaşık 250 oyun, opera ve operet sahneledi. Topluluk etkinliklerini 1908’e kadar sürdürdü ancak arada bazı kesintiler oldu. Bunlardan biri 1904’te Şehremini Rıdvan Paşa’nın tiyatroyu yasaklamasıyla oldu.

Mınakyan 1909’da Tasfiye-i Ahlak Kumpanyası’na katıldı. 1912’de 80 kişilik bir topluluk oluşturdu. Aynı yıl tiyatro yaşamının 50. yılını kutlamak için bir jübile düzenledi. Mınakyan Türk Tiyatro Tarihinin ilk jübilesi olan bu törende Padişah Mehmet Reşat tarafından “Maarif Nişanı” ile ödüllendirildi. 1914’te Osmanlı Donanma Cemiyeti Heyet-i Temsiliyesi’nin sanat yönetmenliğini ve bir yandan da Darülbedayi’nin oyunculuk öğretmenliğini yaptı. 1916’da sahne yaşamından ayrıldı. 1920’de Temaşa Dergisi’nin okurları arasında yaptığı bir ankette “50 yıldan beri Türk tiyatrosuna en çok emeği geçen kimdir?” sorusuyla en çok oyu Mınakyan aldı.

Oyuncu ve yönetmenliğinin yanında yazdığı ve çevirdiği oyunlarla Türk tiyatrosuna önemli katkıları olan Mınakyan, çok sayıda Ermeni oyuncunun ve II. Meşrutiyet’ten sonra da Türk oyuncularının yetişmesine yardımcı oldu.

Markos Vafiadis Μάρκος Βαφειάδης
Yunanistan Geçici Demokratik Hükümeti Başkanı
Görev süresi 24 Aralık 1947 – 7 Şubat 1949
Yerine geldiği	Yeni makam
Yerine gelen	Nikos Zahariadis
Kişisel bilgiler
Doğum	28 Ocak 1906 Tosya, Osmanlı Devleti
Ölüm	22 Şubat 1992 (86 yaşında) Atina, Yunanistan
Partisi	Yunanistan Komünist Partisi Panhelenik Sosyalist Hareket
Askerî hizmeti
Bağlılığı	Geçici Demokratik Hükümet
Branşı	Yunanistan Demokratik Ordusu
Hizmet yılları	1946–1949
Rütbesi	General
Çatışma/savaşları	Yunan İç Savaşı

Markos Vafiadis (Yunanca: Μάρκος Βαφειάδης; (d. 28 Ocak 1906, Tosya – ö. 22 Şubat 1992,^[1] Atina), Yunan İç Savaşı sırasında Yunanistan Komünist Partisi (KKE) lideri idi.

Yunanistan ve Türkiye arasında nüfus mübadelesinden sonra, mülteci olarak Selânik ve Kavala’ya gitti. 1928’den itibaren, Yunanistan Genç Komünist Liginin (OKNE) bir üyesi olarak Selanik’te çalıştı. 1932 yılında hapsedildi ve siyasi eylemlerinden dolayı iç sürgüne gönderildi. Ekim 1933 yılında tahliye olduktan sonra, Yunanistan’daki birçok alanda parti eğitmeni olarak çalıştı.

İoannis Metaksas diktatörlüğünün (“4 Ağustos Rejimi”) başında Ai Stratis adasına tekrar sürgün edildi ama bir aydan az süre sonra kaçmayı başardı. Sonradan Girit’te partinin yeraltı örgütünde çalıştı ve diktatörlük rejimine (28 Temmuz 1938) karşı Hanya ayaklanmasının liderlerinden biri oldu. Ayaklanmanın bastırılmasından sonra tutuklandı, Atina’ya gitti. Nafplion’da hapsedildi ve Gavdos adasına sürgün edildi.

