20 Şubat tarihinde ölenler

Theodora (d. ? – ö. 20 Şubat 922) I. Romanos’un eşi.

Aslı ve geçmişi bilinmemektedir. Mayıs ya da Haziran 919’da kızı Helena Lekapene’nin VI. Konstantinos ile evlenmesiyle genç imparatorun kayınvalidesi olmuştur. Kocası Romanos, Bizans donanmasında amiral ve damadının naipliğini yapıyordu. Romanos, evliliğin gerçekleşmeyle kendisini basileopatōr (“imparatorun babası”) ilan etti. Eylül 920’de Caesar oldu. 17 Aralık 920 tarihinde ortak imparator olarak tac giydi ve iki imparatorun gücü elinde tutan kıdemlisi oldu. Theodora, Augusta olarak Ocak 921’de tac giydi. Bir yıl sonra ölünceye kadar bu unvanı elinde tuttu.

Romanos ile olan evliliğnden 6 çocuğu olmuştur.

• Hristoforos Lekapenos, 921 ile 931 yılları arasında ortak imparator. Augusta Sofya ile evlenmiştir. Bu evlilikten Bulgaristan İmparatoru I. Petro ile evlenen Maria (İrini ismini almıştır) ile Mihail Lekapenos doğmuştur. Mihail, büyükbabası tarafından ortak imparator yapılmıştır.
• Stefanos Lekapenos, (ö. 967) 924 ile 945 yılları arasında ortak imparator.
• Konstantinos Lekapenos, (ö. 946) 924 ile 945 yılları arasında ortak imparator.
• Theofilaktos Lekapenos, 933 ile 956 yılları arasında Konstantinopolis Patriği.
• Helena Lekapene, İmparator VII. Konstantinos ile evlendi.
• Agatha Lekapene, Romanos Argyros ile evlendi; torunları imparator III. Romanos’tur.

Makale serilerinden
Bâtınîlik – İsmaililik
Genişlet İmân (Bâtınîlik-İsmaililik)
Genişlet İsmâ‘ilî İmâmet dizgeleri
Genişlet İsmaililik – i’tikadı yapıtaşları
Genişlet Yedi Esâs
Genişlet Ehl-i Abâ ve İmâmet nesli
Genişlet İsmaililik Tarihi
Genişlet Önemli Dâîler
Genişlet Nizârî-İsmaili Devleti ve Elemût – Belde’t-ûl’İkbâl
Genişlet Şi‘î Mezhepler

Muhammad bin Kiya Buzrug Ummid (Farsça: محمد بن کیا بزرگ امید; d. 1097 – ö. 20 Şubat 1162) Alamut Kalesi’nin hakimi.

Lamasar Kalesi’inde 1097 tarihinde doğdu. Babası Kiyâ Büzürgümmîd’in vefâtı üzerine Hicrî 26 Cemaziyelevvel 532 / 9 Şubat 1138 tarihinde veâtı üzerine “Elemûtlar İkinci Gizlenen-İmâmı” olan “El-Môhtadî bin el-Hâdî” tarafından Alamut Kalesi Komutanlığı görevine atandı. Muhammad bin Kiya Hicrî 532 – 554 / Milâdî 1138 – 1159 yılları arasında toplam 22 yıl Alamut Kalesi’nin komutanlığı görevini yürüttü.

Muhammed döneminde haşhaşilerin suikastları devam etmiştir işlenen suiksat sayısı 14’tür ilk kurban ise daha önce öldürülen Abbasi Halifesi Müsterşid’in oğlu er-Râşid oldu. Nitekim Raşid İsfahanda 6 haziran 1138 yılında hizmetinde bulunan 4 haşhaşi tarafından öldürüldü^[1] bu cinayete kızan Isfahan halkı bölgedeki ismaililere saldırdılar. İşlenen diğer suikastler ise şunlardır; 1143 yılında Irak Selçuklu Hükümdarı Davud Tebriz de 4 haşhaşi tarafından öldürüldü. Ayrıca Halkı ismaililere karşı kışkırtıp Pogromlara sebep olan Tiflis, Hamedan ve Kuhistan kadıları, Gürcü bir prens ve Sultan Sencer’in yardımcısı yine bu dönemde öldürüldü. Mazenderan Hükümdarı Şah Gazi Rüstem’in oğlu Girdbazu haşhaşiler tarafından öldürüldü. Hükümdar intikam için Rudbara saldırdı yüzlerce İsmailiyi kılıçtan geçirip kesik başlarından kule yaptı^[2]

İsmâ‘îl’îyye Setir Devri’nden “Gözükür-İmâmlar” devrine geçiş vâkti beklentisinin yaklaşmağa başlaması neticesinde Elemûtlar-Nizârî Devleti hükümdârı ve Nizârî Bâtınî-İsmâ‘îl’îyye Mezheb’inin Yirmi İkinci İmâm-ı Zamânı olan El-Kahir bin el-Môhtadî bi-Kuvvet’ûl-Lâh / bi-Ahkâmî’l-Lâh bin El-Hâdî bin el-Nizâr’ın Hicrî 554 / M. 1159 yılında Elemûtlar-Nizârî Devleti Hükümdârlığı görevini kendisinden Nizârî Bâtınî-İsmâ‘îl’îyye Mezheb’inin Yirmi İkinci İmâm-ı Zamânı sıfatıyla devralması üzerine ömrünün geri kalan iki yılını El-Kahir bin el-Môhtadî bi-Kuvvet’ûl-Lâh / bi-Ahkâmî’l-Lâh’ın Vezîri olarak sürdürdü. Hicrî 3 Rebiülevvel 557 / 20 Şubat 1162 tarihinde vefât etti.

