2 Şubat tarihinde doğanlar

Didius Julianus
20. Roma imparatoru
Hüküm süresi	28 Mart – 1 Haziran 193
Önce gelen	Pertinax
Sonra gelen	Septimius Severus
Doğum	30 Ocak 133 (Cassius Dio) 2 Şubat 137 (Historia Augusta) Milano
Ölüm	1 Haziran 193 (56 veya 60 yaşında) Roma
Eş(ler)i	Manlia Scantilla
Çocuk(lar)ı	Didia Clara
Tam adı Marcus Didius Salvius Julianus Severus
Babası	Quintus Petronius Didius Severus
Annesi	Aemilia Clara

Marcus Didius Salvius Julianus Severus (d. 30 Ocak 133 ya da 2 Şubat 137 – ö. 1 Haziran 193). Roma imparatoru. (28 Mart 193-1 Haziran 193 tarihleri arası)

Öldürttüğü selefi Pertinax’tan sonra, tahtı Praetorian muhafızlarından satın alarak İmparator oldu. Bu, 193–197 yılları arası süren Roma İç Savaşı’nın sebebi oldu. Julianus, halefi Septimius Severus tarafından görevinden alınarak ölüme mahkûm edildi.

Julianus Quintus Petronius Didius Severus ve Aemilia Clara’nın oğlu olarak doğdu. Babası Milano’nun önde gelen ailelerinden birinden, annesi ise Roma soyundan Afrikalı bir kadındı. Clara Konsül mevkiinden bir ailedendi. Kardeşlerinin adları Didius Proculus ve Didius Nummius Albinus’tur. Doğum tarihi Cassius Dio tarafından 30 Ocak 133 olarak verilirken, Historia Augusta’ta da 2 Şubat 137’dir. Didius Julianus Roma imparatoru Marcus Aurelius’un annesi Domitia Lucilla tarafından yetiştirildi. Evlendiği Manlia Scantilla isimli Romalı kadından 153 yılında tek çocuğu ve kızı Didia Clara doğdu.

175’te Konsül olmuştur. Selefi Pertinax’ın katlinden sonra tahtı, Praetorian Muhafızlarından açık artırma ile satıldı. Didius Julianus, öldürülen selefi Pertinax’ın eşinin şehir valisi babası Titus Flavius Sulpicianus’un 20.000 sestertius’luk teklifini her asker için 25.000 sestertius’a çıkararak geçti. Ordu tarafından tehdit edilen Roma Senatosu, onu İmparator ilan etti. Eşi ve kızına Augusta unvanı verildi.

Mezat fazlasıyla beğenilmemişti ve İmparatorluğun değişik yerlerinde üç general, (Pescennius Niger Suriye’de, Clodius Albinus Büyük Britanya’da ve Septimius Severus Pannonia’da) isyan başlattı. Gittikçe umutsuz bir hal alan askeri durum yüzünden Julianus, Senato’dan Septimius Severus’un ortak imparator olmasını istedi. Ancak Severus Roma önlerindeydi ve gücü paylaşmaya ihtiyacı yoktu. Roma’ya girdi ve Julianus (1 Haziran 193)’de görevden alındı. Senatoda kabul edilen bir önerge ile Julianus ölüme mahkûm edildi ve (önerge) Pertinax’ın kutsal onuruna hediye edildi. Severus Julianus’un boynunu vurdurdu. Praetorian muhafızlarını lağvetti ve Petinax’ı öldüren askerleri de idam ettirdi. Cassius Dio’ya göre, Julianus’un son sözleri; “Ama ne kötülük yaptım? Kimi öldürdüm?” oldu. Naaşı eşi ve kızına teslim edildi ve Via Labicana’da beşinci mil taşı yanında büyük dedesinin mezarında yakıldı.

Resmî unvanlar
Önce gelen: Petinax	Roma imparatoru 193	Sonra gelen: Septimius Severus

John
Danimarka kralı
Hüküm süresi	21 Mayıs 1481 – 20 Şubat 1513
Taç giymesi	31 Temmuz 1815
Önce gelen	I. Christian
Sonra gelen	II. Christian
Norveç kralı
Hüküm süresi	1483 – 20 Şubat 1513
Önce gelen	I. Christian
Sonra gelen	II. Christian
İsveç kralı
Hüküm süresi	6 Ekim 1497 – Ağustos 1501
Önce gelen	VIII. Karl
Sonra gelen	II. Christian
Doğum	2 Şubat 1455 Aalborg, Danimarka
Ölüm	20 Şubat 1513 (58 yaşında) Aalborg, Danimarka
Hanedan	Oldenburg Hanedanı
Babası	I. Christian
Dini	Roma Katolikliği

Johan (Danca, Norveççe ve İsveççe: Hans; né Johannes) (2 Şubat 1455 – 20 Şubat 1513), 1481 ile 1513 yılları arasında Danimarka, 1483 ile 1513 yılları arasında Norveç ve 1497-1501 yılları arasında İsveç kralı. 1482’den 1513’e kadar, kardeşi I. Friedrich ile ortak olarak Schleswig ve Holstein’ın dükü.

Kral John’un en önemli üç siyasi hedefi Kalmar Birliği’nin restorasyonu, Hansa Birliği’nin hakimiyetinin azaltılması ve güçlü bir Danimarka inşa etmekti.