Mayıs 1941 yılında, Yunanistan’ın Nazi Almanyası’nın işgalinin başında, diğer komünist mahkûmlar ile birlikte Gavdos adasından ayrılmasına izin verildi ve daha sonra Atina, Selanik ve Girit başta olmak üzere ve sonunda tüm Makedonya bölgesi ile beraber, Alman işgaline karşı özgün yeraltı çalışmalarına başladı. 1942 yılında, Yunanistan Komünist Partisi Merkez Komitesi içine seçildi ve Yunan Halk Kurtuluş Ordusu (ELAS) Makedonya kanadının danışmanı seçildi. Mayıs 1944 yılında Evrytania’da Koryschades köyünde gerçekleşen ulusal kongreye Selanik temsilcisi olarak seçildi, ancak katılamadı. Ekim 1944 yılında, Alman ordusunun çekilmesinden sonra, yandaşları ile beraber Selanik’e girdi.^[2]

Kasım 1944 yılında, kendine bağlı kuvvetleri Orta Makedonya bölgesini kurtardı. Şubat 1946 yılında, Markos Vafiadis, Nikos Zahariadis ile aynı fikirde olup KKE Genel Sekreteri olarak komünist orduyu yaratmak istediler. Vafiadis Yunan hükûmetine bağlı güçlerin çok güçlü olduğuna inanıyordu ve KKE için en iyi seçenek bir gerilla mücadelesi oldu.

Ancak, Temmuz 1946’da Zahariadis, komünist gerilla oluşumlarının lideri olarak atandı. Yunanistan Demokratik Ordusu Genel Komutanlığı (DSE) kuruldu Ekim 1946, yılında Vafiadis, liderliği üstlendi ve 24 Aralık 1947 tarihinde Başbakan ve Geçici Demokratik Hükûmetinin Savaş Bakanı olarak atandı.

İç Savaşı’nın son aşamalarında askeri doktrinin konularında Zahariadis ile yaptığı anlaşmazlıklarda (Ağustos 1948) liderlik vazifesinden düşürüldü. ve daha sonra tüm görevleri elinden alındı (Ocak 1949). Ekim 1950 yılında, Sovyetler Birliği’nde sürgünde iken, Komünist Partisi devrildi.

Josef Stalin’in döneminin sona ermesinden sonra, KKE Merkez Komitesi Siyasi Bürosu üyesi olarak seçildi. Ancak parti liderliği ile yeni anlaşmazlık sonucu Ocak 1958 yılında görevden alındı. Mart 1983 yılında, Sovyetler Birliği’nde kaldığı 23 yıllık sürgün hayatı bittikten sonra Yunanistan’a döndü ve daha sonra Sakız adasında Anılarını yayımladı. Kasım 1989 ve Nisan 1990 yılları arası Andreas Papandreu’nun siyasi destekçisi oldu. Panhelenik Sosyalist Hareket (PASOK) üzerinden Yunan Parlamentosu’na seçildi.

Suzan Kahramaner
Doğum	Fatma Suzan Kahramaner 21 Mayıs 1913 Üsküdar, İstanbul
Ölüm	22 Şubat 2006 (92 yaşında) İstanbul, Türkiye
Defin yeri	Karacaahmet Mezarlığı
Eğitim	İstanbul Üniversitesi
Mezun olduğu okul(lar)	Istanbul University
Kariyeri
Dalı	Matematik
Tez	İki noktada (veya daha ziyade noktada) aynı değeri olan analitik fonksiyonlara dair[1] (1949)
Doktora danışmanı	Ord. Prof. Dr. Kerim Erim
Doktora öğrencileri	Ahmet Dernek (1984) Yaşar Polatoğlu (1983) Semin Akdoğan Rıfkı Kahramaner

Fatma Suzan Kahramaner (21 Mayıs 1913 – 22 Şubat 2006), Türkiye’nin ilk kadın matematikçilerindendir. İstanbul Üniversitesi’nden mezun olduktan sonra Kerim Erim danışmanlığında doktorasını tamamladı. 1968 yılında profesör unvanını aldı. 1978-1979 tarihleri arasında İstanbul Üniversitesi Matematik Bölüm Başkanı olarak görev yaptı.