Mustasım Billâh (tam adı : Ebû Ahmed el-Mûsta`sım bi’l-Lâh `Abd’Allâh bin Mansûr el-Mûstensir,) (Arapça: أبو أحمد المستعصم بالله عبد الله بن منصور المستنصر; d. 1221, Bağdat – ö. 1258, Bağdat), 1242 – Şubat 1258 döneminde Abbasi Devleti’nin son hükümdarı ve Irak Abbasileri’nin 37. ve son halifesi.

1221 (hicri 690) yılında Mustansır Billah’ın Hajir adlı bir cariyesinden olmuştur.^[1]

Babası Mustansır öldükten sonra 1242 yılında tahta oturmuştur. Tahta oturduğu sırada Moğollar Horasan’a kadar olan bölgeleri işgal etmişti.

Kaynakların belirttiğine göre Mustasım Billah, liderlik vasfından yoksun, çocuk ruhlu biriydi. Zamanının çoğunu kuş avlamak ve güvercin beslemekle geçirirdi.^[2] Hatta bazı kaynaklarda belirtildiği üzere boş işlerle uğraşırdı.^[3]

Mustasım Billah, 1258 yılının Şubat ayında askeri yönden hiçbir hazırlık yapmamasına^[4] rağmen, Bağdat’ı Hülagû Han’a teslim etmemiştir. İlk günlerde ailesini ve hazinesini yanına alarak bir gemiyle Basra’ya kaçması mümkün olduğu halde kendisine dokunulmayacağı inancıyla şehirde kalan Mustasım Billah 10 Şubat 1258 tarihinde üç oğluyla beraber teslim oldu. Hülâgû önce onu hoş karşıladı ve hâlâ çarpışmakta olan askerlerine ve halka artık direnmemelerini ve silâhlarını bırakmalarını söylemesini istedi.Tellâllar vasıtasıyla yapılan bu çağrı üzerine çatışmalar sona erdi. Fakat bu defa Moğollar’ın katliamı başladı ve farklı rivayetlere göre bir hafta, bir ay veya kırk gün süreyle halkın hepsi yaşlı, kadın, çocuk demeden öldürüldü; şehir tamamen yağma ve tahrip edildi.

Bağdat düşünce Moğol hükümdarı Hülagû Han tarafından Müstasım Billah işkenceyle hazinesinin yeri söyletildikten sonra öldürüldü. Katli, Hülagû Han’ın başmüneccimi Muhammed Et Tusi’nin telkiniyle halifenin kanı dökülmeden yapıldı. Halife bir kilime sarıldı ve atları tarafından ölene dek ezdirdi.^[5] Ölümüne dair en kuvvetli rivayet budur. Bunun dışında Mustasım Billah’ın, Hülagû Han tarafından sarayın hazine dairesine kilitlenerek ölüme terk edildiği de rivayetler arasındadır.

Papa V. Martinus
Roma Piskoposu
V. Martinus’un portresi, Pisanello sonrası
Kilise	Katolik Kilisesi
Seçilme	11 Kasım 1417
Papalık başlangıcı	14 Kasım 1417
Papalık bitişi	20 Şubat 1431
Önce gelen	XII. Gregorius
Sonra gelen	IV. Eugenius
Papazlığa atanma	13 Kasım 1417
Takdis	14 Kasım 1417 Jean Franczon Allarmet de Brogny tarafından
Kardinal yapan	12 Haziran 1405 VII. Innocentius tarafından
Doğum adı	Oddone Colonna
Doğum	Ocak/Şubat 1369 Genazzano, Papalık Devleti
Ölüm	20 Şubat 1431 Roma, Papalık Devleti
Arma
Adı Martinus olan diğer papalar

Papa V. Martinus (yaklaşık 1368 – 20 Şubat 1431), 1417’den 1431’e kadar Papalık yapmıştır. Seçilmesi 1378 ile 1417 yılları arasında yaşanan Katolik Bölünmesini sona erdirmiştir.

Roma’nın en eski ve en seçkin ailelerden birine mensuptur. Kardeşi Giordano, Salerno prensi ve Venosa dükü olmuştur, kızkadeşi 1441 ile 1445 yılları arasında Piombino prensliği yapmıştır.

Papa XI. Gregorius’ten sonraki papa seçimleri, Fransızlarla İtalyanlar arasında çekişmeye yol açtı. Fransızlar kendilerinden bir papa seçip kilise merkezini yeniden Fransa’ya taşımak istiyordu. İtalyanların güçlü bir adayı yoktu, ancak ne pahasına olursa olsun paplığı Roma dışına kaptırmamaya kararlıydılar. Diğer Avrupalıların da Fransa’ya düşmanlık gütmesi üzerine, İtalyanların öne sürdüğü silik bir aday seçimi kazandı ve VI. Urbanus adıyla papa oldu. Ancak VI. Urban papalık vasıfları taşımayan bir adamdı, kaba ve bencil tavırları yüzünden kardinallerin desteğini kaybetti. Sonunda Fransızlar Urban’ın papalığını kabul etmediklerini açıkladılar ve kendi kendilerine bir papa seçtiler. VII. Clemens adını alan yeni papa Avignon’a yerleşti. Aynı anda, biri Roma’da ve diğeri Avignon’da olmak üzere iki tane papa ortaya çıkmış oldu. Fransa’nın uydusu olan devletler ve İngiltere’nin düşmanı İskoçya dışında Avignon’daki papayı destekleyen çıkmadı. Devam etmekte olan Yüzyıl Savaşları’nın etkisiyle İngiltere, Almanya gibi büyük güçler Roma adayından yanaydı. Bölünmeye son vermek için 1409’da Pisa’da bir konsül toplandı ve kardinaller, her iki papayı da reddedip bir üçüncüsü üzerinde uzlaştı. Ancak mevcut iki papa, bu üçüncü papayı (V. Alexander) reddedince meydanda üç tane papa kalmış oldu. Konsül krizi çözmek yerine daha da karmaşıklaştırmıştı. Yoğun müzakereler sonucu Constance Konsili, tek bir papada mutabık kaldı ve V. Martinus’u 1417 yılının 11 Kasım günü papa olarak seçti. O gün aynı zamanda St. Martin günüydü. Aragon bu kararı onaylamadıysa da Katolik dünyasında büyük çapta uzlaşma sağlandığı için bölünme sona erdi.