János Szapolyai
Macaristan kralı
Hüküm süresi	10 Kasım 1526–22 Temmuz 1540
Önce gelen	II. Lajos
Sonra gelen	II. János
Erdel voyvodası
Hüküm süresi	1511–1540
Sonra gelen	II. János
Doğum	2 Şubat 1487
Ölüm	22 Temmuz 1540 (53 yaşında)
Eş(ler)i	Izabela Jagiellonka
Çocuk(lar)ı	II. János
Hanedan	Zápolya
Babası	Stephen Zápolya
Annesi	Cieszynli Jadwiga
İmza

János Szapolyai, János Zápolya olarak da bilinir. (d. 2 Şubat 1487 – ö. 22 Temmuz 1540), 1511’den itibaren Erdel voyvodası, 1526’dan ölümüne değin Macaristan Kralı.

1511’de Erdel Voyvodası seçildikten sonra György Dózsa önderliğindeki köylü isyanını bastıran kuvvetleri yönetti. Mohaç Muharebesi sırasında Macaristan Kralı II. Lajos’un çağrısı üzerine ordusuyla yola çıktı ancak bugüne kadar belirlenemeyen bir nedenden dolayı savaş alanına girmedi ve Segedin yakınlarında savaşın bitmesini bekledi.

II. Lajos’un Mohaç Savaşı sırasında ölümü üzerine Székesfehérvár’da toplanan Macar dieti (asiller meclisi) 10 Kasım 1526’da János Szapolyai’yi Macaristan Kralı seçti. Kararı kabul etmeyen asillerin oluşturduğu bir diğer diet ise bir ay sonrasında Presburg’da (Bugün Bratislava) toplanarak Avusturya Arşidükü Ferdinand’ı Macaristan Kralı seçti. János Szapolyai 1528’de Habsburglara karşı Osmanlı İmparatorluğu’ndan destek istedi ve bu durum I. Viyana Kuşatması’na yol açtı. Ölünce yerine oğlu Sigismund tahta çıkmıştır.

Konstanty Wasyl Ostrogski
Kiev voyvodası
Hüküm süresi	1569–1608
Doğum	2 Şubat 1526 Ostróg, Lehistan-Litvanya Birliği
Ölüm	13 Şubat 1608 (82 yaşında) Ostróg, Lehistan-Litvanya Birliği
Hanedan	Ostrogski Hanedanı
Babası	Konstanty Ostrogski

Konstanty Wasyl Ostrogski (veya bilinen adıyla Kostiantyn Vasyl Ostrozky, Ukraynaca: Костянтин-Василь Острозький, Belarusça: Канстантын Васіль Астрожскi, Litvanca: Konstantinas Vasilijus Ostrogiškis; 2 Şubat 1526 – 13 veya 23 Şubat 1608), Lehistan-Litvanya Birliği’ne mensup Ortodoks prens. Volhynia’nın mareşali ve Kiev Voyvodalığı’nın 1569–1608 yılları arasındaki voyvodasıydı. Ostrogski, I. Dimitri’ye yardım etmeyi reddetti ve Jan Zamoyski’yi destekledi.

Konstanty Wasyl Ostrogski’nin doğum tarihi tartışmalıdır. Bazı tarihçilere göre 1524/1525 civarında doğmuştur.^[1] Bazı tarihçilere göre muhtemelen Turów’da doğdu.

Litvanya Büyük Hetmanı Konstanty Ostrogski’nin oğludur.

XIII. Benedictus
XIII. Benedictus portresi
Doğum	Pietro Francesco Orsini 2 Şubat 1649 Gravina, Puglia, Napoli Krallığı, (günümüzde İtalya)
Ölüm	21 Şubat 1730 (81 yaşında) Roma, Papalık Devletleri, (günümüzde İtalya)
Etkin yıllar	29 Mayıs 1724–21 Şubat 1730
Yerine geldiği	XIII. İnnocentius
Yerine gelen	XII. Clemens
Din	Hristiyanlık (Katolik)

Papa XIII. Benedictus, (İtalyanca: Benedetto XIII; İngilizce: Benedict XIII; Fransızca: Benoît XIII), asıl adı Pietro Francesco Orsini ve keşiş adı Vicenzo Maria Orsini (d. 2 Şubat 1649 Gravina, Puglia, Napoli Krallığı (günümüzde İtalya)– ö. 21 Şubat 1730, Roma), 29 Mayıs 1724 – 21 Şubat 1730 döneminde papa. Asıl Orsini-Gravina sülalesinden olup asıl babasının en büyük erkek çocuğu olduğu için, çocuğu olmayan amcası Bracciano Dükü’nün düklük (prens) unvanı ve düklük gayri-menkul ve menkullerinin varisi idi. Orsini sülalesinden papa olanlardan üçüncüsüdür.

2 Şubat 1649’da Gravina, Puglia’da doğdu ve Pietro Francesco Orsini ismi verildi. Babası Gravina Dükü Ferdinando III Orsini ve annesi Giovanna Frangıpanı della Tolfa idi.

Pietro Francesco Orsini, Katolik Kilisesi’nin Sen Dominilk Tarikatına dahil bir manastırda keşiş olmayı çocukluğundan beri istemekteydi. Asil babası ve ailesinin büyük protestolarına ve caydırma çabalarına rağmen 16 yaşında iken, Venedik şehrine yaptığı bir ziyaret sırasında bu Domikan tarikatının bir manastırına keşiş çırağı olarak kaydoldu. Ailesinin onu bu keşişlik hayatından çıkarttırmak için Papa IX. Clemens’e yaptıkları müracaatlar başarısız kaldı. Papa IX. Clemens bir asil Orsini’nin Katolik kilisesi hiyerarşisine katılmasına çok memnun olmuştu ve onu politik güçlü akrabalarının baskısından kurtarmak için keşiş çıraklık dönemini Papalık emri ile kısaltıp geleneksel dönemin yarısına indirdi. Manastıra keşiş olduktan sonra Keşiş Vincenzo Maria Orsini adını taşıdı.