1913 yılında İstanbul’un Üsküdar ilçesinde dünyaya geldi. Annesi Halep’in ilçe saymanının kızı Müzeyyen Hanım, babası ise cerrah Dr. Rıfkı Osman Bey’dir. 1919-1924 yılları arasında ilköğrenimini Moda Numune İnas İlkokulu’nda tamamladı. 1924’te Notre Dame de Sion’a kaydolduktan sonra orta öğrenimini tamamladı ve 1934’te Fransızca lisans derecesini aldı.

Ülkedeki tek yüksek öğretim kurumu olan İstanbul Darülfünunu 1933 yılında yapılan yüksek öğrenim reformlarının ardından modernize edilerek İstanbul Üniversitesi adını almıştı. Kahramaner, 1934 yılında İstanbul Üniversitesi Matematik-Astronomi Bölümü’nde yüksek lisans eğitimine başladı, matematik ve fizik alanlarında eğitim gördü. İstanbul Üniversitesi, yenilenen müfredatı ve gelişen fakültesine ek olarak, II. Dünya Savaşı öncesi Almanya’dan kaçan birçok ünlü Alman akademisyenin bilimsel araştırmalarını barındırıyordu. Ali Yar, Kerim Erim, Richard von Mises, Hilda Geiringer ve William Prager gibi tanınan matematikçilerden dersler aldı.

Kahramaner, 1939 yılında, başarılı akademisyenleri aracılığıyla daha önce büyük bir akademik başarıya sahip olan İstanbul Üniversitesi Matematik ve Astronomi Bölümü’nden mezun oldu. 1939-1940 yılları arasında fizik alanında araştırma projeleri üstlendi.

Bir süre Çamlıca Kız Lisesi’nde asistan öğretmen olarak görev yaptıktan sonra 1943 yılında doktora eğitimine başladı. 1943 yılında Almanya’da Friedrich-Alexander Üniversitesinde doktora eğitimini danışmanı Adolf Hurwitz ile tamamlayan Türkiye’nin ilk doktora dereceli matematikçisi Kerim Erim ile Karmaşık Fonksiyonlar Teorisinde Katsayı Problemleri üzerine doktora çalışmalarına başladı. Kerim Erim aynı zamanda Türkiye’de matematik alanında doktora çalışmasını yöneten ilk bilim insanıdır. Kahramaner’in doktora tezi, Sur les fonctions analytiques qui prénnent la même valeur ou des valeurs donnés (ou en m points donnés) başlıklıydı.

1940-1941 eğitim-öğretim yılının başında o dönemde öğretmenler İstanbul’a atanmadığı, bunun yerine Türkiye’nin diğer şehirlerine atandıkları için Çamlıca Kız Lisesi’nde yardımcı öğretmen olarak çalışmaya başladı ve matematik öğretmeni olarak çalıştı. 1943’te İstanbul Üniversitesi Fen Fakültesi Matematik Bölümü Analiz I ve Analiz II derslerinde öğretim görevlisi olarak çalıştı. Doktora tezi onaylandıktan sonra Kahramaner, bilimsel ve akademik çalışmalarına Türkiye’nin ilk Matematik Doktorası olan kadın matematikçilerden biri olarak İstanbul Üniversitesi’nde devam etti.

Yardımcı Doçentlik için Sur l’argument des fonctions univalentes adlı tezini yazdı ve aynı yıl gerekli sınavları başarıyla geçtikten sonra yardımcı doçent unvanını aldı. Rolf Nevanlinna ile Karmaşık Fonksiyonlar Teorisi üzerine araştırma yapmak üzere Ocak 1957’de bir yıllığına Helsinki Üniversitesi’ne gönderildi. Aynı yıl Ağustos ayında Helsinki’de düzenlenen Scandinavian Congress of Mathematicians, International Colloquium on the Theory of Functions’a katıldı ve Ernst Hölder, Wilhelm Blaschke, Lars Valerian Ahlfors, Paul Montel, Olli Lehto, Mieczysław Biernacki, Alexander Gelfond, Albert Pfluger, Wilfred Kaplan, Walter Hayman ve Paul Erdős gibi ünlü matematikçilerle tanışma fırsatı buldu.