Lazar Brankoviç
Sırp Despotu
Sırp Despotu
Hüküm süresi	1456-1458
Önce gelen	Curac Brankoviç
Sonra gelen	Stefan Brankoviç
Doğum	1421 Sırbistan
Ölüm	20 Şubat 1458 Smederevo,Sırbistan
Eş(ler)i	Helena Paleologos
Çocuk(lar)ı	Maria Brankoviç Milika Brankoviç Jerina Brankoviç
Babası	Curac Brankoviç
Annesi	Irene Kantakouzane

Lazar Brankoviç (Sırpça: Лазар Бранковић Lazar Branković; d. 1421- ö.20 Şubat 1458), Kral Lazar diye de tanınır — Brankoviç Hanedanından Sırbistanın kralı.

Lazar, Vılkoğlu Brankoviç ile eşi Irene’nin oğlu olarak 1421 yılında dünyaya gelmiştir. Babası Durad’ın 24 Aralık 1456’da ölünce tahta o geçmiştir. 1457’de Lazar II. Mehmed’e bağlılık yemin etmiştir. Lazar Brankoviç 20 Şubat 1458’de öldü.

Lazar Brankoviç, Bizans İmparatoru XI. Konstantinos’un kardeşi ve Mora Despotu Thomas Paleologos’un kızı Helena’yla evlenmiştir. Bu evlilikten üç kızı oldu.

Maria (Bosna Kraliçesi) (1447-1500), Bosna kralı Stjepan Tomašević ile evlenerek Bosna kraliçesi olmuştur.

Milika Brankoviç (1448-1464), III.Leonardo Tocco ile evlenmiştir.III.Carlo Tocco’yu doğururken ölmüştür.

Jerina Brankoviç, İskender Bey’in oğlu II. Con Kastrioti ile evlenmiştir.Costantino Kastrioti’yi doğurmuştur.

Türkler Geliyor Adaletin Kılıcı filminde Kral Lazar’ı Levent Özdilek canlandırmıştır.

John
Danimarka kralı
Hüküm süresi	21 Mayıs 1481 – 20 Şubat 1513
Taç giymesi	31 Temmuz 1815
Önce gelen	I. Christian
Sonra gelen	II. Christian
Norveç kralı
Hüküm süresi	1483 – 20 Şubat 1513
Önce gelen	I. Christian
Sonra gelen	II. Christian
İsveç kralı
Hüküm süresi	6 Ekim 1497 – Ağustos 1501
Önce gelen	VIII. Karl
Sonra gelen	II. Christian
Doğum	2 Şubat 1455 Aalborg, Danimarka
Ölüm	20 Şubat 1513 (58 yaşında) Aalborg, Danimarka
Hanedan	Oldenburg Hanedanı
Babası	I. Christian
Dini	Roma Katolikliği

Johan (Danca, Norveççe ve İsveççe: Hans; né Johannes)^[1] (2 Şubat 1455 – 20 Şubat 1513), 1481 ile 1513 yılları arasında Danimarka, 1483 ile 1513 yılları arasında Norveç ve 1497-1501 yılları arasında İsveç kralı. 1482’den 1513’e kadar, kardeşi I. Friedrich ile ortak olarak Schleswig ve Holstein’ın dükü.

Kral John’un en önemli üç siyasi hedefi Kalmar Birliği’nin restorasyonu, Hansa Birliği’nin hakimiyetinin azaltılması ve güçlü bir Danimarka inşa etmekti.

II. Joseph
Kutsal Roma İmparatoru
Hüküm süresi	18 Ağustos 1765 – 20 Şubat 1790
Önce gelen	I. Franz
Sonra gelen	II. Leopold
Doğum	13 Mart 1741 Schönbrunn Sarayı
Ölüm	20 Şubat 1790 (48 yaşında) Viyana
Defin	Kapuzinergruft
Eş(ler)i	Parmalı İsabella Maria Bavyeralı Maria Josepha
Çocuk(lar)ı	Arşidüşes Maria Theresia
Tam adı Benedikt August Johann Anton Michael Adam
Hanedan	Habsburg-Lorraine
Babası	I. Franz
Annesi	Maria Theresia

II. Joseph, (d. 13 Mart 1741, Viyana – ö. 20 Şubat 1790, Viyana) Kutsal Roma İmparatoru (1765-1790), Avusturya Arşidükü (1780-1790), Bohemya Kralı (1780-1790), Macaristan, Hırvatistan ve Slovenya kralı (1780-1790).^[1]

II. Joseph Avusturya Arşidüşesi Maria Theresia ile Kutsal Roma İmparatoru I. Franz’ın en büyük oğluydu. Habsburglarının topraklarını önce annesi Maria Theresia ile birlikte (1765-1780), sonraları tek başına (1780-1790) yönetti. Bir “Aydın despot” olarak yönetsel, yasal, ekonomik ve dinsel reformlar yaptı ama fazla başarılı olamadı.^[2]

Katolik olmayanlara baskı uygulayan fermanları askıya alıp hoşgörü siyaseti güttü. Lüteryenler, Kalvinistler, Ortodoks Hristiyanlar ve (diğerlerinden bir sene sonra) Yahudilerin özgürce ibadetlerini yapmaya, mesleklerini icra etmelerine, devlet memuru olabilmelerine ve üniversiteye gitmelerine izin verildi.