Pietro Francesco Orsini, girdiği manastırda kendini yüksek Hristiyanlık bilimleri eğitimine hasretti. 1673’te 23 yaşında iken katılmış olduğu tarikat tarafından profesörlük görevi verildi. 22 Şubat 1672’de bir akrabası olan Papa X. Clemens tarafından, kendisinin bir manastıra keşiş olma istekleri dolayısıyla protestoda bulunmasına rağmen, San Sistö’ya kardinal olarak tayin edildi. Sonra kendi seçimi ile İtalya’nın nispeten fakir olan bölgesinde bulunan, Manfredonia (Siponto) Başpiskoposu oldu. 1676’da Papa X. Clemens’in ölümden sonra toplanan Papayı seçecek Kardinaller Konsili’nde Pietro Francesco Orsini, katılmış olduğu zelanti (fanatikler) kliğinde önemli rol oynadı. 1680’de Papa Xİ. İnnocentius tarafından Cesena Başpiskoposu olarak atandı. 1686’da çok ciddi bir hastalık geçirdikten sonra Benevento Başpiskoposu olarak görevlendirildi. Bu görevde 1724’te Papa seçilene kadar 38 yıl kaldı. Aynı zamanda 1701-1715 döneminde Frascatı Kardinal-Piskoposu ve 1715-1724’te Porto ve Santa-Ruffina Kardinal-Piskoposu görevlerini de yüklendi. Papa XIII. İnnocentius 1724’te ölünce toplanan Kardinaller Konsili’nde dört ayrı kliğe bölünen Kardinaller, onu 74 yasında bir ara bulucu aday olarak kabul edip Papa seçtiler.

Papa olduktan sonra XIV. Benedictus olarak bilindi ama daha sonradan (daha önceki XIII. Benedictus’un Katolik kilisesi tarafından anti-papa olduğu kabul edildikten sonra) XIII. Benedictus olarak anılmaya başlandı. Papalık döneminde (özellikle İtalya’da) Katolik papazların ve kardinallerin imtiyazlı yaşayışlarını kontrol etmek ve kardinaller ve papazların nefislerinin isteklerini kırarak çok sade bir hayat yaşamalarını talep eden beyannameler yayınladı. Kendisi de Papa olarak dünya işlerinden çekildi. Papalığın mali ve idari gücü Beneveneto Kardinali iken sekreteri olan Kardinal Niccolò Coscia eline geçti. Bu kişi kendine şahsi avantajlar sağlamak için yıl be yıl büyük mali uygunsuzluklar yapmakla tanındı. XIII. Benedictus’un Papalık döneminde Papalık Devletleri hazinesi bu kişinin mali yolsuzlukları dolayısıyla görülür şekilde daraldı. Papalık dönemi sırasında Almanya, Fransa, İngiltere gibi Avrupa ülkelerinde ve Yeni Dünya Amerika kıtasında, 139 yeni Piskoposluk kurdu ve bu kilise görevlerine Piskoposlar seçip, onları Roma’da şahsen muhteşem atama ayinleri ile görevlerine yerleştirdi.

Papa XIII. Benediktüs 81 yasında iken birden boğaz-burun tıkanıklığından muzdarip oldu ve 21 Şubat 1730 tarihinde Roma’da Vatikan papalık sarayında öldü.

Papa VIII. Alexander
Papa VIII. Alexander portresi
Doğum	Pietro Vito Ottoboni 22 Nisan 1610 Venedik, Venedik Cumhuriyeti, (günümüzde İtalya)
Ölüm	1 Şubat 1691 (70 yaşında) Roma, Papalık Devletleri, (günümüzde İtalya)
Etkin yıllar	6 Ekim 1689 – 1 Şubat 1691.
Yerine geldiği	XI. İnnocentius
Yerine gelen	XII. İnnocentius
Din	Hristiyanlık (Katolik)

Papa VIII. Alexander (İtalyanca:Alessandro VIII; Fransızca:Alexandre VIII), asıl adı Pietro Vito Ottoboni (2 Şubat 1650 Venedik, Venedik Cumhuriyeti, (günümüzde İtalya)– 1 Şubat 1691 Roma, Papalık Devletleri, (günümüzde İtalya)), 6 Ekim 1689 – 1 Şubat 1691 döneminde papa.

Joseph Weydemeyer
Doğum	02 Şubat 1818 Münster, Westphalia
Ölüm	26 Ağustos 1866 (48 yaşında) St. Louis, Missouri

Makale serilerinden
Sosyalizm

Joseph Arnold Weydemeyer d. 2 Şubat 1818, Münster – ö. 26 Ağustos 1866, St. Louis, Missouri), Prusya ve ABD ordusunda subay, gazeteci, siyasetçi ve Marksist devrimci.

İlk başta “doğru sosyalizm taraftarı olsa da 1845-46 arasında Karl Marx ve Friedrich Engels taraftarı oldu.^[2] Komünist Birlik üyesi oldu. 1849’dan 1851’e kadar birliğin Frankfurt birimini yönetti. Brüksel’de Marx’ın verdiği dersleri takip etmek için bulundu. 1848 devrimine katıldı. 1849’dan 1950’ye kadar Neue Rheinische Zeitung’un sorumlu editörlerinden biri oldu.Alman İdeolojisi’nin el yazmasının yazı ekibinin içindeydi.

