Karabük
Şehir
Türkiyedeki Yeri
Karabük
Ülke	Türkiye
Bölge	Karadeniz Bölgesi
İl	Karabük
İdare
• Belediye başkanı	Özkan Çetinkaya (AKP)
Yüzölçümü
• Toplam	704 km²
Rakım	280 m
Zaman dilimi	UTC+03.00 (TSİ)
Posta kodu	78000[1]
Alan kodu	370
Plaka kodu	78
Resmî site http://www.karabuk.bel.tr/

Karabük, Karabük ilinin merkezi olan şehir.

Karabük merkez olmasına rağmen, Safranbolu ilçesi tarihsel evleri sebebiyle ismini daha çok duyurmuştur. Bunun yanında Türkiye’nin ilk demir çelik fabrikasının bulunduğu Karabük merkezinde, bu fabrika sayesinde geniş bir iş sahası oluşturularak Karabük’ün gelişimi sağlanmıştır. Karabük, kurulan demir çelik fabrikası ve yan sanayilerle hızla gelişmiş ve büyük bir kalkınma örneği yaratmıştır. Ayrıca il genelinde tekstil sanayi özellikle hazır giyim sektöründe gelişmiştir.

Karabük, adını üzerinde yaşadığı coğrafi ortamdan almıştır. “Kara” ve “Bük” sözcükleri, kara çalılık yer anlamında, Karabük adının oluşumuna kaynaklık yapmıştır. Bu topraklarda yaşayan Türkmen toplulukları, Karabük cemaati adını bu biçimde almışlardır. Türkiye’de 14 yer ve mevki adının bugün Karabük şeklinde geçmesi, cemaatlerin bu topraklardan diğer yerlere göç ettiği görüşünü kuvvetlendirmektedir.

Karabük adı, Karabörk adlı Türk taifesinden almıştır. Bu ad zamanla değişikliğe uğrayarak Karabük olmuştur.

Özhan Öztürk’e göre Karabük adı Türkçe “siyah” ve “kuzey”, anlamlarına gelen kara ile bük kelimesinin ise “çalılık” ve “dere kenarında yer alan arazi” anlamlarında kullanılan ‘bük’ kelimelerinin birleşiminden oluşmaktadır. Bununla birlikte Osmanlı tahrir defterlerinde Karabük adlı bir Türkmen kavminin adına rastlanması bir topluluk adı olabileceğini de düşündürmektedir.

Safranbolu ilçesinin Öğlebeli Köyüne bağlı 13 haneli bir köyaltı yerleşim birimi olan Karabük, Ankara – Zonguldak Demiryolu üzerinde küçük bir istasyon konumunda iken, sanayileşme ile birlikte önemli bir merkez haline gelmiştir.

3 Nisan 1937’de temeli atılan Karabük Demir Çelik Fabrikaları 6 Haziran 1939’da faaliyete geçmiştir. Buna paralel olarak nüfus yoğunluğunun artmaya başladığı Karabük’te 25 Haziran 1939’da belediye teşkilatı kurulmuştur. 1941 yılında Safranbolu ilçesine bağlı bucak olan Karabük 3 Mart 1953 tarihinde 6068 sayılı kanunla Zonguldak İline bağlı bir ilçe haline gelmiştir. Karabük, 6 Haziran 1995 gün ve 22305 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 550 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Çankırı’dan; Ovacık ve Eskipazar ilçeleri ile Zonguldak’tan; Eflani, Safranbolu ve Yenice ilçelerinin birleştirilmesiyle Türkiye’nin 78. İli olmuştur.

Karabük etrafı yüksek dağ ve tepelerle çevrili bir havza karakteri gösterir. 250–500 m. yüksekliğe sahiptir. Kuzeyindeki dağlık alandan kaynaklanan tali dereler, şehre doğru taşıdıkları maddelerle alüvyal bir dolgu oluşturmuştur.

Karabük ilinin önemli bir kısmı Kuzey Anadolu Dağları’nın batıda kalan kısmını oluşturan dağların uzantılarından oluşur. Kuzey Anadolu Dağlarının bir parçasını oluşturan ildeki dağlar kıvrım dağlarıdır. Bu dağların yüksekliği 2.000 m. yi geçmez. Karabük’ün kuzeyinde, batıya doğru uzanan geniş bir dağlık alan bulunmaktadır. Küre Dağları’nın uzantıları niteliğindeki bu alanda, ortalama 1.400 m. yüksekliğe sahip Çiğdem tepe-Boyunduruk tepe-Tekirdağ-Üçbel tepe-Döneğen tepe-Çanakçı tepe ve Başköy dağları yer alır. Bolu Dağları’nın uzantısı niteliğinde olan Yenice çevresindeki en önemli yükselti ise Keçikıran tepesi (1.400 m.) dir.

Karabük’te en önemli yaylalar, Avdan Yaylası, Dede Yaylası, Sorkun Yaylası, Uluyayla, Göktepe Yaylası, Sarıçiçek Yaylası ve Boduroğlu Yaylası’dır.