Evliliği kamusal bir sözleşme haline getirdi miras boşanma gibi davaların kilise mahkemesinde değil sivil mahkemelerde görülmeye başlandı.

Manastırlar ve kilise toprakları satıldı bu paralar ruhban sınıfının eğitimine ve emekli edilen din görevlilerine emekli maaşı olarak bağlandı.

Tüm topraklarda serfliği kaldırdı yerine daha insancıl bir düzen getirdi.

Vergilerin vatandaşlar eşit derecede yüklenmesi için vergi sistemini değiştirdi. Yeni sistem için herkesin sahip olduğu arizler alanı ölçüldü ve ödeyecekleri vergiler buna göre belirlendi. Ülkeyi daha üniter hale getirmek için Macaristan’ın resmi dilini Latinceden Almancaya çevirdi.

Mirza Muhammed Hasan Şirazi
Kişisel bilgiler
Doğum	25 Nisan 1815 Şiraz, İran
Ölüm	20 Şubat 1895 (79 yaşında) Samarra, Irak
Milliyeti	İran
Dini	İslam, Şiî

Mirza Muhammed Hasan Şirazi (Farsça: سید محمدحسن حسینی شیرازی, Arapça: آية الله العظمى السيد محمد حسن الشیرازي), tam adıyla Ebû Muhammed Muizzüddîn Mirzâ Muhammed Hasen b. Mahmûd b. İsmâil eş-Şîrâzî el-Hüseynî (1814- 1896), İslam alimi.^[1]

Muhammet hasen Şirazi hicri 15 Cemaziyelevvel 1230 tarihinde İran’ın Şiraz kentinde dünyaya geldi ve burada yetişti. Babası yetkin bir hattatmiş. Muhammet hasen çocukken babasını kaybetti. O zamandan beri dayısı onu yetiştirdi, ilk eğitimini de ondan aldı. Üç dört yaşında çeşitli ilimleri tehsil etmeye başladı. Bu yaşta katipliği öğrendi. Farsça yazmak ve okumağı öğrendikten sonra, hicri 1236 yılından Arapça öğrenmeğe başladı. Nihayet 8 yaşta ilk tahsilini tamamladı. 17 Safer 1248 (16 Temmuz 1832) tarihinde tahsilini ilerletmek için bölgenin ilim merkezi İsfahan’a gitti. Orada Muhammed Takī el-İsfahânî, Müderris lakabıyla meşhur Hasan el-Beydâbâdî, Molla Muhammed İbrâhim b. Muhammed Hasan el-Kelbâsî (el-Kerbâsî) gibi âlimlerden felsefe, astronomi, matematik ve tıp dersleri aldı. Sonra mukaddes mekanları ziyaret için Irak’a giderek Necef’e yerleşti. Necef’te Muhammed Hasan Necefî, Hasan Kâşifülgıtâ ve Murtazâ el-Ensârî’den ders aldı. Muhammet hasen Şirazi Meşkûr b. Muhammed Cevâd b. Meşkûr el-Hevlâvî, Hasan b. Ca’fer en-Necefî ve Ali et-Tüsterî gibi âlimlerden hadis dinledi. Şirazi’nin hocası, Murtazâ el-Ensârî 1281 yılında öldü. Onun ölümünden sonra talebeleri onun yerine Hasan eş-Şîrâzî’yi seçtiler. Daha sonra Şirazi, Şiîler’in merci-i taklîdi oldu. Bu zamanda, devrinin müceddidi olarak tanındı.^[2] Şirazi, 1287 yılında hacca gitti. 1292 yılında Samarra’ya yerleşerek ömrünün sonuna kadar burada kaldı. Mirza Muhammet hasen Şirazi 24 Şaban 1312 tarihinde Samarra’da öldü. Onun naaşı Necef’e nakledildi ve Nâsır Ali Han el-Efgānî’nin inşa ettirdiği medresenin hazîresine gömüldü.^[3]

Nasıreddin şah 1890 yılında bir İngiliz olan binbaşı Gerald F. Talbot’la yaptığı antlaşmayla, İran’ın tütün endüstrisini (Alım, Satım, Dağıtım,İşleme) veren bir anlaşma imzaladı ancak Talbet şirketini verilen bu imtyaz yabancıların sömürüsü olarak algılandı. Muhammet hasen Şirazi tütünü üretme, kullanma ve ticaretini yasak olduğuna dair bir fetva verdi. Şaha da bir telgraf çekti. Bu fetvanın ardında halk tütün boykotuna başladı, şahın sarayındaki nargileler bile gizlice tahrip edildi.^[4]