1851 yılında Almanya’dan ABD’ye göç etti; bir gazeteci olarak çalıştı. Karl Marx tarafından yazılan Louis Bonaparte’in 18 Brumaire’i Weydemeyer tarafından New York’ta kurulan aylık Almanca bir dergi olan “Die Revolution”‘da yayınlandı.

Mihail Frunze Михаи́л Фру́нзе
Sovyetler Birliği Askeri ve Deniz İşleri Halk Komiseri
Görev süresi 15 Ocak 1925 – 31 Ekim 1925
Hükûmet başkanı	Aleksey Rikov
Yerine geldiği	Lev Troçki
Yerine gelen	Kliment Voroşilov
Kişisel bilgiler
Doğum	Mihail Vasilyeviç Frunze 2 Şubat 1885 Bişkek, Rus Türkistanı, Rus İmparatorluğu
Ölüm	31 Ekim 1925 (40 yaşında) Moskova, Rusya SFSC, Sovyetler Birliği
Partisi	Sovyetler Birliği Komünist Partisi
Ödülleri
İmzası

Mihail Vasilyeviç Frunze (Rusça: Михаи́л Васи́льевич Фру́нзе; Rumence: Mihail Vasilievici Frunză; d. 2 Şubat 1885 – ö. 31 Ekim 1925), Ekim Devrimi’nde Bolşevik önderi. Bir Rumen ve Rus aileye mensuptu. Frunze babası Herson Guberniyası’nda görevli bir askerî doktordu. Savaşta Pyotr Vrangel’ı mağlup etmesiyle bilinir.

Öğretimini Almatı’da tamamlayan Frunze, 1904’te Saint Petersburg Politeknik Üniversitesi’ne girdi. Frunze, Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi’nde (RSDLP) aktif hale geldi. RSDİP’nin Vladimir Lenin ve Julius Martov’dan oluşan iki ana lideri vardı. 18 yaşındaki Frunze, Martov’un azınlığı Menşeviklerin aksine, Lenin’in çoğunluğunun, yani Bolşeviklerin yanında yer aldı. 1905 Devrimi’nde tutuklandı. İşkencelerden sonra cezası sürgüne yollamak olarak belirlendi.

Çarlık döneminde on sene kadar sürgünde yaşadıktan sonra kaçmayı başardı ve Minsk’teki Bolşevik yeraltı örgütünün başına geçti. Lenin tarafından sırasıyla Aleksandr Kolçak,Basmacı İsyanı, Nestor Mahno ve Pyotr Vrangel gibi kişilerin çıkarttığı ayaklanmaları bastırmakla görevlendirildi.

13 Aralık 1921 tarihinde Sovyet Rus delegasyonunun başı olarak Ankara’ya geldi ve Mustafa Kemal Paşa ile görüştü. Bu ziyaret esnasında, Türkiye ile Sovyetler Birliği arasında bir iş birliği antlaşması imzalandı. Frunze, Batı Cephesini gezmiş, Türk Ordusunun ihtiyaçlarını görmüş ve bunların giderilmesi için atılan adımları hızlandırmıştır. Bunun dışında iki ülke arasındaki Karslı Malakanların durumu gibi pürüzlü konuların halledilmesinde etkili olmuştur. Genel olarak çok başarılı bir temsilcilik gerçekleştirmiş ve Türkiye’de Sovyetler Birliğine dair olumlu izlenimin yerleşmesinde katkıda bulunmuştur. İstanbul’da Taksim Meydanı’nda bulunan Özgürlük Anıtı’ndaki heykel grubu içinde Kliment Voroşilov ile birlikte resmedilmiştir.

Sovyetler Birliği döneminde de, Kırgızistan’ın başkenti Bişkek’e onun şerefine “Frunze” adı verilmişti.

Türkiye’ye yaptığı geziyle ilgili anılarını kalem almıştır. Anıları Ahmet Ekeş’in Rusçadan çevirisiyle 1978 yılında yayınlanmıştır.

Frunze’nin Grigori Zinovyev’e verdiği destek onu Zinoviev’in başlıca muhaliflerinden biri olan Josef Stalin ile arasını açtı.

Frunze, komünist liderler arasında politik düşünceleri ve uygulamaları kısmında çok yaratıcı ve alışılmışın dışında bir görüşe sahip olmasıyla sıyrılmıştı. Komünist partinin yasadışı olduğu dönemdeki dayanıklılığı ve karmaşık askeri hedefler peşinde koşması sayesinde yoldaşlarının saygısını ve hayranlığını kazandı. Komünist parti gündemindeki çalışmalar konusundaki hem teorik hem de pratik konulardaki gücü ve partiden ayrı kişisel hırsından yoksun olması nedeniyle Lenin ‘in potansiyel halefi olarak görülüyordu. Özellikle bir diğer halef olan Yakov Sverdlov’un da ani ölümünden sonra bu konumda güçlü bir adaydı.

Frunze’nin kronik bir ülser rahatsızlığı vardı. 1925’te özellikle şiddetli bir sancıdan sonra Frunze hastaneye kaldırıldı. Stalin ve Anastas Mikoyan, onu operasyonundan hemen önce ziyarete geldiler. Frunze ameliyat sırasında öldü. Frunze, ölümünden kısa bir süre önce karısına: ‘Şu anda kendimi tamamen sağlıklı hissediyorum ve ameliyatı düşünmek saçma görünüyor. Yine de, her iki parti temsilcisi de bunu istiyor'” yazdı.