Karabük’ün doğal güzellikleri arasında kanyonların ayrı bir yeri vardır. Daha çok Safranbolu’da kireçtaşı tabakalarının derin biçimde yarılması ile kanyonlar ortaya çıkmıştır. Bölgenin arazi yapısını ilgi çekici hale getiren bu kanyonların başlıcaları İncekaya Kanyonu Düzce(Kirpe) Kanyonu, Tokatlı ve Sakaralan (Tekekurum)’dır. Yenice’de yer alan Şeker Çayı ise 6,5 km. uzunluğunda, kenarları oldukça dik ve yüksek olan Şeker Kanyonu’nu oluşturmuştur.

İlde yer alan Bulak (Mencilis) ve Hızar Mağarası en tanınmış olanlarıdır. 6.502 m uzunluğu ile Türkiye’nin 4. büyük mağarası olan Bulak (Mencilis) mağarasında karstik oluşumlar ve bir yer altı nehri bulunmaktadır. Ayrıca, Sipahiler Köyü’nde bulunan ve 61 basamakla çıkılan bir mağara bulunmaktadır.

Karabük ilinin en önemli akarsuyu Filyos Irmağı’dır. Bu ırmağın iki önemli kolu olan Araç ve Soğanlı çayları il topraklarındaki önemli akarsulardır.

İlde doğal göl bulunmamaktadır.

Karadeniz Bölgesi’nin Batı Karadeniz Bölümü’nde yer alan Karabük’te Karadeniz ikliminin özellikleri görülmektedir. Yalnız Karabük, kıyıdan içeride kaldığı için, Karadeniz’in nemli havasından yeterince yararlanamamakta, karasal iklimin özellikleri daha ağır basmaktadır. Karadeniz ikliminden karasal ilkime geçiş sahasındaki Karabük’te geçiş tipi iklim etkili olmaktadır.

Dağların geniş yer kapladığı Karabük’te ormanlar son derece yaygındır. İlimiz, Türkiye geneli ormanlık alan durumlarına göre %73’lük orman alanı ile birinci sırada yer almaktadır.

Karabük mutfağı, yüzü aşkın yemek çeşidiyle oldukça zengindir. Safranbolu Bükmesi, Peruhi, Safranbolu Lokumu, Bağlar gazozu ve Safranbolu simidi Karabük’ün eşsiz lezzetleri arasındadır.

Karabük’te yetişen Safran baharatı dünya çapında birçok lezzete özgün bir tat katar. Safran kullanılarak hazırlanan Safran kolonyası ve Safranbolu’nun ahşap evleri de Karabük’ün kültürel zenginliklerinden biridir.

Karabük’ün en gözde ilçesi Safranbolu 1994 yılında UNESCO Dünya Miras Listesi’ne alınmıştır. Yıllar geçtikçe de Karabük ve ilçeleri daha popüler hala gelmiş ve turistlerin uğrak noktası olmuştur.

Karabük’te yayın yapan 2 yerel radyo, 1 de yerel televizyon kanalı bulunmaktadır. Karabük’ün yerel kanalı BRTV Anadolu aynı zamanda uydu üzerinden de izlenebilmektedir.

Yerel TV Kanalları

• BRTV Anadolu (Bizim Radyo TV Anadolu)

Yerel Radyolar

• Bizim Radyo (89.4)
• Magic FM (92.0)

Yerel Gazeteler

• Karabük Bölgenin Sesi Gazetesi
• Karabük Postası Gazetesi
• Safranbolu Birlik Haber Gazetesi

Karabük ilinin ilçeleri şunlardır:

• Karabük (İl merkezi)

• Köyler

  • Acıöz
  • Arıcak
  • Aşağıkızılcaören
  • Başköy
  • Bolkuş
  • Bulak
  • Burunsuz
  • Bürnük
  • Cemaller
  • Cumayanı
  • Çukurca
  • Davutlar
  • Demirciler
  • Düzçam
  • Gölören
  • Güneşli
  • Kadı
  • Kahyalar
  • Kale
  • Kamış
  • Kapaklı
  • Karaağaç
  • Karaşar
  • Kayı
  • Mehterler
  • Ortaca
  • Ödemiş
  • Saitler
  • Salmanlar
  • Sipahiler
  • Şenler
  • Tandır
  • Üçbaş
  • Yeşilköy
  • Yeşiltepe
  • Yukarıkızılcaören
  • Zopran
• • Eflani

  Köyler

  • Abakolu
  • Aday
  • Afşar
  • Akçakese
  • Akören
  • Alaçat
  • Alpagut
  • Bağlıca
  • Bakırcılar
  • Başiğdir
  • Bedil
  • Bostancı
  • Bostancılar
  • Çal
  • Çamyurt
  • Çavuşlu
  • Çemçi
  • Çengeller
  • Çörekli
  • Çukurgelik
  • Çukurören
  • Demirli
  • Emirler
  • Esencik
  • Gelicek
  • Gökgöz
  • Göller
  • Güngören
  • Günlüce
  • Hacıağaç
  • Hacışaban
  • Halkevli
  • Karacapınar
  • Karataş
  • Karlı
  • Kavak
  • Kıran
  • Kocacık
  • Koltucak
  • Kutluören
  • Müftüler
  • Mülayim
  • Osmanlar
  • Ovaçalış
  • Ovaşeyhler
  • Paşabey
  • Pınarözü
  • Saçak
  • Saraycık
  • Seferler
  • Soğucak
  • Şenyurt
  • Ulugeçit
  • Yağlıca
• Eskipazar
• Köyler

• Ovacık

Köyler

• Safranbolu

Köyler

• Yenice

Köyler