Şirket yetkilileri, Şirazi’yi ikna etmek için büyük meblağlara varan rüşvetler teklif ettilerse de sonuç alamadılar. Nihayet şah imtiyazı feshetmeye mecbur oldu. Bunun üzerine Şirazi de fetvasını geri aldı. Bu olayın en önemli yanı, İran tarihinde müctehidleri devlete karşı birleştiren ve onları halkın temsilcileri olarak siyasi otorite üzerinde baskı yapma konumuna getiren ilk hareket olmasıdır.^[5]

• Ḥavaşi ʿale’l-Menasik
• Ḥaşiye ʿala Necati’l-ʿibad
• Taʿliḳa ʿala Muʿâmelâti’l-Âḳā el-Bihbehani
• Ḥaşiye ʿale’n-Nuḫbe
• Risale fi’l-müştaḳ

Robert Edwin Peary (d. 6 Mayıs 1856 – ö. 20 Şubat 1920), Kuzey Kutbu’na ilk kez ayak basan olarak kabul edilen Amerikalı kâşif.

ABD’nin Pensilvanya eyaletindeki Cresson kentinde doğdu. Brunswick’teki Bowdoin College’i bitirdikten sonra ABD donanmasına katıldı. 1886’da Grönland’a yaptığı bir yolculuktan sonra Kuzey Kutup Bölgesi’nde keşifler yapmaya karar verdi. 1891-1908 arasında Grönland’a yapılan beş seferi yönetti.

Peary, Kuzey Kutup Bölgesi’ndeki gezilerinde edinmiş olduğu deneyimlerden Grönland’dan Kuzey Kutbu’na yaptığı keşif gezisinde yararlandı. Peary’nin gemisi Roosevelt Kuzey Kutup Bölgesi’ndeki keşif gemileri için özel olarak yapılmıştı. İlk iki gezisinde Kuzey Kutbu’na ulaşamayan Peary, ulaşmak için yaptığı üçüncü ve son seferinde Grant Arazisi’ndeki Colombia Burnu’ndan büyük bir grupla ve taşınabilecek en fazla araç gereçle yola çıktı. Kâşifler küçük öncü kolunun seçip işaretlediği yolu izliyorlardı. Belirli aralıklarla ana gruptan ayrılan küçük gruplar, ancak geri dönmelerine yetecek kadar erzak alıp kalanını yola devam edenlere bırakarak hareket üstlerine dönüyorlardı. Yolculuğun 225 kilometrelik son kısmı başlarken grupta yalnızca Peary, Matthew Henson ve dört Eskimo kalmıştı. Kâşifler kutup noktasına ulaştıklarına karar verince, orada 30 saat kadar kalarak gözlemlerde bulundular ve bilimsel veri topladılar. Peary yaptığı keşif gezileriyle Grönland’ın bir ada olduğunu kanıtladı ve Eskimolar’a ilişkin araştırmalar yürüttü. Kuzey Kutup Bölgesi’ndeki denizler, gelgit olayları ve rüzgârlarla ilgili bilgiler topladı. Ne var ki, Peary’nin olayları kaydetmekte titizlik göstermemiş olması ve bazı bilgilerin eksikliği uzmanlar arasında kuşkular yarattı ve Kuzey Kutbu’na ulaşıp ulaşmadığı tartışmalara yol açtı.

Peary kutup noktasının 8 kilometrelik çevresinde derinlik ölçümleri yapmış ve 2700 metrede bile deniz dibine ulaşamamıştı. Böylece Kuzey Kutbu’nın buzla kaplı büyük bir denizin ortasında olduğunu kanıtlamış oldu

Ferruccio Lamborghini
Ferruccio Lamborghini (1965)
Doğum	Ferruccio Elio Arturo Lamborghini 28 Nisan 1916 Cento, İtalya
Ölüm	20 Şubat 1993 (76 yaşında) Perugia, İtalya
Meslek	Lamborghini’nin kurucusu
Evlilik	Clelia Monti
Çocuk(lar)	2
İmza

Ferruccio Lamborghini (d. 28 Nisan 1916 – ö. 20 Şubat 1993), İtalyan araba üreticisi Lamborghini markasının kurucusudur.

Ferruccio Lamborghini Renazzo di Cento adında Ferrara’nın ufak bir köyünde doğmuştur. II. Dünya Savaşı’ndan sonra aldığı FIAT Topolino modelini geliştirerek 500 cc olan motor hacmini 750 cc’ye çıkarmış ve 1948 yılında meşhur Mille Miglia yarışına katılmıştır. Yaptığı kazadan sonra yarışı bırakmıştır.

II. Dünya Savaşı’nın sonrasında önemli bir traktör ve havalandırma ile soğutma sistemleri üreticisi olan Lamborghini’nin spor arabalara karşı büyük bir merakı vardı. Bir Mercedes-Benz 300SL, Jaguar E-Type, Alfa Romeo 1900, Lancia Aurelia B20 ve Maserati 3500GT satın alıp kullandıktan sonra, ilk Ferrari’sini aldı. Bu bir 250GT’idi. Çok kısa bir sürede 3 Ferrari daha alarak bir Ferrari hayranı oldu. Ancak bütün Ferrari’lerinde olan debriyaj problemi yüzünden Ferrari fabrikasına gider. Burada birkaç saat geçmesine rağmen sorun bir türlü giderilemez ve Lamborghini Enzo Ferrari ile konuşmak ister. Enzo Ferrari Lamborghini’ye bir traktör üreticisi asla bir Ferrari’yi eleştiremez cevabını verir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Ferrari’nin bu cevabı ile küçük düşen Lamborghini, fabrikasına döner ve debriyajını tamir etmeye başlar. Bunu yaparken aslında Ferrari’sinde kullanılan debriyajın aynısının kendi traktörlerinde de olduğunu fark eder. Debriyajını kendisi daha sağlamını yaparak değiştirir ve problemi çözer. Ardından Lamborghini; Ferrari’den hızlı, daha güvenilir ve daha sağlam arabalar yapmak ister. Bundaki amacı ise spor arabaların sadece Ferrari tarafından yapılır ifadesini değiştirmekti.