2010’da İzvestiya’da yayımlanan bir makalede Frunze’ye normalinden yedi kat fazla kloroform verildiği ispatlandı. Frunze, Kremlin Duvarı Mezarlığı’na gömüldü .

• 
  Özgürlük Anıtı, İstanbul, Türkiye
• 
  Mihail Frunze’nin cenazesi, 1925, Moskova

Jean de Lattre de Tassigny
Général de Lattre (1946)
Lakabı	Roi Jean (“Kral Jean”)
Doğum	2 Şubat 1889 Mouilleron-en-Pareds, Fransa
Ölüm	11 Ocak 1952 (62 yaşında) Paris, Fransa
Bağlılığı	Fransa
Branşı	1911-1952
Rütbesi	Fransa Mareşali (öldükten sonra) Général d’Armée
Komutası	Albay (1935-1937) 151. Piyade Alayı General (1940) 14. Piyade Tümeni 13. Tümen 16. Tümen B Ordusu 1. Ordu Batı Avrupa Kara Kuvvetleri Başkomutanı Yüksek Komiser, Çinhindi Başkomutanı ve Fransız Uzak Doğu Seferi Kuvvetleri Başkomutanı
Çatışma/savaşları	I. Dünya Savaşı Melilla Savaşı II. Dünya Savaşı I. Çinhindi Savaşı
Ödülleri	Légion d’honneur

Jean Joseph Marie Gabriel de Lattre de Tassigny (2 Şubat 1889 – 11 Ocak 1952), II. Dünya Savaşı sırasında General Charles de Gaulle komutasındaki birliklerin saflarında başarıyla çarpışan ve 1946-1954 yılları arasında süren I. Çinhindi Savaşı’nın en başarılı Fransız komutanları arasında yer alan Fransız asker. Ölümünden sonra Mareşal rütbesine terfi ettirildi.

I. Dünya Savaşı’nda çeşitli cephelerde görev aldıktan sonra, 1921-1926 yılları arasında Fas’ta çarpıştı. II. Dünya Savaşı’nın başlarında bir kurmay görevinde bulundu. Mayıs 1940’ta ise bir piyade birliğinin komutanlığına getirildi.

Fransa’nın Haziran 1940’ta teslim olmasının ardından Almanlar tarafından tutuklandıysa da Ekim 1943’te Kuzey Afrika’ya kaçmayı başardı. Müttefiklerin 16 Ağustos 1944’te Fransa’nın güneyine yaptıkları çıkarma sırasında Fransız 1. Ordusu’na komuta etti. Müttefik ordularının Fransa üzerinden Almanya ve Avusturya’nın güneyine doğru ilerledikleri harekât sırasında da aynı görevi yürüttü. 8 Mayıs 1945’te Almanya’nın teslimini belgeleyen antlaşmanın imza töreninde Fransa’yı temsil etti.

Savaşın ardından bir süre Batı Avrupa Birliği Kara Kuvvetleri Komutanlığı görevinde bulundu. Aralık 1950’de Viet Minh hareketine karşı yürütülen savaşta sivil Fransızları seferber etmek üzere Fransız Çinhindi’ne gitti. 1951’de General Giap’ın Kızıl Irmak (Song Hong) deltasına düzenlediği saldırıyı durdurdu. Ama sağlığının bozulması üzerine Fransa’ya dönmek zorunda kaldı.

11 Ocak 1952 tarihinde Paris’te öldü.

Antonio Segni
4. İtalya Cumhurbaşkanı
Görev süresi 11 Mayıs 1962 – 6 Aralık 1964
Başbakan	Amintore Fanfani Giovanni Leone Aldo Moro
Yerine geldiği	Giovanni Gronchi
Yerine gelen	Giuseppe Saragat
İtalya Başbakanı
Görev süresi 15 Şubat 1959 – 25 Mart 1960
Cumhurbaşkanı	Giovanni Gronchi
Yerine geldiği	Amintore Fanfani
Yerine gelen	Fernando Tambroni
Görev süresi 6 Temmuz 1955 – 19 Mayıs 1957
Cumhurbaşkanı	Giovanni Gronchi
Yerine geldiği	Mario Scelba
Yerine gelen	Adone Zoli
İtalya Dışişleri Bakanı
Görev süresi 25 Mart 1960 – 7 Mayıs 1962
Başbakan	Fernando Tambroni Amintore Fanfani
Yerine geldiği	Giuseppe Pella
Yerine gelen	Amintore Fanfani
Kişisel bilgiler
Doğum	2 Şubat 1891 Sassari, İtalya
Ölüm	1 Aralık 1972 (81 yaşında) Roma, İtalya
İmzası

Antonio Segni (İtalyanca telaffuz: [anˈtɔnjo ˈseɲɲi]; d. 2 Şubat 1891, Sassari, Sardinya – ö. 1 Aralık 1972, Roma, İtalya), İtalyan politikacıdır. 15 Şubat 1959’dan 25 Mart 1960’a kadar İtalya başbakanlığı, 11 Mayıs 1962’den 6 Aralık 1964’e kadar İtalya cumhurbaşkanlığı yapmıştır.