1957 yılının kasım ayında, bilimsel araştırmalarına Rolf Nevanlinna’nın ders verdiği Zürih Üniversitesi’nde yaklaşık bir yıl devam etmek için Zürih’e gitti. Ağustos 1958’de, Uluslararası Matematik Birliği tarafından düzenlenen ve Fields Madalyalarının sahiplerine verildiği Edinburgh’daki Uluslararası Matematikçiler Kongresi’ne katıldı.

1958’in sonunda İstanbul Üniversitesi’ne döndü. 1959 sonbaharında Rolf Nevanlinna’dan referans alarak başvurduğu NATO Bursunu kazandı ve bu bursla; 1959-1960 yılları arasında Zürih Üniversitesi’nde çalıştı.

Ardından bir ay Stanford Üniversitesi’nde bilimsel araştırma yaptı. Araştırmasına aynı yıl Eylül ayında Helsinki Üniversitesi’nde devam etti. Ekim 1960 sonunda İstanbul Üniversitesi’ndeki görevine döndü.

Ağustos 1962’de Stockholm’de düzenlenen Uluslararası Matematikçiler Kongresi’ne katıldı. Araştırmalarını aynı yıl Eylül ve Ekim aylarında Helsinki Üniversitesi ve Zürih Üniversitesi’nde yaptı. Ağustos 1966’da II. Rolf Nevanlinna Kolokyumuna davet edildi. Ağustos 1966’da Moskova’daki Uluslararası Matematikçiler Kongresi’ne (ICM) katıldı. Kongrenin ardından profesörlük tezini tamamlamak için Eylül ve Ekim aylarında Helsinki Üniversitesi’nde çalışmalarını sürdürdü.

1968 yılında Sur les singularites d’une application différentiable başlıklı profesörlük tezi kabul edildi ve aynı yıl profesör unvanını aldı. 1970 yılında Londra, Paris, Zürih ve Nice’deki çeşitli üniversitelerde bilimsel çalışmalar yaptı. 1970 yılında Nice’de Uluslararası Matematikçiler Kongresi’ne katıldı.

Aynı yıl Romanya, Yugoslavya, Yunanistan, Bulgaristan ve Türkiye’nin katılımıyla gerçekleştirilen Balkan Matematikçiler Birliği’nin kuruluşuna da katkıda bulundu. 1971’de Atina’daki Balkan Matematikçiler Birliği’ne katıldı. Eylül 1971’de Balkan Matematikçiler Birliği’nin düzenlediği kongreye de katıldı.

Mayıs ve Temmuz 1973’te O. Lehto, Menahem Max Schiffer, O. Tammi, Cevdet Koçak ve H. Minc’i ziyaret ederek bilimsel araştırmalar yaptı. 1976 yılında Silivri Matematik Araştırma Enstitüsü’nün Fonksiyonlar Teorisi Semineri ve Uluslararası Sempozyumu’na katıldı. Bu sempozyumda Rolf Nevanlinna’ya Honoris Causa unvanı verildi. Aynı yıl Jyväskylä Üniversitesi (Finlandiya) madalyası ile ödüllendirildi. Balkan Matematikçiler Birliği’nin 1977 yılında Varna’da düzenlediği konferansa katıldı. 1978’de Helsinki’deki Uluslararası Matematikçiler Kongresi’ne ve Joensuu’daki Rolf Nevanlinna Kolokyumuna katıldı. 1978-1979 yılları arasında İstanbul Üniversitesi Matematik Bölümü Başkanlığı yaptı.