Hedefi için ilk olarak kendisini Ferrari fabrikasının yakınında bulmuş ve eski Ferrari mühendisleri Gianpaolo Dallara ve test sürücüsü Bob Wallace’ı işe almıştır. İlk üretimi olan Lamborghini 350GT her yönü ile Ferrari’den daha iyidir. Üçüncü üretim modeli olan Miura efsanevi ve nefes kesen bir araç olmuştur ve ortadan motorlu spor otomobil çağını başlatmıştır.

Lamborghini pek çok eşsiz lüks, güvenlik ve şık tasarımı ile İtalyanların otomobil üretiminde en iyi olduklarını kanıtlamıştır.

Bir spor otomobil üreticisi olarak, Ferruccio Lamborghini yarış politikası ile emsalsizdi. Diğer spor araba üreticileri motor yarışlarını kazanarak ürettikleri araçların hızlarını, güvenilirliklerini ve meziyetlerini göstermek isterken, Lamborghini kesinlikle kendi şirketinin yarışlara katılmasını ya da destekleyici dahi olmasını istememiştir. Yarış karşıtı politika Lamborghini ile çalıştırdığı yarış taraftarı eski Ferrari mühendisleri arasında gerilime yol açmıştır. Onlara projelerine devam etmelerine izin vermiştir fakat bu projelerin yarış versiyonu yapılmamıştır.

Proje geliştirilip Miura’da kullanılmıştır.

Şirketin arması bir boğadır. Bu boğa ise Lamborghini’nin boğa burcu olmasından gelmektedir. Miura adını bir boğa yetiştiricisi Don Eduardo Miura’dan alırken, Islero ise adını Miura tarafından yetiştirilmiş ve ünlü matador Manolete’yı öldüren bir boğadan almaktadır. Espada’nın anlamı ise matadorlar tarafından kullanılan bir kılıç türüdür.

Jarama’da ise daha önce boğa güreşleri için kullanılan ama günümüzde yarış pisti olarak kullanılan İspanya’nın Jerez pistinden adını almıştır.

Countach ise Piyemontece’de bir erkeğin güzel bir kadını gördüğünde tepki olarak verdiği nara, nidadır. Bu isimle Lamborghini geleneklerini bozmuştur.

Daha sonra şirket geleneğine geri dönmüş ve Diablo (ünlü bir boğa), Murcielago (24 kılıç darbesine rağmen ölmeyen ve daha sonra Miura’ya hediye edilen boğa), Gallardo (Miura’nın yetiştirdiği bir boğa) ve son olarak Reventon (ünlü matador Felix Guzman’ı öldüren meşhur boğa) ile bu geleneği sürdürmüş ve sürdürmeye devam etmektedir.

1972 yılında Güney Amerika’dan aldığı büyük bir sipariş doğrultusunda traktör fabrikasında geliştirmeler ve kapasite arttırımı yapan Lamborghini, bu siparişin iptali üzerine traktör fabrikasının hisselerini satmıştır.

Ayrıca 1972 yılında Georges-Henri Rossetti Lamborghini’nin spor araba işinde ortağı olmuştur. Bir yıl sonra ise Lamborghini hisselerini Rossetti’ye satmış emekli olmuştur. Çiftlik ve üzüm bağları satın almıştır.^[1] Lamborghini 1993’te 76 yaşında Perugia’da hayata veda etmiştir.

Zekeriya Güçlü, (27 Nisan 1972; Topalköy, Razgrad, Bulgaristan – 20 Şubat 2010; İstanbul), 1997 Dünya Güreş Şampiyonası’nda altın madalya kazanmış Türk millî güreşçi.

1983 yılında güreşe başladı. On iki yaşına geldiğinde ailesinden ayrılarak yatılı spor okuluna başladı. Bulgaristan’ın 1980’lerin sonunda hızlandırdığı asimilasyonla bölge halkı yoğun bir şekilde yeniden Türkiye’ye göç etmeye başlar. Bunlar arasından başarılı güreşçiler de çıkar. 1973 doğumlu Zekeriya Güçlü, bunlardan biridir. İstanbul’a gelince İstanbul Güreş İhtisas’ta çalışmalar yapar. Daha sonra, kendisi gibi asimilasyondan kaçan şampiyon güreşçiler İsmail Nizamoğlu ve Efraim Kamberoğlu’nun gözetiminde Haliç Tersaneleri’nde spor hayatını sürdüren Güçlü’nün hem fiziği hem de azmi, dönemin genç ve ümit millî takım hocalarının dikkatini çekince millî takım kamplarına alınır. 1990’da gençlerde dünya şampiyonu olan Güçlü, 1992’de ümitlerde Avrupa şampiyonu unvanını kazanır. Akdeniz ve Balkan Oyunları’nda da birincilikler kazanan Zekeriya Güçlü’nün en büyük engeli, aynı kiloda güreştiği ve Türk güreşinin son yıllarda yetiştirdiği en büyük ağır sıkletlerden Mahmut Demir ve sonrasında Aydın Polatçı olur. Mahmut Demir’in 1996’da olimpiyat şampiyonu olup güreşi bırakmasının ardından Zekeriya Güçlü Avrupa ve dünya şampiyonlarına katılmaya başlar. Önce askerlik görevini yaparken 1996’da Dünya Ordulararası güreş şampiyonu olur. Ardından Akdeniz Oyunları’nda şampiyon olur.