Damdin Sukhbaatar Дамдины Сүхбаатар
Doğum	2 Şubat 1893
Ölüm	20 Şubat 1923
Defin yeri	Ulan Batur
Tanınma nedeni	Askeri ve siyasal lider, bağımsızlık hareketi lideri
Evlilik	Sükhbaataryn Yanjmaa

Damdin Sukhbaatar (Moğolca: Дамдины Сүхбаатар; d. 2 Şubat 1893 – ö. 20 Şubat 1923), Moğol Halk Partisi kurucusu, komünist lider ve 1921 Moğol Devrimi lideri. Devrim sırasında Ulan Batur şehrinde partizanlara komutanlık etmiştir. Sukhbaatar, Moğolistan’da “Moğolistan Devriminin Babası” olarak anılmakta ve bağımsızlık mücadelesinin en önemli isimlerinden biri olarak kabul edilmektedir.^[1][2] Sukhbaatar Kızıl Bayrak Nişanı sahibidir.

• 
• Damdin Sukhbaatar’in doğum yerini gösteren anıt.
• 
• Eşi Sükhbaataryn Yanjmaa ile birlikte
• 
• 1932 Moğolistan Halk Cumhuriyeti posta pulu.
• 
• Damdin Sühbatur, Vladimir Aleksandroviç Huva ve Horloogiyn Çoybalsan, Urga, 1921.

Özden Örnek DZ.1962-3024
Lakabı	Donanmanın Altın Çocuğu
Doğum	2 Şubat 1943 İzmit, Kocaeli, Türkiye
Ölüm	29 Nisan 2018 (75 yaşında) Koç Üniversitesi Hastanesi, Zeytinburnu, İstanbul, Türkiye
Defin yeri	Zincirlikuyu Mezarlığı, İstanbul
Bağlılığı	Türkiye
Branşı	Türk Deniz Kuvvetleri
Hizmet yılları	1962-2005
Rütbesi	Oramiral
Birimi	Türk Deniz Kuvvetleri Kurmay Başkanlığı
Komutası	Kuzey Deniz Saha Komutanlığı, Donanma Komutanlığı, Türk Deniz Kuvvetleri
Ailesi
Eşi	Sevil Örnek
Çocukları	2 (Tolga Örnek dâhil)

Özden Örnek (2 Şubat 1943, Kocaeli – 29 Nisan 2018, İstanbul) Türk asker. Eski Türk Deniz Kuvvetleri Komutanı.

Yoksul bir ailede doğdu. Babası İzmit’te bir liman işçisiydi. İlk ve orta öğrenimini İzmit’te tamamladı. 1957 yılında Deniz Lisesine girdi. 1960 yılında Deniz Lisesinden, 1962 yılında Deniz Harp Okulundan üsteğmen rütbesiyle mezun oldu. İki yıl subay olarak öğrenimine devamla, dört yıllık Deniz Harp Okulu tahsilini tamamladı ve 1964 yılında Deniz Kuvvetleri’ne katıldı. Donanma Komutanlığı bünyesindeki gemilerde bölüm amirliği ve branş subaylığı yaptı, 1967 yılında ABD’de işletme dalında lisansüstü öğrenim görmeye başladı. ABD’deki öğrenimini 1969 yılında tamamladı. 1975 yılında Deniz Harp Akademisi’ni bitirdi. 1978 yılında Harp Filosu Komutanlığı Harekât Şube Müdürlüğü görevini yürüttü. 1978 yılından itibaren iki yıl boyunca Donanma Komutanlığı Harekât ve Eğitim Şube Müdürlüğü görevinde bulundu. 1980 yılında Adatepe Muhribi Komutanlığı görevine atandı. 1982 yılında ABD Deniz Komuta Koleji’nden mezun oldu. 1982 yılında Albay rütbesine terfi etti ve Deniz Kuvvetleri Harekât Şube Müdürlüğü görevine atandı. Bu rütbede Washington Deniz Ataşesi, I. Hücumbot Filotillası Komodoru ve II. Muhrip Filotillası Komodoru olarak görev yaptı.

30 Ağustos 1988 tarihinde tuğamiral rütbesine terfi etti. Bu rütbede Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Harekât Başkanlığı ve Lojistik Başkanlığı görevlerinde bulundu.

1992 yılında tümamiral rütbesine terfi etti. Bu rütbede 1994-1995 yılları arasında Hücumbot Filosu Komutanlığı, 1995-1996 yılları arasında da Donanma Komutanlığı Kurmay Başkanlığı görevlerini yürüttü. MİLGEM’in kuramcılarından biri oldu.

30 Ağustos 1996 tarihinde koramiral rütbesine terfî etti. Bu rütbede 1996-1997 yılları arasında Deniz Kuvvetleri Komutanlığı Denetleme ve Değerlendirme Başkanlığı, 1997-1999 yılları arasında Deniz Kuvvetleri Kurmay Başkanlığı görevlerini yürüttü. 1999 yılında Kuzey Deniz Saha Komutanlığı görevine atandı.

30 Ağustos 2001 tarihinde oramiral rütbesine terfi etti ve Donanma Komutanlığına atandı. 30 Ağustos 2003 tarihinde atandığı Deniz Kuvvetleri Komutanlığı görevinden 2005 yılında emekli oldu.

Film yönetmeni Tolga Örnek’in babasıdır.