Kahramaner, Ahmet Dernek, Rıfkı Kahramaner ve Yaşar Polatoğlu’nun doktora danışmanlığını ve Semin Akdoğan’ın eş danışmanlığını yaptı.

Kahramaner, kırk yıl akademide yaşadıktan sonra 1983 yılı başında İstanbul Üniversitesi’nden yaş haddi nedeniyle emekli oldu. Emekliliği boyunca bilimsel araştırmalarına devam etti. Ağustos 1987’de Leningrad’daki Rolf Nevanlinna Kolokyumuna katıldı.

Kahramaner, Türkiye Cumhuriyeti’nin 75’inci kutlamasında Haliç Rotary Kulübü tarafından Kurtuluş Savaşı Kılıcı ile ödüllendirildi.

22 Şubat 2006 tarihinde doksan iki yaşındayken hayatını kaybetti ve Karacaahmet Mezarlığı’na defnedildi.^[2] 2013 yılında Işık Üniversitesi’de düzenlenen bir sempozyumla anıldı.^[3][4]

Kahramaner’in oğlu H. Rıfkı Kahramaner ve gelini Yasemin Kahramaner de aynı zamanda matematik profesörüdür.

Çok iyi derecede İngilizce, Fransızca, Almanca ve Arapça bilen Kahramaner, sayısız bilimsel çalışma yazdı, bunlardan bazıları:

• Sur les fonctions analytiques qui prénnent la meme valeur ou des valeurs données en deux points donnés (ou en m points donnés), Revue de la faculté des sciences de l’université d’Istanbul, Série A, Vol. 20, 1955.
• Ein verzerrungssatz des argumentes der schlichten funktionen, (with Nazım Terzioğlu) Revue de la faculté des sciences de l’université d’Istanbul, Série A, Vol. 20, 1955.
• Über das argument der anlytischen funktionen, (with Nazim Terzioglu) Revue de la faculté des sciences de l’université d’Istanbul, Série A, Vol. 21, 1956.
• Sur le comportement d’une représentation presque-conforme dans le voisinage d’un point singulier, Revue de la faculté des sciences de l’université d’Istanbul, Série A, Vol. 22, 1957.
• Sur les applications différentiables du plan complexe, Revue de la faculté des sciences de l’université d’Istanbul, Série A, Vol. 26, 1961.
• Sur les coefficients des fonctions univalents, Revue de la faculté des sciences de l’université d’Istanbul, Série A, Vol. 28, 1962.
• Modern Mathematical Methods and Models Volume I: Multicomponent Methods (A Book of Experimental Text Materials), (Translation from The Dartmouth College Writing Group; E.J. Cogan, R.L. Davis, J. G. Kemeny, R.Z. Norman, J.L. Snell and G.L. Thompson) Malloy Inc., Ann Arbor, Michigan, ABD, 1958.
• Sur l’argument des fonctions univalentes, Revue de la faculté des sciences de l’université d’Istanbul, Série A, Vol. 32, 1967.

Enver Ören
Doğum	10 Şubat 1939 Honaz, Denizli, Türkiye
Ölüm	22 Şubat 2013 (74 yaşında) Şişli, İstanbul, Türkiye
Ölüm sebebi	Beyin kanaması
Defin yeri	Eyüpsultan Mezarlığı
Eğitim	İstanbul Üniversitesi
Meslek	İş insanı, biyolog, akademisyen
Tanınma nedeni	İhlas Holding
Evlilik	Dilvin Ören (e. 1968–2013)
Çocuk(lar)	Ahmet Mücahid Ören (d. 28 Nisan 1972)[1]
Ödüller

Enver Ören (10 Şubat 1939, Denizli – 22 Şubat 2013, İstanbul), Türk iş insanı, biyolog ve akademisyen. İhlas Holding’in kurucusu ve ilk başkanıdır.