Zekeriya Güçlü, 1997 yılında Rusya’nın Krosnoyarsk şehrinin Yenisey Spor Salonunda düzenlenen 1997 Dünya Güreş Şampiyonası’nda ilk turda Belaruslu Aleksey Medvedev’i 4-1, ikinci turda İranlı Ebrahim Mehraban’ı 3-0, çeyrek finalde Kanadalı Oleg Ladik’i 3-1, yarı finalde Ukraynalı Yuri Chobitko’yu 1-0, finalde Kübalı Alexis Rodríguez’i 4-0 yenerek dünya şampiyonu oldu ve altın madalyayı kazandı.^[2] Güçlü, bu başarısının ardından mayosunu genç isimlere bırakırken, Türk güreşine önce İstanbul Gemi Sanayii’nde, ardından Gebze Belediyesi’nde hizmet vermeye devam eder.^[3]

Serbest stil güreşte, 1990 yılında Ümitler Balkan ve Gençler Dünya Şampiyonu, 1991 yılında Ümitler Dünya İkincisi ve Balkan Şampiyonu, 1992 yılında Ümitler Avrupa Şampiyonu, 1997’de Akdeniz Oyunları Şampiyonu ve 1997 yılında da Rusya’nın Krasnoyarsk kentinde büyükler kategorisinde 125 kilo Dünya Şampiyonu oldu.^[4]

Spor kariyeri bittikten sonra vefat edene kadar doğduğu yer olan Razgrad’ta ticaretle ilgilendi. Hak ve Özgürlükler Hareketi Samuil ilçe başkanıydı.^[5]

2009 yılının Kasım ayında, safra kesesindeki taşın pankreas kanalına düşerek tıkanmaya yol açması nedeniyle aniden fenalaşan ve İstanbul Avcılar’da bir özel hastaneye kaldırılan Zekeriya Güçlü, yaklaşık 1 ay süreyle burada tedavi gördükten sonra, Çapa Tıp Fakültesi Hastanesi’ne nakledilmişti. 2 ayı aşkın süredir bu hastanede tedavi gören Zekeriya Güçlü, akşam safra kesesinden ameliyat edildikten sonra, yeniden ağırlaştı ve sonraki sabah öldü.^[6][7]

1. 1990 yılı Sakarya, Türkiye’de Serbest stil +100 Kg da Ümitler Balkan 1.
2. 1990 yılı İstanbul, Türkiye’de Gençler Serbest stil 115 Kg da Dünya 1.
3. 1991 yılı Prievidze, Çekoslovakya’da Ümitler Serbest stil 130 Kg da Dünya 2.
4. 1991 yılı Yugoslavya’da Serbest stil +100 Kg da Gençler Balkan 1.
5. 1992 yılı Macaristan’da Ümitler Serbest stil Avrupa 1.
6. 1997 yılı Bari, İtalya’da Serbest stil 125 Kg da Akdeniz Oyunları 1.
7. 1997 yılı Krosnoyarsk, Rusya’da Serbest stil 125 Kg da Dünya 1.
8. 1998 yılı Ankara, Türkiye’de Erkekler Serbest stil 130 Kg Dünya Üniversiteler 2.
9. 2000 yılı Tokyo, Japonya’da Erkekler Serbest stil 130 Kg Dünya Üniversiteler 1.
10. 2001 yılı Tunus, Tunus’ta Erkekler Serbest stil 130 Kg Akdeniz Oyunları 1.
11. 2002 yılı Bakü, Azerbaycan’da Erkekler Serbest stil 130 Kg Avrupa 3.

Şener Eruygur TOP.1960-52
Doğum	17 Haziran 1941 Erzurum, Türkiye
Ölüm	20 Şubat 2023 (81 yaşında) Kadıköy, İstanbul, Türkiye
Defin yeri	Karacaahmet Mezarlığı, İstanbul
Bağlılığı	Türkiye
Hizmet yılları	1960-2004
Rütbesi	Orgeneral
Komutası	5. Kolordu Topçu Grubu, 105. Topçu Alayı, Kara Harp Akademisi Öğretim Üyesi, 1. Ordu Harekat Başkanı, MSB Asker Alma Daire Başkanı, 49. Piyade Tugayı, Topçu Füze Okulu ve Eğitim Merkezi, MSB Müsteşarı, 5. Kolordu, Kara Kuvvetleri Kurmay Başkanı, Jandarma
Ödülleri
Ailesi
Eşi	Mukaddes Eruygur
Çocukları	2

Mehmet Şener Eruygur (17 Haziran 1941, Erzurum – 20 Şubat 2023, İstanbul), Türk asker. Eski Jandarma Genel Komutanı.