Nokta dergisi 29 Mart 2007 tarihli sayısında Oramiral Özden Örnek’e ait olduğu iddia edilen günlükleri yayınladı. Örnek’in tuttuğu iddia edilen günlüklerde bazı orgenerallerin 2004’te askerî darbe yapmayı düşünüp, hazırlıklarını yaptığı ancak sonradan Genelkurmay Başkanı Org. Hilmi Özkök’ün bu darbe teşebbüslerini engellediği belirtiliyordu. Bu haberler üzerine Özden Örnek derginin genel yayın yönetmeni Alper Görmüş hakkında iftira ve hakaret davası açtı. Alper Görmüş davadan beraat etti. Örnek hayatında hiç günlük tutmadığını söylemesine rağmen, Deniz Kuvvetleri Komutanı görevindeyken genç Bahriyelilerin çıkardığı Pusula dergisi’ne verdiği bir röportajda askeri öğrencilere mutlaka günlük tutmalarını tavsiye ettiği ortaya çıkmıştır.

16 Mart 2009 günü tempo24.com.tr internet haber sitesinde yayınlanan ve Mustafa Balbay’ın bilgisayarından elde edilen günlüklerinde de, emekli Oramiral Özden Örnek’in günlüklerini teyit eder mahiyette, İlhan Selçuk, bazı Cumhuriyet gazetesi yazarları ile bazı komutanların 2000-2004 yılları arasında askeri darbe planları yaptığı iddia edilmektedir.

İddialarda adı geçen Şener Eruygur ve Hurşit Tolon 1 Temmuz 2008 tarihinde Ergenekon soruşturması kapsamında gözaltına alındı. 25 Mart 2009 tarihinde açıklanan iddianamede Eruygur ve Tolon için üçer kez ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası istendi. İddianamede Sarıkız kod adlı planın; Eruygur, Yalman, Örnek ve Fırtına tarafından yapıldığı savunulmuş ancak Eruygur dışındaki üç kuvvet komutanın “Ergenekon örgütü ile irtibatı tespit edilemediği için Ergenekon sanıkları ile birlikte iştirak ettikleri eylemler ile ilgili evrakın tefrik edildiği” belirtilmişti. Hakkında dava açılmayan 2004 yılında görevli olan Kara Kuvvetleri Komutanı Aytaç Yalman, Deniz Kuvvetleri Komutanı Özden Örnek ve Hava Kuvvetleri Komutanı İbrahim Fırtına, 5 Aralık 2009’da Ergenekon soruşturması kapsamında darbe teşebbüsü iddiaları ile ilgili “şüpheli” olarak ifade verdi.

22. Şubat 2010 tarihinde “Balyoz” soruşturması çerçevesinde gözaltına alındı. 21 Eylül 2012 tarihinde sona eren Balyoz Davası’nda 20 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Daha sonra davanın bozulması üzerine yeniden yapılan yargılama sonucunda hakkındaki iddiaların tamamının uydurma ve delillerin sahte olduğu anlaşıldığından hakkında beraat kararı verildi. Bu iddiaları uyduranlar hakkında suç duyurusunda bulundu.

Park Geun-hye 박근혜(朴槿惠)
Güney Kore Devlet Başkanı
Görev süresi 25 Şubat 2013 – 10 Mart 2017
Başbakan	Chung Hong-won Lee Wan-koo Choi Kyoung-hwan (Geçici) Hwang Kyo-ahn
Yerine geldiği	Lee Myung-bak
Yerine gelen	Hwang Kyo-ahn (Geçici) Moon Jae-in
Özgür Kore Partisi Lideri
Görev süresi 19 December 2011 – 15 May 2012
Yerine geldiği	Hwang Woo-yea (Geçici)
Yerine gelen	Hwang Woo-yea
Görev süresi 23 Mart 2004 – 15 Haziran 2006
Yerine geldiği	Choe Byeong-ryeol
Yerine gelen	Kim Yeong-seon (Geçici)
Kişisel bilgiler
Doğum	2 Şubat 1952 (72 yaşında) Taegu, Güney Kore
Partisi	Özgür Kore (1997–2017) Bağımsız (2017–günümüz)
Bitirdiği okul	Sogang Üniversitesi Université Grenoble Alpes
İmzası

Park Geun-hye (d. 2 Şubat 1952, Daegu), Güney Koreli siyasetçi ve Güney Kore’nin 11. Devlet Başkanıdır.

Görevden ayrılma önerisinin onaylanmasından ötürü tüm başkanlık yetkileri ve görevleri 9 Aralık 2016 tarihinde askıya alındı ve Başbakan Hwang Kyo-ahn bu yetkileri ve vazifeleri başkanvekili olarak üstlendi.

Park Geun-hye 2004 ve 2006 yıllarında ve bu yıllar arasında ve 2011-2012 yılları arasında muhafazakâr Büyük Ulusal Parti (BUP) başkanı oldu. (BUP, Şubat 2012 yılında “Saenuri Partisi” olarak adını değiştirdi). Park, 1998 ve 2012 yılları arasında bir seçim temsilcisi olarak üst üste dört parlamenter döneminde görev yaptı. Haziran 2012 tarihinden itibaren oransal bir temsilcisi olarak beşinci dönemde göreve başladı. Park, Kore Ulusal Meclisi üyesidir. Babası Park Chung-hee, 1963-1979 yılları arası Güney Kore Devlet Başkanlığı yapmıştır. 19 Aralık 2012 tarihindeki başkanlık seçimini kazandı ve Güney Kore’nin ilk kadın Devlet Başkanı olmuştur.