Enver Ören, 10 Şubat 1939 tarihinde Denizli’nin Honaz ilçesinde doğdu. İlk ve Orta tahsilini Denizli’de bitirerek Kuleli Askerî Lisesi’ne, oradan da Et ve balık kurumu bursuyla İstanbul Üniversitesi, Fen Fakültesi Zooloji-Botanik bölümüne girdi.^[2][3] 1961 yılında lisans öğretimini tamamladıktan sonra kazandığı NATO bursu ile, Hidrobiyoloji alanında bir buçuk yıllığına mesleki çalışmalar yapmak üzere Napoli’ye gitti.

Dönüşünde hidrobiyoloji kürsüsünde asistan oldu. Bir müddet öğretim görevlisi olarak üniversitede çalıştı. 1970 yılında üniversiteden ve akademik hayattan ayrıldı ve birkaç arkadaşıyla birlikte gazeteciliğe başladı. Çıkardığı gazete önce Hakikat gazetesi, sonra Türkiye gazetesi adını aldı. Sonrasında birkaç arkadaşıyla beraber İhlas Vakfı’nı kurdu. 1989 yılında gazetesi tiraj rekoru kırdı. Bir süre Fatih Erkek Lisesi’nde Biyoloji öğretmeni olarak çalıştı. 1993 yılında inşaat, medya, otomotiv, meşrubat, gıda, ev aletleri, turizm sektörlerinde faaliyet gösteren İhlas Holding’i kurdu. Aynı yıl İhlas Haber Ajansı’nı ve TGRT’yi kurdu. Sahibi olduğu TGRT kanalı yaptığı yayınlara Türkiye’de din ve kültürün doğru anlaşılmasında etkili oldu.

1990 ve 2006’da kendisine iki kez böbrek nakli yapıldı. Ancak geçirdiği tedavi süreci Ören’i yorgun düşürdü. 28 Ocak 2013’te beyin kanaması sebebiyle Şişli’deki Memorial Hastahanesi’ne kaldırıldı. Yapılan bütün tedavilere rağmen 22 Şubat 2013 tarihinde 74 yaşında öldü. Cenazesi 70-80 bin kişinin katılımıyla Eyüp Sultan Camii’nden kaldırıldı. Kılınan cenaze namazının ardından Eyüpsultan Mezarlığı’na defnedildi. Yerine oğlu Ahmet Mücahid Ören geçti.^[4]

Kuleli Askeri Lisesi’ndeyken Kimya öğretmeni Hüseyin Hilmi Işık’la tanıştı ve ondan dersler aldı. Onun kızı olan Dilvin Işık ile 1968’de evlendi. 28 Nisan 1972’de Ahmet Mücahid ismini verdikleri oğulları dünyaya geldi.^[1] 24 Aralık 1999’da başbakan Bülent Ecevit’in imzası ile, devletin yüceltilmesine ve milli menfaatlere yaptığı katkılar nedeniyle Türkiye Cumhuriyeti Devlet Üstün Hizmet Madalyası verildi.^[5]

• 1970-2013: Türkiye (İlk ismi Hakikat’ti, sonra Türkiye adını aldı.)
• 1982-2013: Made in Turkey
• 2004-2013: Post

• 1972-2013: Hakikat Kitabevi

• 1993-2006: TGRT (News Corporation’a ve Ahmet Ertegün’e sattı, frekansı FOX’a devretti.)
• 2004-2010: TGRT Pazarlama (Frekansı TGRT Belgesel’e devretti.)
• 2004-2013: TGRT Haber
• 2004-2007, 2009-2013: TGRT EU (News Corporation’a sattı, frekansı FOX Türk’e devretti, sonrasında geri aldı.)
• 2008-2009: FOX Türk (News Corporation’dan satın aldı, Frekansı TGRT EU’ya devretti.)
• 2010-2013: TGRT Belgesel

• 1993-2013: TGRT FM

• 1993-2013: İhlas Haber Ajansı