1958’de Kuleli Askerî Lisesinden mezun olduktan sonra 1960 yılında Kara Harp Okulundan topçu subayı olarak mezun oldu. 1961 yılında Topçu Okulunu bitirerek, 1971’e kadar çeşitli topçu birliklerinde Takım ve Batarya Komutanlığı ve Karargâh Subaylığı yaptı. 1971 yılında girdiği Kara Harp Akademisinden 1973’te mezun oldu. 1974 yılında Atatürk Üniversitesi İşletme Fakültesi’ni bitirdi. 1975 yılında NATO Savunma Koleji’nden mezun oldu. 1976 yılına kadar çeşitli kıta ve karargâhlarda görev alan Eruygur, 1976-1978 yılları arasında Bükreş Kara Ataşeliği yaptı. Daha sonra sırasıyla; 5. Kolordu Topçu Grup Komutanlığı ve 105. Topçu Alay Komutanlığı, Kara Harp Akademisi Öğretim Üyeliği ve 1. Ordu Harekât Başkanlığı görevlerinde bulundu.

1987 yılında Tuğgeneral rütbesine terfi etti. Bu rütbede Millî Savunma Bakanlığı Asker Alma Daire Başkanlığı ve 49. Piyade Tugay Komutanlığı görevlerini yaptı. 1991 yılında Tümgeneral rütbesine terfi etti. 1993’e kadar sürdürdüğü Millî Savunma Bakanlığı Asker Alma Daire Başkanlığı görevinin ardından, 1993-1996 yıllarında Topçu Füze Okulu ve Eğitim Merkez Komutanlığı yaptı. Yine 1996 yılında Korgeneral rütbesine terfi etti ve sırasıyla 5. Kolordu Komutanlığı ve Millî Savunma Bakanlığı Müsteşarlığı görevlerini yürüttü.

2000 yılında orgeneral rütbesine terfi ederek Kara Kuvvetleri Kurmay Başkanlığına, 2002 yılında Jandarma Genel Komutanlığına atandı. 30 Ağustos 2004 itibarıyla emekliye ayrıldı.

Fransızca ve İngilizce bilen Şener Eruygur, Mukaddes Eruygur ile evli olup, iki çocuk babasıdır.

Emekliye ayrıldıktan sonra Atatürkçü Düşünce Derneği Genel Başkanlığına seçildi. 2007 yılındaki, Cumhuriyet Mitingleri’nin organizatörleri arasında yer aldı. Bu görevini 2010 yılındaki kongrede Tansel Çölaşan’a devretti.

2007 yılında Nokta dergisinin yayınladığı dönemin deniz kuvvetleri komutanı Oramiral Özden Örnek’e ait olduğu iddia edilen fakat Örnek’in reddettiği günlüklerde 2003 ve 2004 yıllarında planlanan “Ayışığı” ve “Sarıkız” adlı askeri darbeler’in öncülüğünü yaptığı iddia edildi. Fakat 2007 yılında bu iddia ile ilgili soruşturma açılmadı.

1 Temmuz 2008 sabahı, Ergenekon Soruşturması kapsamında yapılan operasyon ile İstanbul Cumhuriyet Savcısı Zekeriya Öz ve Mehmet Ali Pekgüzel’in talimatıyla, oturduğu askerî lojmanda gözaltına alındı. Evinde yapılan arama, eşzamanlı diğer sivil baskınların aksine 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 119’uncu maddesi 5’inci fıkrasındaki “Askeri mahallerde yapılacak arama, Cumhuriyet savcısının istem ve katılımıyla askeri makamlar tarafından yerine getirilir.” düzenlemesine dayanarak, cumhuriyet savcısı gözetiminde askerî görevlilerce yapıldı. Eruygur’un, gözaltına alınan diğer kişilerle birlikte İstanbul’a getirildi. İstanbul Nöbetçi 13. Ağır Ceza Mahkemesi, 5 Temmuz’u 6 Temmuz 2008’e bağlayan gece, hakkında tutuklama kararı verdi. 16 Mart 2009 günü tempo24.com.tr internet haber sitesinde yayınlanan ve Mustafa Balbay’ın bilgisayarından çıktığı iddia edilen ve Balbay’ın reddettiği günlüklerde de, 2003-2004 askeri darbe planları yapıldığı ileri sürülmektedir. Eruygur ise suçlamaları reddetmiştir.

3 Eylül 2008 tarihinde Kocaeli Muharebe Hizmet Destek Eğitim ve Garnizon Komutanı Korgeneral Galip Mendi, Kandıra Cezaevinde tutuklu bulunan emekli Orgeneral Şener Eruygur ile Orgeneral Hurşit Tolon’u Türk Silahlı Kuvvetleri adına ziyaret etmiştir.^[1][2][3]

Eruygur 17 Eylül 2008 tarihinde tutuklu bulunduğu hapishanede merdivenlerden düşerek yaralandı ve beyin kanaması geçirdi. Kocaeli Üniversitesi Tıp Fakültesine yoğun bakıma kaldırıldı. 21 Eylül’de sağlık sorunlarından dolayı tahliye edildi. Avukatları hafızasını kaybettiğini belirtmektedir.^[4]

5 Ağustos 2013’te İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından karara bağlanan Ergenekon davasında ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına çarptırıldı.^[5] Ancak Ergenekon Davası’nın temyiz incelemesini yapan Yargıtay 16. Ceza Dairesi, yerel mahkemenin verdiği kararı 21 Nisan 2016 tarihinde bozdu.^[6]

20 Şubat 2023 tarihinde Kadıköy’de tedavi gördüğü özel hastanede hayatını kaybetti.^[7] Ertesi gün Büyük Selimiye Camii’nde kılınan cenaze namazının ardından Karacaahmet Mezarlığı’na defnedildi.^[8]

• 
  Şener Eruygur’un Karacaahmet Mezarlığı’ndaki mezarı
• 
  Şener Eruygur’un Karacaahmet Mezarlığı’ndaki mezarı
• 
  Şener Eruygur’un mezar taşı