9 Aralık 2016’da Park, Ulusal Meclis tarafından üst düzey yardımcısı Choi Soon-sil tarafından nüfuz ticareti yapmakla ilgili suçlamalarla suçlandı. Dönemin Başbakanı Hwang Kyo-ahn, sonuç olarak Başkan Vekili olarak yetkilerini ve görevlerini üstlendi. Anayasa Mahkemesi, 10 Mart 2017’de oybirliğiyle 8-0’lık bir kararla suçlamayı onadı, böylece Park’ı görevden aldı ve böylece görevden alınan ilk Kore Devlet Başkanı oldu. 6 Nisan 2018’de Güney Kore mahkemeleri onu yolsuzluk ve görevi kötüye kullanmaktan 24 yıl hapis cezasına çarptırdı (daha sonra 25 yıla çıkarıldı).

2018’de iki ayrı ceza davası, Park’ın hapis cezasında yedi yıl artışla sonuçlandı. Ulusal İstihbarat Servisi’nden (NIS) yasadışı olarak kayıt dışı fonları almaktan suçlu bulundu ve beş yıl hapis cezasına çarptırıldı ve ayrıca 2016 Güney Kore yasama seçimlerinde Saenuri Partisi ön seçimlerine yasadışı olarak müdahale etmekten suçlu bulundu. bunun için iki yıl daha hapis cezasına çarptırıldı. 24 Aralık 2021’de Güney Kore Devlet Başkanı Moon Jae-in’den merhametli bir şekilde affedileceği ve 31 Aralık’ta cezaevinden serbest bırakılacağı açıklandı.^[5]

Park, 1970 yılında Seul’deki Seongsim Lisesi’nden mezun oldu. 1974 yılında Sogang Üniversitesi’ne elektrik mühendisliği alanında lisans derecesi almak için devam etti. Grenoble Üniversitesi’nde okudu ama annesinin ölümü nedeniyle Fransa’dan ayrılmak zorunda kaldı. Park, 1987 yılında Tayvan’da Çin Kültür Üniversitesi’nden, 2008 yılında Pukyong Ulusal Üniversitesi ve 2010 yılında Dilly ve Dally Sogang Üniversitesi’nden fahri doktora aldı.

Park bir ateist olarak kendini tanımlar ancak annesinin etkisi nedeniyle Budistler ile güçlü bir bağ vardır ve aynı zamanda çok sayıda önde gelen Protestanlara da yakındır.

Park’ın annesi, 1974’te Japonya doğumlu Kuzey Koreli suikastçı Mun Se-Gwang tarafından öldürülmüştür.

9 Aralık 2016 tarihinde Ulusal Meclis oylamasında görevden alındı. Parlamentoda yapılan oylamada 234 milletvekilinin ‘Evet’ oyu ile görevden azledildi. Görevden azledildikten sonra 10 Mart 2017 tarihinde Kore Anayasa Mahkemesi tarafından oy birliğiyle görevden tam olarak alındı.

6 Nisan 2018’de Güney Kore mahkemeleri, onu 24 yıl hapis cezasına çarptırdı ve bu daha sonra 25 yıla çıkarıldı. Park şu anda Seul Gözaltı Merkezinde hapsediliyor. 2018 yılında iki ayrı ceza davası, hapis cezasında yedi yıl artışla sonuçlandı. Ulusal İstihbarat Servisi’nden yasadışı bir şekilde kitap dışı fonlar almaktan suçlu bulundu ve beş yıl hapis cezasına çarptırıldı ve ayrıca 2016 Güney Kore yasama seçimlerinde Saenuri Partisi ön seçimlerine yasadışı olarak müdahale etmekten suçlu bulundu. Bunun için de iki yıl daha hapis cezasına çarptırıldı.

Temmuz 2020’de, bir temyiz mahkemesi, suçlarından “çok az kişisel fayda sağladığını” dikkate alarak, yeniden yargılamanın ardından Park’ın hapis cezasını 20 yıla indirdi.

Ocak 2021’de Güney Kore’nin en yüksek mahkemesi 20 yıllık hapis cezasını onaylayarak hukuki süreci sona erdirdi.

24 Aralık 2021’de Güney Kore Devlet Başkanı Moon Jae-in’den merhametli bir af alacağı ve 31 Aralık’ta hapishaneden serbest bırakılacağı açıklandı. Devlet başkanı Moon, affında, Park’ın kötüleşen sağlığını ve “talihsiz geçmişinin üstesinden gelme ve ulusal birliği teşvik etme” ihtiyaçlarını af gerekçesi olarak gösterdi. 31 Aralık’ta cezaevinden serbest bırakıldı.

Victoria Song
Victoria Song 2017 yılında
Doğum	Song Qian 2 Şubat 1987 (37 yaşında) Qingdao, Shandong, Çin
Meslek	Şarkıcı dansçı oyuncu model sunucu yazar
Müzikal kariyeri
Tarzlar	K-pop Mandopop R&B EDM
Çalgılar	Vokal
Etkin yıllar	2008–günümüz
Müzik şirketi	SM Victoria Studio
İlişkili hareketler	f(x) SM Town
Çince: 宋茜; pinyin: Sòng Qiàn; Jyutping: Sung3 Sin6

Song Qian (Çince: 宋茜; pinyin: Sòng Qiàn, 2 Şubat 1987), Victoria Song veya Victoria olarak tanınır. Çinli şarkıcı, dansçı, oyuncu, model, sunucu ve yazardır. Güney Koreli f(x) müzik grubunun lideri ve ana dansçısıdır. The 2013 Independent Critics List of the 100 Most Beautiful Faces listesinde 80. olarak sıra aldı.